Υπάρχει ένας κόσμος που μοναχά η ποίηση τον ανακαλεί. Υπάρχει ένας τέτοιος κόσμος. Θα προσπαθήσω να μπω σε κήπους που αγαπώ και να φτιάξω τον κατάλογο που μου ζητήσατε, αν και το γνωρίζω πολύ καλά, θα συμβεί ό,τι συμβαίνει με όλους τους καταλόγους, οι παραλείψεις θα ξεχωρίζουν.
1.
Τέλλος Άγρας: Τριαντάφυλλα μιανής μέρας
Γίνεται να χαρείς τριαντάφυλλα, χωρίς
τριαντάφυλλο και συ στο στόμα να φορείς;
2.
Γιώργος Σαραντάρης: Στη δόξα των πουλιών
Δεν είμαστε ποιητές σημαίνει φεύγουμε
Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
Παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους
Τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμου
Και στη σκόνη του καιρού
3.
Ρώμος Φιλύρας: Άπαντα τα ευρεθέντα ποιήματα
Επερπατούσαμε κάτω απ' το φεγγάρι
δέκα Έλληνες και τέσσερες Ουγγάροι.
Και το καράβι αρμένιζε ολόισο κι ολόρθο
με τό'να πόδι προς τη Χιο και τ' άλλο προς την Κόρθο.
Εκείθεν δε της Ζαχλωρούς εσήκωσε το φλόκο
καθώς το άρπαζε ο γαρμπής μαζί με το σιρόκο.
4.
Γεώργιος Βιζυηνός: Αι συνέπειαι της παλαιάς ιστορίας
που με πόθον ανοιγμένη,
σε χρυσήν ακρογιαλιά
μέρα νύχτα την προσμένει.
Αχ, κι ας ήμουν, λέγει, εγώ
κείνη που θα τ' αγκαλιάση!
Και το ρεύμα το γοργό
σκύφτ' η δύστυχη να φθάση.
Μα, σαν έσκυβ' έτσι δα,
το νερό με την ορμή του
τα φυλλάκια της μαδά
και κατρακυλά μαζί του!
Τώρα στέκει μαδητή
με τα δάκρυα στο μάτι–
Διατί, αχ! διατί
ν' αγαπήσ' ένα διαβάτη;–
5.
Καισάριος Δαπόντες: Κήπος Χαρίτων - Εγκώμιον ερημίας και μοναχικής διαγωγής
Και ένα τζεκουρόπουλο είχα κι εκαθερνούσα
πεύκια, εληές, πρινάρια, και όλο πελεκούσα,
και ποτ' εληές εφύτευα, ποτ' αχλαδιές δε πάλιν,
ποτέ μηλιές, αμυγδαλιές, με δόξαν μου μεγάλην,
ποτέ δε και λαχανικά, πρασάκια και σκορδάκια,
κι εχαίρουμουν στα χώματα, καθώς συ στα φλωράκια.
6.
Γιάννης Σκαρίμπας: Άπαντες στίχοι 1936-1970 - Το ζήτημα
Το ζήτημα είναι το γιατί (της γνώσης μου της λίγης
τόσο είναι το φως και τόσο η σκέψη μου εμένα είν' θαμπή)
ν' ανοίξει πρέπει η πόρτα πριν για να μετά συ φύγεις,
κι' όχι να κλείσει από μετά -ενώ συ θάχεις μπει...
7.
Αλέξανδρος Μπάρας: Άθροισμα - Ωδείον Ηρώδου του Αττικού
Κύπελλο παλιό λησμονημένο
στα κράσπεδα της Ακροπόλεως
συντηρημένη υπομονή
της αττικής καμίνου,
καταφυγή της γλαύκας,
κρύπτη για το χλομόλιθο της πανσελήνου,
λάλον ερείπιο, γήρας μουσικό!
8.
Ζωή Καρέλλη: Τα ποιήματα - το πορτοκάλι ή χρυσόμηλον
Όταν μένεις βαρύθυμος:
σκέψου ένα πορτοκάλι.
Το βέβαιο, καθαρό του σχήμα,
τον πυκνό φλοιό του, μα πιο πολύ
το ζωντανό του χρώμα, απερίσπαστο.
9.
Μάτση Χατζηλαζάρου: Ποιήματα 1944-1985
Την πιο ηδονική αφή την έχει το σταφύλι το πρωί,
σαν είναι δροσερό και σκεπασμένο με κείνη την άχνη
τη λεπτή. Πιάνω την κοιλιά σου, με τα τρία μου δάχτυλα,
και μου γεννιέται πάλι η εικόνα της δροσιάς του αμπελιού.
10.
Γιάννης Βαρβέρης: Πεταμένα λεφτά - Σαν εξομολόγηση
Γιατί ο άυλος στ' όνειρο γίνεται υπαρκτός
πιάνεις το σώμα του, τα στήθη, εκτός
αν χάσεις ποτέ το αόρατο νήμα
θα μείνεις, με τα δάκρυα και τη ρίμα.