Τα έργα του Ταξιάρχη Μερμίρη μου προκαλούν αντιφατικά συναισθήματα. Από την μια η αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας και από την άλλη ένα κλειστοφοβικό συναίσθημα. Λες και όλη η ζωή μπορεί να συμπυκνωθεί πάνω στις επιφάνειες που ξεδιπλώνει το ιδιοσυγκρασιακό του σύμπαν. Όσο τα πλησιάζεις και παρατηρείς τις λεπτομέρειες από κοντά γίνονται όλο και πιο ενδιαφέροντα. Σαν να βλέπεις κάτι απαγορευμένο πίσω από μια κλειδαρότρυπα έχοντας στο νου σου ότι από στιγμή σε στιγμή θα ανοίξει ξαφνικά η πόρτα.
Με αφορμή μια καινούρια έκθεση που γίνεται αυτή την περίοδο στην Αθήνα η οποία περιλαμβάνει και δικά του έργα απάντησε στις ερωτήσεις του LIFO.gr. Τον ακούμε.
Έμπνευση δεν βρίσκω μόνο στα δικά μου βιώματα. Έμπνευση βρισκω και ως παρατηρητής σε βιώματα άλλων και στο αντίκτυπο που έχουν μαζικά στην κοινωνία.
— Στο βίντεο της έκθεσης σου στην γκαλερί Blender ένας από τους θεατές είπε για τα έργα σου ότι «του βγάζουν μια ανωμαλία». Θα ήθελα να μου το σχολιάσεις και να σε ρωτήσω εάν εσύ ο ίδιος έχεις κάνει αυτή την σκέψη για καλλιτεχνικό έργο κάποιο άλλου δημιουργού.
Πιστεύω πως είναι αρκετά πολύπλοκη διαδικασία, να καθορίσει κανείς σαν έννοια την ανωμαλία, διότι πολύ απλά το τι θεωρείται ομαλό η ανώμαλο είναι στον μεγαλύτερο βαθμό υποκειμενικό. Ομολογουμένως όμως θα δείξω μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε έργα τέχνης που στην συντριπτική τους πλειοψηφία "βγάζουν κάτι ανώμαλο" στο ευρύ κοινό.
— Έχεις στο μυαλό σου μια κεντρική ιδέα όταν δημιουργείς, σε έργα όπως το τρίπτυχο, και συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να ακολουθήσεις ή μπορεί να επηρεαστείς από προσωπικά ή άλλου είδους γεγονότα και να αλλάξεις όχι μόνο τα βήματα αλλά και την κεντρική ιδέα του έργου κατά την διάρκεια της δημιουργίας του;
Για κάποια έργα σαφέστατα και υπάρχει μια αρχική ιδέα που όμως μεταβάλλεται συνεχώς, έως ότου η αυτόματη γραφή να κυριαρχήσει της αρχικής δομής. Υπάρχουν δε περιπτώσεις όπου η αρχική ιδέα παίζει πρωταρχικό ρόλο και άλλες που απλά είναι μια δικαιολογία για την έναρξη.
— Η πρώτη αίσθηση που είχα από έργα σου όπως το Tales είναι ότι είσαι θαυμαστής του Ιερώνυμου Μπος και ότι τον έχεις μελετήσει σε τέτοιο βαθμό, ώστε έχεις καταφέρει να μεταφέρεις το πνεύμα του με έναν δικό σου τρόπο χωρίς να φέρνει στο μυαλό τους δικούς του ήρωες και την δική του τεχνοτροπία.
Το ακούω συχνά αυτό για τον Μπος. Μου αρέσει πολύ το έργο του, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν τον έχω μελετήσει ιδιαιτέρως.
— Υπάρχει κάποιο βίωμα που έχει καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τον κόσμο άρα και τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείς και να θες να το μοιραστείς μαζί μας;
Η ζωή είναι γεμάτη βιώματα. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, it all adds up…
Επίσης έμπνευση δεν βρίσκω μόνο στα δικά μου βιώματα. Έμπνευση βρισκω και ως παρατηρητής σε βιώματα άλλων και στο αντίκτυπο που έχουν μαζικά στην κοινωνία.
