Ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης πέθανε σε ηλικία 77 ετών.
Ο Ελληνογάλλος συγγραφέας μυθιστορημάτων έγραψε τόσο στα ελληνικά όσο και στα γαλλικά ενώ τα έργα του αντλούσαν και από τους δύο πολιτισμούς, προσφέροντας με το ύφος του μια οικεία και προσωπική οπτική των ιστοριών του στον αναγνώστη.
Το 2007 είχε βραβευτεί με το Grand prix du roman από τη Γαλλική Ακαδημία, για το βιβλίο του Ap. J.-C (στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο «μ.Χ.»). Το πρώτο έργο του που γράφτηκε στην μητρική του γλώσσα, ήταν το "Τάλγκο", κυκλοφόρησε το 1982 και εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να σημειώνει σπάνια επιτυχία. Το 1984 μάλιστα έγινε και ταινία με τον τίτλο Ξαφνικός Έρωτας.
Σε ηλικία μόλις 17 ετών ο Βασίλης Αλεξάκης έλαβε υποτροφία και έφυγε για τη Λιλ της Γαλλίας για να σπουδάσει δημοσιογραφία. Η υποτροφία του ήταν μικρή και έτσι αναγκάστηκε να δουλέψει σε ένα εστιατόριο. Μετά από τρίχρονες σπουδές επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, αλλά γύρισε να εγκατασταθεί στο Παρίσι το 1968 μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα.
Εργάστηκε στη Monde des livres για δεκαπέντε χρόνια. Όντας σχεδιαστής σκίτσων, ο Αλεξάκης υπήρξε δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde ενώ έγραψε και ραδιοφωνικά κομμάτια.
Το 2007 η Γαλλική Ακαδημία του απένειμε το Μεγάλο Βραβείο μυθιστορήματος και το 2014 συνυπέγραψε το κείμενο ''Είναι η ώρα της Ευρωπαϊκής αριστεράς". Το 2017 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας από το τμήμα Γαλλικής γλώσσας και φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
«Σκέφτομαι και γράφω και στις δυο γλώσσες. Σε ποια γλώσσα ονειρεύομαι; Εξαρτάται από τα πρόσωπα που βλέπω. Αν είναι Γάλλοι, μιλάνε γαλλικά, αν είναι Έλληνες, ελληνικά», έλεγε παλιότερα στη LiFO, αφηγούμενος την ζωή του.
Ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο και η ταινία του «Οι Αθηναίοι» κέρδισε το Α΄ βραβείο στο διεθνές φεστιβάλ κωμωδίας του Σανρούς το 1990. Για το θέατρο είχε γράψει τα «Εγώ δεν...» και «Μη με λες Φωφώ.»