Το BBC Sound Of... είναι ένα βραβείο που δίνεται από το 2003 στις αρχές κάθε έτους σε πολλά υποσχόμενους μουσικούς μέσω μιας ψηφοφορίας η οποία πραγματοποιείται από κριτές και πρόσωπα της μουσικής βιομηχανίας.
Το συγκεκριμένο βραβείο παρουσιάζει ξεχωριστό ενδιαφέρον, καθώς, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, αντικατοπτρίζει την εκτίμηση προς το ταλέντο του νικητή και την πρόβλεψη για όσα μπορεί να πετύχει μελλοντικά, ενώ παράλληλα συνήθως λειτουργεί και ως ένας πολύ καλός τρόπος γνωριμίας του με μαζικότερο κοινό.
Όλα αυτά τα χρόνια η επιτυχία των επιλογών είχε ανάμεικτα αποτελέσματα: το βραβείο έχει δοθεί σε ονόματα που η μουσική ιστορία έχει διαγράψει ήδη (The Bravery, 2005), σε πρόσωπα που ποτέ δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες (Mika, 2007), σε τραγουδίστριες που έγιναν διαχρονικά είδωλα (Adele, 2008) και σε αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της μουσικής βιομηχανίας (Sam Smith, 2015).
Σε συνέντευξή της στην «Telegraph» δήλωσε πως δεν θέλει να χάσει την επαφή με τον πραγματικό της εαυτό, καθώς «μπορεί όλο αυτό να κρατήσει ελάχιστα και πρέπει να βασιστώ στην προσωπικότητά μου», ενώ σε μια πιο πρόσφατη συνέντευξη στην «Guardian», μετά την απονομή του βραβείου, ξεκαθάρισε πως δεν θέλει να μετατραπεί σε μια απρόσιτη ντίβα και πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η μουσική και πιο συγκεκριμένα «οι μεγάλες, δραματικές χορωδίες».
Το φετινό βραβείο κατέληξε στη μόλις 21 χρόνων Νορβηγίδα Sigrid, η οποία φαίνεται πως ανήκει σε αυτήν τη γενιά εναλλακτικών ποπ σταρ που κατακτούν το mainstream, όπως η Lorde, η Charlie XCX, η Dua Lipa και η Shura.
Παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει καταφέρει ήδη πολλά. Το περσινό της τραγούδι «Don't kill my vibe» έχει πάνω από 30 εκατ. plays σε Spotify και YouTube μαζί, έχει υπογράψει συμβόλαιο με την ιστορική δισκογραφική Island (η δισκογραφική της Amy Winehouse, αν σας αρέσουν οι συμβολισμοί), έχει δώσει συναυλία από το Glastonbury μέχρι την τελετή απονομής του Nobel Ειρήνης και, φυσικά, κέρδισε το BBC Sound Of 2018.
Sigrid - Don't Kill My Vibe
Παρ' όλη την πρώιμη αναγνώριση της αξίας της, η Σκανδιναβή παραμένει προσγειωμένη. Σε συνέντευξή της στην «Telegraph» δήλωσε πως δεν θέλει να χάσει την επαφή με τον πραγματικό της εαυτό, καθώς «μπορεί όλο αυτό να κρατήσει ελάχιστα και πρέπει να βασιστώ στην προσωπικότητά μου», ενώ σε μια πιο πρόσφατη συνέντευξη στην «Guardian», μετά την απονομή του βραβείου, ξεκαθάρισε πως δεν θέλει να μετατραπεί σε μια απρόσιτη ντίβα και πως το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η μουσική και πιο συγκεκριμένα «οι μεγάλες, δραματικές χορωδίες».
H Sigrid Solbakk Raabe, όπως είναι το πλήρες όνομά της, γεννήθηκε το 1996 στο Ålesund, μια μεσαίου μεγέθους επαρχιακή πόλη της Νορβηγίας. Ο πατέρας της είναι μηχανικός και η μητέρα της αρχιτεκτόνισσα και ενώ κανείς από τους δύο δεν αγαπούσε τη μουσική, όλα τα παιδιά της οικογένειας έγιναν μουσικοί. Η αδερφή της είναι επίσης τραγουδίστρια και ο αδερφός της ένας δεξιοτέχνης κιθαρίστας.
Ήταν σε μία από τις συναυλίες της μπάντας του αδερφού της που το ταλέντο της αναδείχτηκε ενώπιον κοινού για πρώτη φορά: έπαιξε σε μια ακουστική κιθάρα το πρώτο δικό της τραγούδι, το «Sun», που μέσα στις επόμενες εβδομάδες άρχισε να ακούγεται όλο και περισσότερο από το ραδιόφωνο της χώρας της. Ήταν μόλις 16 ετών τότε και σύντομα η καριέρα της εκτινάχθηκε. Υπέγραψε συμβόλαιο στην Island, κυκλοφόρησε το πρώτο της EP και έπαιξε σε εμβληματικά φεστιβάλ.
Όσοι δημοσιογράφοι τής έχουν πάρει συνέντευξη μιλάνε για ένα πολύ συνεσταλμένο και ευγενικό κορίτσι που αναζητά τη θέση του στον κόσμο. Οι στίχοι της επιτυχίας της μοιάζουν γενικόλογοι, ταιριάζουν σε πολλές κοινωνικές περιστάσεις και αποτυπώνουν ακριβώς τις σκέψεις του μεταβατικού σταδίου μεταξύ εφηβείας και ενηλικίωσης: «You shut me down, you like the control/ You speak to me like I'm a child» και «You love to tear me down, you pick me apart/ Then build me up like I depend on you».
Προσπαθεί να μιλήσει για τον έρωτα, τα παιχνίδια εξουσίας σε μια σχέση και τον φεμινισμό με έναν άγουρο και αθώο τρόπο που ταιριάζει στο νεαρό της ηλικίας της. Φυσικά, το μέλλον θα δείξει αν το όνομα της Sigrid θα συνεχίσει να μας απασχολεί ή αν θα το ξεχάσουμε πολύ γρήγορα μέσα στο πλήθος των ονομάτων της μουσικής βιομηχανίας.
Πάντως, εν αναμονή του παρθενικού της δίσκου, που θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι, η ίδια φαίνεται πως, ανεξάρτητα από τη μελλοντική της πορεία, έχει πιάσει το νόημα.
«Ελπίζω η μουσική μου να κάνει τους ανθρώπους να πάρουν τον χρόνο τους και να σκεφτούν σοβαρά τη ζωή τους» δηλώνει κι εμείς ελπίζουμε μια ποπ σταρ με βλέψεις στα charts να καταφέρει πράγματι κάτι τόσο επαναστατικό για το ταλαιπωρημένο mainstream τοπίο.