Στα τέλη του προπερασμένου αιώνα ένα μικρό καφενεδάκι υπήρχε στο χωματόδρομο που περνούσε μπροστά από το Ηρώδειο. Ψάθινες καρέκλες, τσίγκινα τραπέζια και στέγη από κεραμίδια. Κανείς δεν κάθεται και μάλλον είναι κλειστό. Θα πρέπει να είναι χειμώνας: τρεις διαβάτες, ντυμένοι καλά, διασχίζουν με ανοιγμένο βήμα το χωματόδρομο.
Ο Πικιώνης δεν έχει διαμορφώσει ακόμη τα πλακόστρωτα και διακρίνεται ένας φανοστάτης γκαζιού.
Εντύπωση προκαλεί ο περιφραγμένος κήπος στα αριστερά ― εκεί που σήμερα εκτείνεται ο πεζόδρομος και ο χώρος του Φιλοπάππου; Ήταν ιδιωτικός; Ή απλώς απαγορευόταν η πρόσβαση;
Ανάλογο ενδιαφέρον έχει και η φωτογραφία από την άλλη πλευρά - της Πλάκας.
Νεοκλασσικά και παράγκες με τσίγκινες στέγες ― ακόμα δεν έχουν εμφανιστεί τα Αναφιώτικα. Δεσπόζουσα θέση έχει το «ποδηλατικόν κατάστημα» του Δημήτρη Μπαλτζόγλου.