Είναι νωρίς το απόγευμα στον Καρέα, στους πρόποδες του Υμηττού, ερημιά και ανθισμένες αμυγδαλιές, και ο ράπερ που έρχεται στο ραντεβού μας είναι ένα παιδί, κυριολεκτικά. Γνωρίζω ότι είναι νεαρής ηλικίας, αλλά δεν ξέρω ότι είναι μόλις 16 χρονών – στο βίντεο φοράει μπαλακλάβα και όταν φτάνει φοράει τη μάσκα, όταν όμως τη βγάζει για να φωτογραφηθεί και βλέπουμε το πρόσωπό του, η έκπληξη είναι μεγάλη. Από κοντά φαίνεται ακόμα πιο μικρός.
«Το όνομά μου είναι Γκόχαν (Gxhan), Γιάννης στα αρμένικα, γιατί είμαι μισός Αρμένης» λέει. «Πάω σχολείο, Β' Λυκείου, προσπαθώ, αλλά οι σπουδές δεν είναι το main focus. Θα ήθελα να σπουδάσω μουσική παραγωγή. Ο κύριος στόχος μου είναι να πετύχω σε αυτό που προσπαθώ να κάνω, το ραπ. Ραπάρω από τα 14 και στα 15 ηχογράφησα για πρώτη φορά».
Ο Gxhan, όπως και τα περισσότερα παιδιά αυτής της γενιάς που ασχολούνται με το νέο ραπ, κάνουν σχεδόν τα πάντα μόνα τους. «Το beat για το κομμάτι το βρήκα στο YouTube και το αγόρασα 75 ευρώ» εξηγεί. «Είναι τα λεγόμενα "type beats", παραγωγές που μοιάζουν με κομμάτι του εξωτερικού. Δυστυχώς, μπορεί οποιοσδήποτε να αγοράσει το ίδιο beat, κι αυτό είναι κακό».
Την ώρα που τον φωτογραφίζουμε, οι περαστικοί (μόνο άνθρωποι στην ηλικία του) στέκονται και παρακολουθούν και δεν τους κάνει καμία εντύπωση αυτό που συμβαίνει, ότι κάποιοι ασχολούνται με τον Gxhan. «Δίνω συνέντευξη» τους λέει με χαρά.
Αυτήν τη στιγμή, μουσικά δεν με ενοχλεί κάτι στο ελληνικό ραπ, αλλά πραγματικά έχω βαρεθεί τα beefs. Το μόνο που κάνουν τελικά είναι να διαχωρίζουν τη σκηνή, δημιουργώντας στρατόπεδα, και να σταματάνε συνεργασίες που, αν γίνονταν, θα έβγαινε καλή μουσική.
«Την πρώτη φορά που μπήκα στο στούντιο ηχογράφησα ένα κομμάτι και σε μία εβδομάδα το ανέβασα στο YouTube. Άρεσε στη γειτονιά μου, το άκουσαν όλοι και μου έλεγαν τα καλύτερα. Για το επόμενο που ηχογράφησα γύρισα και βιντεοκλίπ. Δεν μπορώ να σου πω ότι είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από το "Xans/Pills", το σκεφτόμουν ακουστικό, όχι όπως βγήκε, αλλά το βίντεο το θεωρώ πολύ καλή δουλειά. Έστειλα μήνυμα σε κάποιον που μου άρεσε η δουλειά του, και έγινε. Γύρισα το βιντεοκλίπ μου μέσα στην καραντίνα και ήταν το πιο αγχωτικό πράγμα που έχω κάνει στη ζωή μου. Παρόλο το άγχος, το αποτέλεσμα μου αρέσει, αλλά θα προτιμούσα να το κάνω σε διαφορετικές συνθήκες.
Όπως όλοι, ανυπομονώ να τελειώσει όλο αυτό που ζούμε. Γενικά, με πιάνει στενοχώρια όταν βγαίνω έξω και βλέπω όλα τα μαγαζιά κλειστά, το 90% των συζητήσεων να είναι για τον ιό και άτομα στην ηλικία μου να χάνουν τα καλύτερά τους χρόνια κλεισμένα στα σπίτια τους. Μουσικά, επίσης, δεν μου έχει κάνει καλό, γιατί βλέπω πως όσο είμαστε σε καραντίνα δυσκολεύομαι πολύ να βρω έμπνευση, να κάνω βιντεοκλίπ και ηχογραφήσεις.
