Είναι αδύνατον να μην έχεις πέσει πάνω σε μια από τις εθιστικές εικονογραφήσεις του Βρετανού εικονογράφου Bill McConkey εάν σου αρέσει ο ξένος Τύπος. Από τον Guardian μέχρι το NME και από το Mojo μέχρι το Empire το ταλέντο του ξεδιπλώνεται στις σελίδες των περιοδικών. Πολύ πριν το σημερινό κύμα λατρείας για τα 80s εισβάλει στην αγορά, εκείνος είχε δημιουργήσει το «Last Supper» μια εικόνα ορόσημο για την καριέρα του όπως αποδείχθηκε αργότερα.
Στην συνέντευξη που παραχώρησε πριν λίγες μέρες στο LIFO.gr δεν μάσησε τα λόγια του. Μιλά για τους χειρότερους πελάτες που έχει συναντήσει στην 14χρονη καριέρα του, αποκαλύπτει το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει και τον φόβο που του δημιουργεί για το μέλλον (κάτι που θα μπορούσε να μην κάνει) και μοιράζεται ένα μάθημα που πήρε από την δημιουργία του «The 80s Last Supper» χρήσιμη συμβουλή για τους νέους εικονογράφους. Τον ακούμε.
— Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και το οικογενειακό σου background
Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη ανθρακωρύχων στο Δυτικό Yorkshire της Βόρειας Αγγλίας, υπήρξα παιδί στα 80s και έφηβος στα 90s. Είμαι ο γιος ενός ανθρακωρύχου και το μεσαίο παιδί μιας οικογένειας με τέσσερα αγόρια που είναι κοντά στην ηλικία, η φτωχή μου η μητέρα ήταν συνεχώς απασχολημένη.
Μελέτησα εικονογράφηση στο The Bournemouth Institute of Art και αργότερα πήρα το πτυχίο στην εικονογράφηση από το Derby University. Απέκτησα ατζέντη αμέσως μετά το κολέγιο, η δουλειά μου τότε ήταν πολύ διαφορετική επηρεασμένη από τον ήρωα μου εκείνη την εποχή τον Dave McKean.
Μετά από τέσσερα χρόνια άφησα το πρακτορείο με το οποίο συνεργαζόμουν, αυτό μου επέτρεψε να συγκεντρωθώ στο σχέδιο και να επανεφεύρω την τέχνη μου, και ποτέ να μην κοιτάξω πίσω, η καριέρα πήγαινε από το καλό στο καλύτερο. Εικονογραφώ συνολικά εδώ και 14 χρόνια, περισσότερο για περιοδικά. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με μερικούς από τους μεγαλύτερους Βρετανικούς τίτλους, όπως: Empire, The Guardian, Men's Health, Men's Fitness, Mojo, Women's Health, Heat.. και η λίστα συνεχίζεται.
Το 2015 ασθένησα στο δεξί μου μάτι από CRVO(Απόφραξη Κεντρικής Φλέβας Αμφιβληστροειδούς) και αυτό είχε ως συνέπεια μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο να χάσω την όραση μου από το δεξί άτι, με την βοήθεια των γυαλιών συνεχίζω να δουλεύω.Τον τελευταίο καιρό η εβδομάδα μου χωρίζεται ανάμεσα στις μέρες που περνώ στο σπίτι μου και στο στούντιο μου στο Δυτικό Yorkshire και τα σαββατοκύριακα με την φίλη μου Alison στο σπίτι της στην εξοχή στο Νότιο Yorkshire.
Δεν προσδιορίζομαι με την ταμπέλα του καλλιτέχνη, αισθάνομαι στην περίπτωση ότι προτιμώ και αισθάνομαι περισσότερο άνετα με τον όρο εικονογράφος.
— Πως έμοιαζες στα δεκαέξι σου;
Ήμουν ένας σπασίκλας με σγουρά μαλλιά, περνούσα τον περισσότερο χρόνο μου σχεδιάζοντας ή ζώντας μέσα στο κεφάλι μου, αγαπούσα τα κόμικ, τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και αυτά ήταν όλη μου η ζωή. Τώρα ως ενήλικας έχω λιγότερα μαλλιά, όμως πληρώνομαι για να σχεδιάζω αυτά που αγαπώ.
