[via] Υποστηρικτές της ελευθερίας του λόγου αντιδρούν ενάντια σε μια καταγγελία που απειλεί να απαγορέψει το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» από τα σχολεία του Μίσιγκαν επειδή περιέχει «πορνογραφικά» στοιχεία.
Μια μητέρα μαθήτριας Γυμνασίου του Μίσιγκαν δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι η περιγραφή της ζωής Άννας Φρανκ, της έφηβης που κρύφτηκε κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, μέσα από το ημερολόγιο της, περιέχει «ακατάλληλο υλικό». Ειδικότερα επισήμανε ένα απόσπασμα από την «οριστική» έκδοση του ημερολογίου – το οποίο περιέχει ένα επιπλέον 30% υλικού που είχε μείνει έξω από την αρχική έκδοση του 1947 που εκδόθηκε από τον πατέρα της Άννας – όπου το νεαρό κορίτσι ασχολείται με την ανατομία της.
Η μητέρα δήλωσε στον τοπικό τύπο ότι αυτό το απόσπασμα, αλλά και άλλα, έκαναν την κόρη της να αισθανθεί «άβολα», και ότι το σχολείο θα έπρεπε να ειδοποιήσει τους γονείς σχετικά με τη φύση του υλικού. «Αυτό δε σημαίνει ότι το παιδί μου είναι υπερβολικά προστατευμένο, δε σημαίνει ότι ζω στην προσωπική μου σφαίρα, και δε σημαίνει ότι προσπαθώ να απαγορέψω βιβλία», είπε.
«Είναι αρκετά πορνογραφικό για αγόρια και κορίτσια της πρώτης Γυμνασίου. Είναι απαράδεκτο να δίνει ένας δάσκαλος αυτό το υλικό στα παιδιά, όταν στην πραγματικότητα είναι δουλειά των γονιών να δίνουν στους μαθητές αυτές τις πληροφορίες». Τώρα η γυναίκα αυτή έχει ξεκινήσει μια επίσημη διαδικασία καταγγελίας ζητώντας να καταργηθεί η πλήρης έκδοση του ημερολογίου από τα βιβλία του σχολείου, το οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται υπό επανεξέταση.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η πλήρης έκδοση του «Ημερολογίου» σκοντάφτει πάνω σε ανήσυχους γονείς: το 2010 στην περιφέρεια Culpeper της Βιρτζίνια απαγορεύτηκε αυτή η «οριστική» εκδοχή του ημερολογίου λόγω παραπόνων: «Περιέχει θέματα σεξουαλικής και ομοφυλοφιλικής φύσης. Περιέχει αποσπάσματα που μέχρι τώρα ήταν εκτός της πρώτης έκδοσης... Μερικά από τα επιπλέον αποσπάσματα περιγράφουν την σεξουαλική της επιθυμία που ξυπνά – άλλα έχουν μη κολακευτικές περιγραφές της μητέρας της και των άλλων ανθρώπων που ζούσαν μαζί». Μετά από σκέψη αποφασίστηκε ότι στη βιβλιοθήκη των σχολείων θα υπάρχει ένα αντίτυπο της «οριστικής» έκδοσης, αλλά οι μαθητές στην τάξη θα ασχολούνται με την αρχική.
Μια μέρα του 1944, ο Gerrit Bolkenstein, μέλος της ολλανδικής κυβέρνησης που βρισκόταν στην εξορία μίλησε στο ραδιόφωνο από το Λονδίνο. Η μικρή Άννα Φρανκ τον άκουσε να λέει ότι οι μαρτυρίες όσων υπέφεραν υπό την γερμανική κατοχή θα είναι μια μέρα πολύτιμες κι ότι ελπίζει ότι μια μέρα θα φτάσουν στα μάτια και στα αυτιά όλης της γης, ειδικά τα γράμματα και τα ημερολόγια.
Η Άννα, εντυπωσιασμένη από αυτόν τον λόγο, αποφάσισε ότι μετά τον πόλεμο θα εξέδιδε το ημερολόγιό της σε μορφή βιβλίου. Έτσι ξεκίνησε να ξαναγράφει το ημερολόγιό της από την αρχή, κάνοντας διορθώσεις, αφαιρώντας αποσπάσματα και συμπληρώνοντας νέα από μνήμης. Ταυτόχρονα, έγραφε και τα καθημερινά γεγονότα.
Μετά τον πόλεμο, τα γραπτά της έφτασαν στα χέρια του πατέρα της, ο οποίος ήταν ο μόνος επιζών της οικογένειας. Μετά από πολύ σκέψη ο Ότο Φρανκ αποφάσισε να εκπληρώσει την επιθυμία της κόρης του. Διαβάζοντας τις δύο εκδόσεις του ημερολογίου έφτιαξε μια τρίτη εκδοχή, που εκδόθηκε το 1947 και από τότε μεταφράστηκε σε 50 γλώσσες.
Ο Ότο αποφάσισε να απαλείψει διάφορα αποσπάσματα, ειδικότερα αυτά που είχαν αναφορές στην σεξουαλικότητα και τις επιθυμίες της Άννας. Το 1947 δεν ήταν συνηθισμένο να γράφει κανείς ανοιχτά για το σεξ, και σίγουρα όχι σε βιβλία που προορίζονταν για εφήβους. Φαίνεται όμως ότι ούτε σήμερα συνηθίζεται. Αυτά τα θέματα γίνονται μπαλάκι μεταξύ του σχολείου και των γονέων, με αποτέλεσμα να μην το αναλαμβάνει κανείς υπεύθυνα και οι έφηβοι καταλήγουν να ενημερώνονται από τους φίλους και το ίντερνετ. Οι ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες είναι στα ύψη, λες και ζούμε ακόμα στο 1947.
Ένα από τα επίμαχα αποσπάσματα είναι το εξής:
«Μέχρι να γίνω 11 ή 12 χρονών, δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει ένα δεύτερο σετ χείλη στο εσωτερικό, αφού δεν μπορεί να τα δει κανείς. Ακόμα πιο αστείο είναι ότι νόμιζα ότι τα ούρα βγαίνουν από την κλειτορίδα. Όταν είσαι όρθια, το μόνο που βλέπεις από μπροστά είναι τρίχες. Μεταξύ των ποδιών σου υπάρχουν δύο απαλά πράγματα, σαν μαξιλάρια, επίσης καλυμμένα με τρίχες, τα οποία πιέζουν το ένα το άλλο όταν είσαι όρθια, κι έτσι δεν μπορείς να δεις τι υπάρχει μέσα. Όταν κάθεσαι χωρίζουν και είναι πολύ κόκκινα και πολύ σαρκώδη εσωτερικά. Στο επάνω μέρος, υπάρχει μια πτυχή δέρματος, που, τώρα που το σκέφτομαι, μοιάζει με εξάνθημα. Αυτή είναι η κλειτορίδα.»