GXHAN - XANS
Η γενιά μου είναι σε αδιέξοδο, δεν περίμενα να είμαι έτσι κλεισμένος στο σπίτι. Όλοι οι φίλοι μου έχουν τρελαθεί, πηγαίνουμε στην πλατεία και έχουμε μονίμως το βλέμμα στη γωνία μήπως περάσει κάποιος και μας σταματήσει. Αυτό μου φαίνεται ακραίο, να βγαίνω έξω και να φοβάμαι. Στο στούντιο δεν μπορώ να πηγαίνω, το μαγαζί της μάνας μου, όπου δούλευα για να πληρώσω το στούντιο, έχει κλείσει, οπότε έχουν παγώσει όλα και για μένα. Η μάνα μου έχει ταβέρνα και μου φαίνεται πιο σωστό να δουλέψω για να κάνω αυτά που θέλω, αντί να της ζητάω λεφτά».
«Σου λείπει το σχολείο;» «Ένα πράγμα που μπορώ να πω είναι ότι μου λείπει το γεγονός πως με βάζει σε ένα mindset του να δουλεύω παραπάνω. Όταν είσαι σε μια τάξη με είκοσι άτομα, ανεξάρτητα από το εάν έχετε τους ίδιους στόχους ή όχι, όταν τα βλέπεις να διαβάζουν και να δουλεύουν για να περάσουν στη σχολή που θέλουν, πεισμώνεις και θέλεις κι εσύ να δουλέψεις. Προς το παρόν, κάνουμε online μαθήματα και κάνω και ωδείο, μουσική τεχνολογία, online κι αυτό ‒ φροντιστήριο δεν κάνω.
Αυτήν τη στιγμή, μουσικά δεν με ενοχλεί κάτι στο ελληνικό ραπ, αλλά πραγματικά έχω βαρεθεί τα beefs. Το μόνο που κάνουν τελικά είναι να διαχωρίζουν τη σκηνή, δημιουργώντας στρατόπεδα, και να σταματάνε συνεργασίες που, αν γίνονταν, θα έβγαινε καλή μουσική. Γενικά, με έχει στενοχωρήσει πολύ αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες. Γνωρίζω ότι ο Lamanif δεν είναι άγιος, αλλά αυτό που έγινε είναι απαράδεκτο. Δεν αξίζει σε κανέναν να δημοσιεύουν προσωπικές του στιγμές, δεν ξέρεις πόσο κακό μπορεί να προκαλέσει σε έναν άνθρωπο».
«Λαμβάνεις ποτέ υπ' όψη σου τις συνέπειες όταν κάνεις στόρι στο Instagram;» «Όχι, γενικά ανεβάζω ό,τι μου έρθει εκείνη τη στιγμή, αλλά το ότι ανεβάζω stories μόνο για τη μουσική παίζει μεγάλο ρόλο. Αν ήταν να θίξω κάποιο κοινωνικό πολιτικό ζήτημα, θα σκεφτόμουν τις συνέπειες και το impact που μπορεί να έχει.
Στο "Xans/Pills" είχα σκοπό απλώς να μιλήσω για ό,τι με ενοχλούσε, "fuck the pills, fuck the xans", εκφράζω ξεκάθαρη αγανάκτηση για τα είδωλά μου που έφυγαν νωρίς, 19-20 χρονών, από κατάχρηση ουσιών. Στους στίχους "λέει πως με κουβαλάν τα beats, μάλλον πρέπει να τα πω α καπέλα" αναφέρω κάτι που πολλοί μου είπαν για το πρώτο μου τρακ. Άκουσα φράσεις όπως "ε, φίλε, εντάξει, καλό το τρακ, αλλά το beat σε "κουβάλησε"».
Ακούω κυρίως ραπ, αλλά προσπαθώ να ακούω τα πάντα τώρα, γιατί με ενδιαφέρει η παραγωγή και θέλω να μάθω όσο πιο πολλά γίνεται. Ακούω πολύ Asap Rocky, Playboi Carti, Amine, Tyler the Creator. Ο Playboi Carti είναι μια κατηγορία από μόνος του, δεν αγγίζεται. Ακούω ελληνικά, αλλά όχι πολύ mainstream. Είναι κάποια παιδιά από τη Θεσσαλονίκη, όπως ο Norm και ο Mel, που έχουν πάρει όλη την νταρκίλα της πόλης και την έχουν μετατρέψει κάτι πιο μελωδικό, όχι το κλασικό, μουντό boom bap ή drill που κάνουν όλοι.
