Ναι, είναι διακοσμητικός και συμβολικός ο ρόλος του ΠτΔ, και δεν είναι και ανυπόφορος ο Αβραμόπουλος, αλλά το γεγονός ότι θα είχαμε "Πρώτη φορά Αριστερά με Δεξιό Πρόεδρο" δεν θα ήταν και ό,τι καλύτερο (αρκεί και παρααρκεί η σύμπραξη με Καμμένο).
Όταν όμως μπορείς να εκλέξεις τον οποιονδήποτε (σου βγαίνουν τα 'κουκιά' δηλαδή) δεν μπορώ να φανταστώ ούτε έναν καλό λόγο για να μην επιλεγεί η Ιωάννα Καρυστιάνη που ακούγεται τις τελευταίες μέρες για αυτήν τη θέση.
Αντιθέτως, μπορώ να σκεφτώ πολλούς και καλούς λόγους για να επιλεγεί:
1) Το να έχουμε για πρώτη φορά μια γυναίκα για Πρόεδρο Δημοκρατίας θα είναι πρωτοφανές και ριζοσπαστικό.
2) Αυτή η συγκεκριμένη γυναίκα δεν είναι πολιτικός - κάτι που είναι μεγάλο συν στην εποχή που ζούμε.
3) Εκτός από μη πολιτικός, η Ιωάννα Καρυστιάνη τυχαίνει να είναι ένα άτομο σοβαρό, καλλιεργημένο, μαχητικό αλλά ευγενές. Έχει δηλαδή αυτά που χρειάζονται, και επιπλέον, απ' ό,τι ξέρω (μιας και δεν την γνωρίζω προσωπικά, ούτε έχω συμφέρον να την υποστηρίξω - εδώ δεν ξέρω αν θα ενδιαφερόταν καν για τη θέση) είναι καλός άνθρωπος.
4) Είναι διαννοούμενη. Θα ήθελα για μια φορά ο ανώτατος άρχοντας της χώρας να είναι πραγματικά διανοούμενος - όχι απ' αυτούς που μιλούν επίτηδες ακαταλαβίστικα, αλλά απ' τους στοχαστές που αποφεύγουν να επιδείξουν την καλλιέργειά τους και την ενσωματώνουν αθόρυβα σ' ό,τι κάνουν.
5) Για κάποιο λόγο ο Τσίπρας ήθελε κεντροδεξιό υποψήφιο. Η Καρυστιάνη, παρ'ότι αριστερή, χαίρει της εκτίμησης της κεντροδεξιάς - ήταν συνομιλήτρια του Καραμανλή του νεότερου και αυτός την πίεζε πολύ στενά το 2004 για να είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Ευτυχώς η ίδια δεν έκανε το λάθος να δεχτεί και να ταυτιστεί με την πολιτική Καραμανλή που οδήγησε τη χώρα σε χρεοκοπία. Η συμπάθεια όμως προς το πρόσωπό της είναι υπερκομματική, άρα με την επιλογή της θα ικανοποιούνταν και οι κεντροδεξιοί ψηφοφόροι.
6) Η πολιτική της δράση είναι σοβαρή: Κατά τη διάρκεια των σπουδών της ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση. Εξελέγη πρόεδρος της Φοιτητικής Ένωσης Κρητών στις αρχές του 1973 και συνέβαλλε στη στροφή της Ένωσης σε πιο αριστερές θέσεις και την επαναφορά του ονόματος του περιοδικού που εξέδιδε η Ένωση στον προδικτατορικό του τίτλο Ξαστεριά, ο οποίος θεωρούταν τολμηρός για τις πολιτικές συνθήκες της εποχής. Συμμετείχε επίσης αρχικά στην αντιΕΦΕΕ και στη συνέχεια στην Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας και πρωτοστάτησε στην κατάληψη της Νομικής. Για τη δράση της βασανίστηκε από τη Χούντα.