— Τι σου έμαθε για την ζωή η ενασχόληση σου με την τέχνη;
Η δημιουργία, η απόλυτη ελευθέρια έκφρασης ‘θέλω να πιστεύω’, η προσπάθεια συνεχόμενης εξέλιξης, η διαδικασία, η ηδονή που νοιώθεις με το αποτέλεσμα, η επικοινωνία με το κοινό! Σου δίνει συνεχώς προκλήσεις όπως και η ίδια η ζωή. Προβλήματα που όμως με σκληρή δουλειά, αφοσίωση και υπομονή, βρίσκεις τiς λύσεις.
Επίσης είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει ισορροπία στην ζωή… η τέχνη στην ζωή μου καλείται να υπηρετήσει και αυτόν τον σκοπό.
— Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία;
Ο κάθε άνθρωπος έχει.
— Ποιοι καλλιτέχνες σε έχουν επηρεάσει στην δουλειά σου και με ποιόν τρόπο;
Όπως είπα και πριν για τον Μπος, μου αρέσει όταν οι επιρροές μου από άλλους καλλιτέχνες έχουν διακριτικό αντίκτυπο στην δουλειά μου.
Αρχικά είχα έντονες επιρροές από Γερμανούς εξπρεσιονιστές, ζωγράφους της Αναγέννησης, χαράκτες, σουρεαλιστές, Μεξικανούς καλλιτέχνες, Ασιάτες καλλιτέχνες κλπ… Δεν μου αρέσει όμως να περιορίζομαι στο θέμα της επιρροής. Τελευταία έχω επιρροές και από street artists, ποπ καλλιτέχνες, ακόμα και από φίλους μου καλλιτέχνες.
Έμπνευση μπορείς να αντλήσεις από πολλές πηγές. Σημαντικό είναι να βγάζεις στο τέλος κάτι το αυθεντικό.
— Ποιο είναι το μεγαλύτερο κέρδος που έχει αποκομίσει από την ζωή σου στο Λονδίνο;
Η συναναστροφή μου με πολύ και διαφορετικό κόσμο. Πέρασα πολύ ωραία και έντονα χρόνια που μου έμαθαν πολλά.
— Πως ορίζεις την επιτυχία στην δουλειά σου;
Αρχικά υπάρχουν πολλοί παράμετροι πχ αισθητική, σύνθεση, θεματολογία, τεχνική κτλ … Το να ισορροπώ επίσης μια σκοτεινή πλευρά, με αρκετή δόση χιούμορ. Θέλω να δένουν όλα αυτά μαζί και στο τέλος να βλέπω το έργο που έχω κάνει κ να υπεργουστάρω.
Όταν δε δημιουργεί έντονα συναισθήματα στον κόσμο, είτε θετικά είτε αρνητικά, είναι κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα.
— Μίλησε μας για την τελευταία σου συμμετοχή στην έκθεση «Καρδίτσα, Κάιρο, Ντιτρόιτ» στην γκαλερί Astra
Ο τελευταίος χρόνος για εμένα ήταν ανατρεπτικός. Για ένα διάστημα είχα αποστασιοποιηθεί από την τέχνη γενικότερα λόγω κάποιων καταστάσεων. Όμως δεν είναι εφικτό τελικά να απέχεις από κάτι που αγαπάς και που στην τελική πηγάζει από μέσα σου. Έτσι τα έργα έγιναν μεν κάτω από αντίξοες συνθήκες, αλλά με πολύ πάθος, όσο και αν αυτό ακούγετε κλισέ!!! Δεν θα μπορούσε δε να κλείσει καλύτερα από το να εκτεθούν παρέα με έργα δυο πολύ αγαπημένων καλλιτεχνών, φίλων από τα παλιά, τον Γιάννη Λαμπράκη ‘aka Tζολά και τον Φίλιππο Γκούμα. Και όλα αυτά σε μια πολύ αγαπημένη γκαλερί που και αυτή με την σειρά της κάνει φέτος το δικό της comeback υπό νέα διεύθυνση της δυναμικής και πανέμορφης Οδεττης Κουγέα!
— Μπορείς να μου στείλεις μια φωτογραφία με κάτι που αγαπάς πολύ;
Info
Η έκθεση «Καρδίτσα, Κάιρο, Ντιτρόιτ» συνεχίζεται στην Astra Galerie (Καρυάτιδων 8, Ακρόπολη) μέχρι 24/3