Ενώ το Μουσείο του Γιορκσάιρ καλεί όλα τα μουσεία του κόσμου να αποκαλύψουν τα ομορφότερα έργα με γλουτούς για να κεντρίσουν την προσοχή του κοινού μετά τον κορωνοϊό, ο Guardian επέλεξε τα δέκα αγαπημένα του.
Το Μουσείο του Γιορκσάιρ λάνσαρε τη «μάχη των επιμελητών» τον Απρίλιο κατά τα lockdown για τον κορωνοϊό. Τότε ζήτησε από τα μουσεία όλου του κόσμου τα πιο «ανατριχιαστικά» κομμάτια των συλλογών τους. Μεταξύ άλλων, μια ταριχευμένη μαϊμού με ουρά ψαριού, μια τούφα ανθρώπινων μαλλιών και μια μάσκα για την πανώλη ήταν μερικά από τα αντικείμενα που ανασύρθηκαν από τις συλλογές για να «ανέβουν» στο Twitter.
Νέες θεματικές ακολούθησαν τους επόμενους μήνες, με το #BestMuseumBum, την «κόντρα» για τους καλύτερους γλουτούς, να βρίσκεται σε εξέλιξη. Πέρα από κομμάτια των συλλογών, οι χρήστες που παρακολουθούν τον πρωτότυπο αυτό διαδικτυακό ανταγωνισμό των μουσείων, ανακαλύπτουν και νέες λέξεις, όπως ότι στα γαλλικά οι γλουτοί ονομάζονται «popotins».
Οι δέκα επιλογές του Guardian
10. Ραφαήλ - Οι Τρεις Χάριτες, 1504-5
Ο Ραφαήλ πέθανε πρόωρα το 1520, στην 37η επέτειο των γενεθλίων του και όπως αναφέρει ο Ιταλός ιστορικός Τέχνης Τζόρτζιο Βαζάρι αιτία του θανάτου ήταν μια νύχτα άκρατου έρωτα με τη Μαργκερίτα Λούτι, που οδήγησε σε υψηλό πυρετό. Δεν αποκάλυψε το γεγονός στους γιατρούς του, με αποτέλεσμα να του χορηγήσουν λανθασμένη φαρμακευτική αγωγή. Σύμφωνα με τον Guardian o Ραφαήλ, για να ζωγραφίσει την «τέλεια ομορφιά» έβλεπε πολλά διαφορετικά μοντέλα. Το συγκεκριμένο έργο αποκαλύπτει «τον εθισμό του στο γυναικείο σώμα από όλες τις όψεις».
09. Damiano Mazza - The Rape of Ganymede, περίπου 1575
«Ο πλούσιος δικηγόρος που ανέθεσε αυτό το έργο πιθανότατα ήθελε να πει κάτι για τον εαυτό του», αναφέρει ο Guardian. Ο Γανυμήδης ήταν θεοποιημένος μυθικός νέος, περίφημος για την ομορφιά του, από την Τρωάδα. Ήταν πρίγκηπας της Τροίας, γιος του βασιλιά Τρωός από τη Δαρδανία και της Καλλιρρόης, κόρης του θεού - ποταμού Σκάμανδρου. O Δίας μεταμορφώθηκε σε αετό και αρπάζοντάς τον, τον μετέφερε στον Όλυμπο, όπου του έδωσε αθανασία και έζησε αιώνια εκεί ως οινοχόος των θεών.
08. Ντιέγο Βελάθκεθ - Η Αφροδίτη στον καθρέφτη της, 1647-51
Πρόκειται για το μοναδικό γυμνό του Βελάθκεθ το οποίο σώζεται έως σήμερα. Η Αφροδίτη απεικονίζεται στο κρεβάτι της, με την πλάτη στον θεατή. Στον πίνακα αποτυπώνεται και ο θεός Έρωτας, που κρατά έναν καθρέφτη μέσα από τον οποίο η θεά κοιτά τον ζωγράφο και κατ' επέκταση τον θεατή.
07. Ιερώνυμος Μπος - Ο Πειρασμός του Αγίου Αντωνίου, 1501
Ένας άντρας εμφανίζεται με γυμνούς γλουτούς στο τρίπτυχο των δαιμόνων και των πειρασμών που «πολιορκούν» τον παλαιοχριστιανικό ερημίτη Αντώνιο.
