Σήμερα είναι η παγκόσμια μέρα κατά του bullying και δεν νομίζω πως υπάρχει άλλο άτομο στην Ελλάδα που να συμπυκνώνει τόσο την έννοια του bully όσο ο Κασιδιάρης.
Πέρα απ' όλα τα υπόλοιπα, σε ζωντανή σύνδεση στην τηλεόραση επιτέθηκε σε δύο γυναίκες - και μετά έτρεξε και κρύφτηκε για να γλιτώσει τη σύλληψη.
Είναι χαρακτηριστικό κι αυτό του τραμπουκισμού: Να τα βάζεις με τους πιο αδύναμους από εσένα, και μετά να κρύβεσαι για να μην αντιμετωπίσεις τις συνέπειες, να διαστρέφεις την πραγματικότητα («το θύμα έφταιγε! μου έκανε μεγάλη ζημιά χτυπώντας με με τον Ριζοσπάστη!») και να προσπαθείς να τη γλιτώσεις.
Αυτό όμως που μου έκανε αλγεινή εντύπωση σήμερα που εκδικάστηκε η υπόθεση χειροδικίας σε βάρος της Κανέλλη από τον προφυλακισμένο βουλευτή της Χρυσής Αυγής ήταν η αντίθεση μεταξύ θύτη και θύματος.
Το θύμα:
Η Λιάνα Κανέλλη, αξιοπρεπής και ελαφρώς ταραγμένη.
Τόσα χρόνια μετά, δεν έχει νιώσει ακόμα οποιαδήποτε δικαίωση, ούτε δικαστικά ούτε σε καθημερινό επίπεδο (ακόμα πολλοί λένε «Καλά να πάθει που πήγε να υπερασπιστεί τη Δούρου» ή και χειρότερα).
Ο θύτης:
Ο Ηλίας Κασιδιάρης, με αυτάρεσκο χαμόγελο που μοιάζει να φωνάζει «θα το ξανάκανα!», παρ' ό,τι μέσα στην αίθουσα θα είναι παναγίτσα που θα δηλώσει αθώος.
Τόσα χρόνια μετά, κι ενώ είναι στη φυλακή για άλλες υποθέσεις, δε μοιάζει να έχει καμία ντροπή ή μετάνοια.
Ο bully που καμαρώνει για την πράξη του, που γελά ικανοποιημένος, που γίνεται role model για ολόκληρες νέες γενιές νταήδων, που χειροκροτείται δημοσίως.
Ο θύτης ηρωοποιείται και το θύμα χλευάζεται, στην Ελλάδα του 2015.
Η δικαιοσύνη μίλησε: Απαλλάχτηκε ο Κασιδιάρης για το χαστούκι - Του επισήμαναν ότι η ενέργεια του ήταν απαράδεκτη και...τον αθώωσαν
Την παγκόσμια ημέρα κατά του bullying...