Για πολλά χρόνια ο Λάγκερφελντ ζούσε σ΄ ένα σπίτι στη rue de l'Universite του Παρισιού, όπου προτιμούσε το φως των κεριών από τον ηλεκτρισμό, έτρωγε σε πιάτα Meissen και περπατούσε σ' ένα χαλί που κάποτε ανήκε στον Λουδοβίκο τον 15ο. Το πρώτο διαμέρισμα όμως που παρουσιάστηκε στην Vogue το 1974 – όταν ήταν σχεδιαστής για την Chloé φιλτράροντας την «Εποχή της Τζαζ» μέσα από το πρίσμα των '70s – ήταν το Art Deco έμπνευσης διαμέρισμα του στο Παρίσι.
Ακολούθησαν τα σπίτια του στο Μόντε Κάρλο και στη Ρώμη, που έγιναν σε συνεργασία με την διάσημη σχεδιάστρια εσωτερικών χώρων Andrée Putman, ο οποίος είχε δηλώσει σχετικά: «Καθένα από τα διαμερίσματα του Καρλ αποτελεί ένα τέλειο, ερμητικό αλλά και ειλικρινές όσον αφορά τις προθέσεις του, σύμπαν. Για κάθε μέρος φτάνει στα όρια της εμμονής. Και μετά σιγά-σιγά αρχίζει να πετάει πράγματα».
«Δεν μου αρέσει να προσκολούμαι πολύ στα πράγματα» είχε πει ο ίδιος ο Λάγκερφελντ, «και όταν έρθει η ώρα, απομακρύνομαι».
Ήταν σα να έχει ένα ψυχικό συγχρονισμό με το παρελθόν ενώ συγχρόνως τον πλημμύριζε η επιθυμία να προχωρά διαρκώς μπροστά. Όπως είχε πει ο ίδιος: «Οτιδήποτε σκονισμένο, βρώμικο, μουχλιασμένο – ξέχνα το, δεν το αντέχω. Προτιμώ τον 19ο αιώνα μου πάντα φρέσκο».
Το πιο «σπιτικό» ίσως από τα σπίτια του ήταν στο Le Mée, ένα θέρετρο κοντά στο Fontainebleau έξω από το Παρίσι, «ένα μίγμα από νεο-μπαρόκ τεχνοτροπίες» που ανάδυε όμως μια ανεμελιά και μια χαλαρότητα.
Το 2000, ο Λάγκερφελντ άνοιξε στο περιοδικό και τις πόρτες του εξοχικού του καταφυγίου στο Μπιαρίτζ – έκτασης 30 περίπου στρεμμάτων και με μια εντυπωσιακή πισίνα που είχε σχεδιάσει ο ίδιος - το οποίο καταγράφηκε τότε ως «μια μελέτη πάνω στην εφεδρική πολυτέλεια», επηρεασμένη από το «πλούσιο» αρχιτεκτονικό ύφος της Geheimrat Architektur.
«Το όνειρό μου είναι να φτιάξω κάποτε το απόλυτο μοντέρνο σπίτι» είχε πει στην Vogue το 1992. 16 χρόνια μετά, το όραμα πραγματώθηκε με το γεμάτο γωνίες και καμπύλες «διαστημικό» διαμέρισμα που έφτιαξε στο Παρίσι.
Όπως και ο Άντι Γουόρχολ, ο Λάγκερφελντ ήταν άτομο εντελώς της εποχής του και συγχρόνως αποκομμένο από αυτή. Ήταν σα να έχει ένα ψυχικό συγχρονισμό με το παρελθόν ενώ συγχρόνως τον πλημμύριζε η επιθυμία να προχωρά διαρκώς μπροστά. Όπως είχε πει ο ίδιος: «Οτιδήποτε σκονισμένο, βρώμικο, μουχλιασμένο – ξέχνα το, δεν το αντέχω. Προτιμώ τον 19ο αιώνα μου πάντα φρέσκο».
Παρίσι: Το υπνοδωμάτιο με το κρεβάτι από ανοξείδωτο ατσάλι με την υπογραφή Prinz (Vogue, Σεπτέμβριος 1974).