7) Όπως είδαμε στο #6 πρωτοστάτησε στην κατάληψη της Νομικής και βασανίστηκε απ' την Χούντα. Η διαφορά της με πολλούς της γενιάς της ήταν πως δεν προσπάθησε να εξαργυρώσει ούτε πολιτικά αλλά ούτε καλλιτεχνικά τη δράση της. Δέχτηκε πολλές προτάσεις για να πολιτευτεί και θα μπορούσε να ήταν βουλευτής εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά επέλεξε να μην.
8) Η Καρυστιάνη απέδειξε πως το βουλευτιλίκι δεν είναι ο μόνος τρόπος για να ασχολείσαι με τα πολιτικά: Ποτέ δεν έπαψε να είναι πολιτικοποιημένη. Μετά τη χούντα υπήρξε για λίγο μέλος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ όμως αποχώρησε διαφωνόντας. Συνέχισε όμως να πρόσκειται στην Αριστερά. Πριν από τις εκλογές του 2004 (τότε που ο Καραμανλής την ήθελε στην ΝΔ) δημοσίευσε ανοιχτή επιστολή στήριξης του Συνασπισμού. Παίρνει συχνά πολιτικές θέσεις -με αστικό αλλά ταυτόχρονα και αντιεξουσιαστικό πνεύμα- μέσα από συνεντεύξεις της και ανοιχτές επιστολές, όπως ήταν η πρόσφατη για τον Ρωμανό.
9) Μπορεί να μοιάζει λεπτομέρεια, αλλά είναι πολύ καλή συγγραφέας - και σεναριογράφος. Και ξεκίνησε ως εικονογράφος και σκιτσογράφος στα '80ς το οποίο για μένα είναι μεγάλο μπόνους.
10) Η οικογένειά της: Το ότι επέλεξε και μοιράζεται τη ζωή της με τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη. Ότι γέννησε και μεγάλωσε τον Αλέξανδρο Βούλγαρη (The Boy) απ' τους πιο ενδιαφέροντες μουσικούς και σκηνοθέτες της εποχής μας. Ότι γέννησε και μεγάλωσε την Κωνσταντίνα Βούλγαρη, πολύ καλή σκηνοθέτη και δυναμική ακτιβίστρια.
11) Το ότι είναι ακόμα όρθια, αξιοπρεπής και μαχητική. Έχει ζήσει γεμάτη, δύσκολη ζωή, και η επιμονή της να κρατηθεί όρθια είναι ένας συμβολισμός που με συγκινεί - όταν τον σκέφτομαι σε σχέση με τη χώρα μας.
Και ποια ήταν η στιγμή που σας ενεργοποίησε ώστε να τολμήσετε εκείνο που ανέκαθεν σας υπαγόρευε η ψυχή σας;
Ίσως ήτανε μια προσωπική περιπέτεια υγείας που με έσπρωξε, ένας καρκίνος τότε, είχε βέβαια προηγηθεί και μια βαριά κατάθλιψη. Είχα περάσει και στα παιδικά μου χρόνια μια σοβαρή αρρώστια που τότε στα 10-13 μου χρόνια υπήρξε ο πρώτος παράγοντας μιας μεγάλης εσωστρέφειας, η οποία με έκανε να παρατηρώ με ένα ειδικό μάτι τους ανθρώπους.
Περάσατε δύσκολα...
Δεν μου αρέσει να δίνω αυτό το χαρακτηρισμό. Εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι να πω "κοιτάχτε πέρασα τρείς πολύ μεγάλες περιπέτειες υγείας και είμαι εδώ και γράφω βιβλία και ο κόσμος τα αγαπάει και ταξιδεύω και μιλάω με ανθρώπους και μεγάλωσαν τα παιδιά μου και προσπαθώ και είμαι όρθια. Δεν είναι μικρό πράγμα". #
Μακάρι να την προτείνουν, μακάρι να δεχτεί, μακάρι να εκλεγεί.