1.
Αλεξανδράκη, Ι. «Και για να επανέλθουμε στο Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης. Η διάσπαση της ιεραρχικής δόμησης της αφήγησης, αν και δεν επιτρέπει την αφηγηματική συνέχεια, διαθέτει, ωστόσο, την αφήγηση σε αυτό τον εκτός χρόνου εκρηκτικό δυναμισμό του παρόντος. Όταν, αντί για ένα ιεραρχημένο και δομημένο σύμπαν, έχουμε συνεχείς διασπάσεις της σειράς και της τάξης, όταν, αντί για τη συνέχεια της ιστορίας που κατευθύνεται ομαλά προς το τέλος της, έχουμε τις συνεχείς ανατροπές και ματαιώσεις της και αντί για τη συγκρότηση ενός νοήματος, τη συνεχή διάχυση και διασπορά και τους αλλεπάλληλους μετασχηματισμούς, είναι αυτός ο εκτός χρόνου εκρηκτικός δυναμισμός του παρόντος».
2.
Δερτιλής, Ι. «Δεν ήταν πολλές οι ωραίες αναμνήσεις. Ήδη από την πρώτη μέρα, οι κομματικοί παράγοντες είχαν αρχίσει να με αξιολογούν. Οι πρώτοι που με απέκλεισαν αμέσως ως "μαρξιστή" ήταν οι νεοδημοκράτες – δεν ήξεραν καν ότι υπήρχαν πολλοί μαρξισμοί και νεομαρξισμοί. Δεύτεροι ήταν οι κνίτες».
3.
Πάνος Κυπαρίσσης, I. «Βρες ένα ψέμα / απ' το μικρό του δάχτυλο να κρατηθείς / καθώς βυζαίνεις άδειο / κι ο πόνος σε βουβαίνει / Περνά ένα γαλάζιο πότε-πότε / μ' ένα χάδι / στη στροφή / ας λιγοστεύει η ζωή / καταργώντας τα κτητικά / κι άλλες του νου νυχτωδίες / Σ' αυτό το λίγο βυθίζεται η ελπίδα / κι απ' αυτό αναδύεται να σε γελάσει πάλι».
4.
Ελευθερία Κυρίτση, Ι. «Μικρή πελώρια ασίγαστη / Απεραντοσύνη στα πλάνα / Όταν έμπαινα στο βλέμμα σου / Τίποτα δε χανόταν / Ας μη μακρηγορούμε άλλο πάνω στη νύχτα / Υπάρχει για να την πιεις ή για να τη σωπάσεις».
5.
Νόλλας, Ι. «Κι όταν φάνηκε πως ήταν αδύνατον στον ρήτορα να απαντήσει σ' ένα τόσο εξόχως αντιεπιστημονικό ερώτημα, εκείνος ο αγριάνθρωπος συνέχισε με απόλυτη σιγουριά, εγώ ένα ξέρω. Το συκώτι στον άνθρωπο αντέχει όσο τίποτε άλλο».
6.
Στεφανίδης, Ι. «Ξάπλωσε βαρύς, επαναλαμβάνοντας την κίνηση με το πανωφόρι και τα στρωσίδια. Έμεινε για ώρα ξύπνιος κοιτάζοντας το ταβάνι, ώσπου λίγο πριν ξημερώσει τον πήρε ο ύπνος».
7.
Αλεξανδράκη, ΙΙ. «Ένα κείμενο πολύ διαφορετικό από τις προσδοκίες που έχουμε διαμορφώσει ως αναγνώστες άλλων κειμένων, το Μυθιστόρημα της κυρίας Έρσης δεν εισάγει σε έναν κόσμο, δεν διαμορφώνει ένα σχέδιο, ένα νόημα. Αντί γι' αυτό, το σύμπαν του διαμορφώνεται και αναδιαμορφώνεται ανά πάσα στιγμή, είναι μονίμως ανοικτό στην εισροή νέων στοιχείων ή σταματάει σε αιφνίδιες διαπιστώσεις».
8.
Δερτιλής, ΙΙ. «Έρχονταν και πολλοί αναρχικοί. Με αυτούς είχα ευρύτατο φάσμα σχέσεων. Οι ηπιότεροι που γνώρισα έπαιζαν μια μέρα ποδόσφαιρο στην αυλή πλάι στο ισόγειο αμφιθέατρο όπου έκανα μάθημα. Διαμαρτυρήθηκα και τους προσκάλεσα να έλθουν στο μάθημα να ξεκουραστούν. Μπήκαν στο αμφιθέατρο παίζοντας μπάλα ομαδόν. Εκεί σταμάτησαν και συνεχίσαμε συγκρίνοντας το ατελές Κράτος Δικαίου με την τέλεια Αναρχία».
9.
Πάνος Κυπαρίσσης, II. «Δεν ήξερε ο Οιδίπους / τι δρόμους τού άνοιγε η Σφίγγα / με τη λύση / Τι θ' αντίκριζε, της τύχης γιος / στης δόξας το στεφάνι που του 'ταξε η μοίρα / Ποια ποτάμια μαύρα θα περνούσε / τι μαύρο τα μάτια του θα ζούσαν / Αν στον τρόμο του μπροστά της / λύση δεν είχε / ίσως η ζωή του ως εκεί / δίχως Κολωνούς και Θήβες να ευτυχούσε».
10.
Ελευθερία Κυρίτση, ΙΙ. «Πάει καιρός που καταπίνουμε πολέμους / Απ' τα αρχαία σανδάλια περπατάμε προς την / Αιματοχυσία./ Εξευγενίσαμε τα βέλη / Τα βάζουμε και κάτω απ' το μαξιλάρι μας / Σε κάποια αίθουσα τέχνης / Ή σε γυάλινα τετράγωνα σαν πεταλούδες».
11.
Νόλλας, ΙΙ. «Το σπίτι είχε βυθιστεί στο σκοτάδι και μόνο η χλωμή ανταύγεια του τζακιού και το φως ενός καντηλιού από την κουζίνα άφηναν τις σκιές να παίρνουν όγκο και να διαχέονται στο ημίφως. Και η Χρυσάνθη πουθενά».
12.
Στεφανίδης, ΙΙ. «Ήταν τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και η πολιτικοποίηση των πάντων ήταν διάχυτη. Κοντά του ήρθε σ' επαφή με τις έννοιες: δικαιοσύνη, επανάσταση, μαρξισμός, υπεραξία».
Τα βιβλία της εικόνας:
1.Δημήτρης Νόλλας, Το ταξίδι στην Ελλάδα, Εκδόσεις Ίκαρος,Σελίδες: 184
2.Πάνος Κυπαρίσσης, Τα τιμαλφή, Εκδόσεις Μελάνι, Σελίδες: 78
3.Αλέξανδρος Στεφανίδης, Το χάδι, Εκδόσεις Άγρα, Σελίδες: 62