Παρίσι: «Το διαμέρισμα του Λάγκερφελντ είναι μια έκθεση αυθεντικών αριστουργημάτων της δεκαετίας του 1920» (Vogue, Σεπτέμβριος 1974)
Le Mée, κοντά στο Παρίσι: «Στο ισόγειο, ο Λάγκερφελντ δημιούργησε έναν χώρο εμπνευσμένο από γαλλικές εικονογραφήσεις μόδας των αρχών του 20ου αιώνα. Στη γωνία διακρίνεται το πρωτότυπο φουτουριστικό μανεκέν που σχεδίασε ο γλύπτης Rudolf Belling το 1919» (Vogue, Ιούνιος 1990
Παρίσι: Το κρεβάτι 18ου αιώνα στο υπνοδωμάτιο του σχεδιαστή φέρει την υπογραφή Sené. (Vogue, Απρίλιος 1989)
Παρίσι: Καρέκλες Λουδοβίκου του 15ου στην τραπεζαρία ενώ διακρίνεται δεξιά κι ένας πίνακας με σκηνή από τη ζωή του Χριστού που κάποτε βρισκόταν στο ιδιωτικό παρεκκλήσι της Μαρίας των Μεδίκων (Vogue, Απρίλιος 1989).
Μπιαρίτζ, εξωτερικός χώρος: Η θερμαινόμενη πισίνα είναι ολυμπιακών διαστάσεων αλλά ακόμα φαρδύτερη και το νερό βρίσκεται πάντα στη θερμοκρασία των 31 βαθμών Κελσίου (Vogue, Απρίλιος 2002)
Μπιαρίτζ, εσωτερικός χώρος: Το φωτιστικό δημιουργήθηκε από τον Dagobert Peche το 1919 για την διακόσμηση θεάτρου στη Βιέννη (Vogue, Απρίλιος 2002)
Μόντε Κάρλο: «Σαν παλάτι φτιαγμένο για παιδί», το παραθαλάσσιο διαμέρισμα του Λάγκερφελντ περιλαμβάνει δημιουργίες της πειραματικής ομάδας Memphis του Μιλάνου με αποκορύφωμα ένα πυγμαχικό ρινγκ (Vogue, Ιανουάριος 1983).
Μόντε Κάρλο: Το υπνοδωμάτιο του σχεδιαστή θυμίζει κόμικ υψηλού μοντερνισμού (Vogue, Ιανουάριος 1983).
Ρώμη: «Το υπνοδωμάτιο των ξένων φορτωμένο με επανεκδόσεις κλασικών μοτίβων σχεδιαστών των αρχών του 20ου αιώνα» (Vogue, Ιανουάριος 1983)
Παρίσι: «Η αυτοπροσωπογραφία αυτή τραβήχτηκε στο «hôtel particulier” όπου διέμενε ο Λάγκερφελντ στην Αριστερή Όχθη και αντανακλά δύο από τα μεγάλα πάθη του σχεδιαστή πέρα από τη μόδα: τη φωτογραφία και τις αντίκες του 18ου αιώνα» (Vogue, Σεπτέμβριος 1991).
Παρίσι: Διακρίνεται η φιγούρα του σχεδιαστή καθώς αντανακλάται στα γυάλινα πάνελ που καλύπτουν τις βιβλιοθήκες (Vogue, Οκτώβριος 2008).
Παρίσι: Το υπνοδωμάτιο με τον γυάλινο τοίχο και τον μακρύ διάδρομο που οδηγεί στο βεστιάριο (Vogue, Οκτώβριος 2008)
Παρίσι: Το εντυπωσιακό grand salon του σπιτιού με το πανύψηλο ταβάνι που χτίστηκε τον 18ο αιώνα (Vogue, Δεκέμβριος 1992).
Le Mée, κοντά στο Παρίσι: Το απέριττο salon d'été του σπιτιού (Vogue, Ιούνιος 1990)
Ο Λάγκερφελντ στο διαμέρισμά του στο Παρίσι, Σεπτέμβριος 1974
Με στοχεία από την Vogue