06. Αγνώστου - The Motya Charioteer, 5ος π.Χ. Αιώνας
Ένα έργο, που σύμφωνα με τον Guardian αντικρούει την πεποίθηση ότι η κλασική ελληνική γλυπτική είναι πάντα«γυμνή». Ο οδηγός ενός άρματος εμφανίζεται εδώ ντυμένος με το σώμα του να «διαγράφεται» από το ένδυμα. Το έργο μας φέρνει «πρόσωπο με πρόσωπο με το αρχαίο ελληνικό πάθος για ανδρικά σώματα».
05. Ντονατέλλο - Δαβίδ, περίπου 1440
Το χάλκινο άγαλμα του Δαβίδ που δημιούργησε ο Ντονατέλλο γύρω στα 1440, είναι γνωστό ως το πρώτο χάλκινο άγαλμα της Αναγέννησης στο οποίο η μορφή δεν υποστηριζόταν, καθώς και το πρώτο όρθιο γυμνό μετά την αρχαιότητα. Προκάλεσε αίσθηση όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο κοινό, καθώς το θέμα ήταν ένας γυμνός νέος άντρας. Η σύνθεση απεικονίζει το νεαρό Δαβίδ, που χαμογελά αινιγματικά και πατά το κεφάλι του γίγαντα Γολιάθ, που μόλις έχει σκοτώσει. Ο νέος φορά μόνο ένα κράνος με φύλλα δάφνης και μπότες, κρατώντας το τεράστιο σπαθί του Γολιάθ.
04. Μικελάντζελο - Δαβίδ, 1504
Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου, που φιλοτεχνήθηκε από το 1501 ως το 1504, είναι ένα αριστούργημα της Αναγεννησιακής γλυπτικής και, μαζί με την Πιετά, ένα από τα δυο σημαντικότερα γλυπτά του Μιχαήλ Αγγέλου και ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς. Σύμφωνα με τον Guardian «κανείς κατά τη ζωή του μεγάλου καλλιτέχνη δεν αμφισβήτησε ότι το ενδιαφέρον του για το ανδρικό γυμνό ήταν ερωτικό» παρότι ο ίδιος επέμενε ότι η λατρεία του για την ανδρική ομορφιά «ήταν πνευματική». Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα στο έργο αποθεώνεται στην οπίσθια όψη του ήρωα.
03. Τιτσιάνο - Αφροδίτη και Άδωνις, 1554
Ο Φίλιππος Β 'της Ισπανίας βρισκόταν στο Λονδίνο, και είχε μόλις παντρευτεί τη Μαίρη Τούντορ, όταν παρέλαβε αυτό το έργο. Καθώς η Αφροδίτη ικετεύει τον εραστή της να μείνει, «οι γλουτοί της μοιάζουν με ένα βαρύ μαξιλάρι που την καθηλώνουν στο σημείο». Αν και αγκαλιάζει απομακρυνόμενη, το κάτω μέρος του σώματός της δεν μετατοπίζεται. Ο Τιτσιάνο «αποτυπώνει την απόγνωση και την αποφασιστικότητά της να κρατήσει τον άντρα της τόσο στο σκιασμένο πρόσωπό της».
02. François Boucher - Louise O'Murphy, περίπου 1752
Στη Γαλλία του 18ου αιώνα, οι ιδέες του ορθού λόγου και της ελευθερίας προωθήθηκαν από τους φιλόσοφους του Διαφωτισμού και συζητήθηκαν σε σαλόνια όπως αυτά του πίνακα. Το καλλιτεχνικό ύφος αυτής της αισιόδοξης εποχής ήταν «αισθησιακό», σύμφωνα με τον Guardian που υποστηρίζει ότι η απεικόνιση αυτής της νεαρής γυναίκας ιρλανδικής καταγωγής που δείχνει τους γλουτούς της σε πολυτελές μπουντουάρ «δεν φαίνεται τόσο φιλοσοφική», αλλά αποτελεί ωστόσο ένα εύγλωττο ελευθεριακό μανιφέστο.
01. Leonardo da Vinci - A standing male nude, περίπου 1504-6
Ο Λεοντάρντο ντα Βίντσι λάτρευε νεαρούς άνδρες με μακριά μαλλιά, σύμφωνα με γραπτό έργο του 1550. Ο ίδιος φημίζεται για το σχέδιο του Ανθρώπου του Βιτρουβίου, που αποτυπώνονται οι τέλειες ανθρώπινες αναλογίες. «Αλλά σε αυτό το σχέδιο είναι σπουδαιότερο και πιο παράξενο καθώς το κέντρο βάρους του απρόσωπου άνδρα είναι οι γλουτοί του».
Με πληροφορίες από Guardian