Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

Τάκης Θεοδωρόπουλος

O Tάκης Θεοδωρόπουλος, συγγραφέας, αρθρογράφος στην εφημερίδα «Τα Νέα», υπεύθυνος εκδοτικών σειρών στην Ωκεανίδα, προτείνει πέντε βιβλία.

Τάκης Θεοδωρόπουλος
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι,«Ο Ηλίθιος»
μτφρ. Ελένη Μπακοπούλου
Εκδόσεις Ίνδικτος

Χρειάζεται θάρρος για να καταπιαστείς με το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και στην περίπτωση αυτή το θάρρος απέδωσε καρπούς. Όσο για μας τους υπόλοιπους, τους αναγνώστες, είναι αλήθεια πως περιμέναμε μια καινούργια μετάφραση του Ηλίθιου μετά την όντως αριστουργηματική του Άρη Αλεξάνδρου. Όταν ο Ντοστογιέφσκι μιλάει ελληνικά, τα πρώτα που βγαίνουν κερδισμένα είναι τα ελληνικά.

Τζούντιθ Χέρριν,«Τι είναι το Βυζάντιο»
Εκδόσεις Ωκεανίδα

Μια συνολική αποτίμηση της «σκοτεινής» και «μυστήριας» αυτοκρατορίας που μας παρουσιάζει ορισμένα πολύ σημαντικά ευρήματα. Όπως είναι, για παράδειγμα, η προσαρμοστικότητα της βυζαντινής κοινωνίας ή η θεσμική της αντοχή ή τα υπέροχα χρώματα των εικόνων της και η ηρωική της παράδοση. Μια διόλου βυζαντινή ανάγνωση του Βυζαντίου.

Νορμπέρντο Μπόμπιο,«Εγκώμιο της πραότητας»
μτφρ. Ηλιοφώτιστη Παπαστεφάνου
Εκδόσεις Πατάκη

Μόλις τέλειωσα την ανάγνωσή του άρχισε να καίγεται η Αθήνα με αποτέλεσμα να νιώσω τη σημασία των δοκιμίων του Μπόμπιο στο πετσί μου. Αριστερός, πλην όμως φιλελεύθερος, ο Μπόμπιο προτείνει μια επανατοποθέτηση των σχέσεων ηθικής και πολιτικής με όρους σύγχρονους και με τη διαδικασία του επείγοντος.

Salman Rushdie,«The Enchantress of Florence»
Εκδόσεις Cape

Ένα ταξίδι στα άδυτα της Άπω Ανατολής, σε μια εποχή που στη Δύση γίνονται τα μεγάλα βήματα της Αναγέννησης. Γοητευτική γραφή, καλπάζουσα φαντασία, ένας ολόκληρος και εντελώς ιδιαίτερος κόσμος. Ο Rushdie παραμένει ένας από τους μεγάλους της εποχής μας ή, μάλλον, ένας συγγραφέας που αποδεικνύει πως το είδος που λέγεται μυθιστόρημα δεν έχει ακόμη εξαντληθεί.

Δημοσθένης Κούρτοβικ,«Τι ζητούν οι βάρβαροι»
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα

Τουλάχιστον να θυμόμαστε ότι το μυθιστόρημα έχει ακόμη τη δυνατότητα να πιάνει μεγάλα θέματα και να τα διαχειρίζεται με τον εντελώς δικό του, ιδιοσυγκρασιακό τρόπο. Όπου αποδεικνύεται ότι στην ιστορία των Βαλκανίων όλοι είναι ένοχοι και όλοι είναι αθώοι και το θέμα είναι πώς μοιράζονται οι ποσοστώσεις μιας ιστορικής ηθικής που καλό είναι να μην την ξεχνάμε.