Κάνουν τραπ, αλλά χωρίς να προσπαθούν να είναι κάποιος άλλος και χωρίς την ίδια θεματολογία, είναι λίγο πιο κοινωνικά τα θέματά τους.
Σκοπός μου είναι να κάνω κάτι τελείως διαφορετικό απ' ό,τι θεωρείται mainstream αυτήν τη στιγμή, θέλω να αλλάξω τις παραγωγές, τη θεματολογία, ακόμη και τα visuals. Επίσης, όσο go to είναι το να είσαι γκάνγκστερ για να κάνεις ραπ, έχω να πω πως δεν είμαι γκάνγκστερ, ούτε πρόκειται να πω ποτέ ότι είμαι. Το βρίσκω disrespectful γι' αυτούς που όντως ζούνε αυτήν τη ζωή.
Δουλεύω με έναν φίλο μου, τον Houlio, μαζί το κάνουμε όλο αυτό, μαζί πήγαμε στο στούντιο. Όσο και να διαφέρουμε μουσικά, αν κάποιος έχει τον ίδιο σκοπό μ' εσένα και είναι δίπλα σου, πας στο στούντιο με λιγότερο άγχος. Αν είχα πάει μόνος μου, παίζει να μου είχαν κοπεί τα πόδια. Τον έβαλα να πάει πρώτος για να δω πώς θα είναι, και τη δεύτερη φορά μπήκα κι εγώ.
Για το κοντινό μέλλον, αρχικά θέλω να βρω άτομα που θα με βοηθήσουν να ηχογραφώ. Να μπορώ να κάνω τα βιντεοκλίπ χωρίς να μου παίρνει δέκα μήνες να μαζέψω τα λεφτά που χρειάζονται, που μπορεί να μην είναι πολλά, αλλά για έναν 16χρονο είναι τεράστιο ποσό. Βάλε και το κόστος για το στούντιο, είναι αδύνατο να το αντέξεις οικονομικά αν δεν δουλεύεις. Είναι χάλια τα πράγματα αυτήν τη στιγμή, γιατί, αν δεν μπορείς να υλοποιήσεις τις ιδέες σου, δεν ξέρεις και τι αξίζει. Το βασικό είναι να πετύχω στη μουσική, να έχω άτομα που θέλουν να με ακούσουν και μετά να βρω κι άλλα άτομα και να τα βοηθήσω να κάνουν το ίδιο. Θα ήθελα να κάνω ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ, αλλά είναι ένα όνειρο αυτήν τη στιγμή».
«Οι γονείς σου ακούνε τα κομμάτια σου;» «Οι γονείς μου δεν έχουν ιδέα τι κάνω, αλλά το υποστηρίζουν στο max. Ειδικά η μάνα μου, ψάχνει σχολές στις οποίες θα μπορούσα να πάω, αλλά δεν έχει ακούσει ούτε ένα κομμάτι μου».
«Τι θα έλεγαν αν τα άκουγαν;» «Η μάνα μου και ο πατέρας μου την ξέρουν αυτήν τη μουσική, κυρίως από την τηλεόραση και η τηλεόραση δεν έχει πει τα καλύτερα λόγια. Τους παρουσιάζουν όλους με ναρκωτικά, όπλα, βρισιές, δεν έχουν ιδέα ότι υπάρχει και κάτι διαφορετικό πάνω σε αυτές τις παραγωγές, ειδικά στην Αμερική. Πιστεύω ότι αν η μάνα μου άκουγε τι κάνω, θα είχε το άγχος μην πω τα ίδια που λένε οι πιο πολλοί ράπερ. Θα προσπαθήσω να της εξηγήσω ότι θέλω να κάνω κάτι διαφορετικό. Πάντως, βλέπω ότι και κάποιοι ράπερ που έλεγαν κακούς χαρακτηρισμούς ειδικά για τις γυναίκες, τελευταία στα stories τους τις υποστηρίζουν τις γυναίκες και κατακρίνουν αυτούς που μιλάνε άσχημα. Προσέχουν τι λένε πια για τις γυναίκες».
«Τι άλλο σου αρέσει αυτήν τη στιγμή, πέρα από τη μουσική;» «Γενικά, μου αρέσει να βλέπω καινούργιες τοποθεσίες. Π.χ. τώρα στην καραντίνα, που άρχισα να βγαίνω με το ποδήλατο και περνούσα από γειτονιές, έπαθα πλάκα με το πόσο όμορφα μέρη υπάρχουν...»