— Γιατί ήθελες να γίνεις εικονογράφος;
Πάντα ήθελα να γίνω εικονογράφος, ποτέ δεν είχα υψηλές φιλοδοξίες να γίνω ένας καλλιτέχνης όπου η δουλειά του θα βρίσκεται η δουλειά του σε γκαλερί. Με απασχολούσε πάντα η εικονογράφηση.
Στην πραγματικότητα ήθελα να γίνω δημιουργός κόμικ ή ένας sci-fi εικονογράφος φανταστικών ιστοριών, στην επαγγελματική μου δουλειά μπορείς να δεις τις επιρροές από αυτά την επιστημονική φαντασία, όμως ως εικονογράφος που η κύρια δουλειά του είναι τα περιοδικά έχω να αντιμετωπίσω ένας ευρύ φάσμα θεμάτων και ειδών, τα οποία προσαρμόζω στο μυαλό μου και μου κρατούν το ενδιαφέρον.
— Ένα top5 με τα αγαπημένα σου φαινόμενα της σύγχρονης ποπ κουλτούρας και ένα σύντομο σχόλιο για το καθένα;
1.
Star Wars
Ήταν πιθανόν μια από τις πρώτες μου αγάπες, σε αυτή περιλαμβάνονται ταινίες και παιχνίδια, οι επιρροές που έχω από αυτά με ακολουθούν και είναι θέμα το οποίο έχω εικονογραφήσει τόσο για πελάτες όσο και για προσωπική δουλειά.
2.
Τα παιχνίδια της δεκαετίας του ογδόντα
Τα παιχνίδια της δεκαετίας του ογδόντα με τα οποία μεγάλωσα επανέρχονται στην δουλειά μου ξανά και ξανά, αυτά είναι περισσότερο εμφανή στις σειρές Toybox, αποτελούνται από περίπλοκα σχέδια βασισμένα στον τρόπο που σχεδιάστηκαν παιχνίδια όπως τα Star Wars, He-Man, Thundercats.
3.
Τα κόμικ των σούπερ ηρώων
Τα κόμικ των σουπερ ηρώων είναι στην μόδα τώρα, όμως προέρχομαι από μια σκληρά εργαζόμενη οικογένεια της Βόρειας Αγγλίας, όταν ήμουν νέος δεν θα μπορούσα να έχω αυτή την geeky ασχολία… Πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε…
Πάντα ήμουν ένας φανατικός συλλέκτης και αναγνώστης, πιστεύω ότι τα θαυμάζω πολύ, εξέλιξαν την γλώσσα μου, την ανάγνωση μου και φυσικά ενέπνευσαν σχέδια και πίνακες που δημιουργώ.
4.
Το twitter έχει αποδειχθεί απίστευτα σημαντικό για εμένα..Στο κόσμο των social media μπήκα με καθυστέρηση όμως αυτό αποδείχθηκε όχι μόνο χρήσιμο για την δουλειά μου, αλλά και για συναντώ νέους ανθρώπους, να κάνω φίλους, να δείξω την δουλειά μου σε διαφορετικούς καλλιτέχνες και να μου δώσει παραγγελίες. Επίσης συνάντησα την φίλη μου σε αυτό.
5.
Το κινητό τηλέφωνο
Το κινητό σημαίνει ότι ένας πελάτης μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί σου οπουδήποτε και όποτε το θελήσει, αυτό είναι την ίδια στιγμή καλό και κακό. Όμως με ένα άγγιγμα της οθόνης έχω το γραφείο μου οπουδήποτε και να βρίσκομαι.
— Πες μας τα πάντα για την ιδέα πίσω από την δουλειά σου «The 80s Last Supper»
Το 80's Last Supper είναι βασικά ένα πολύ παλιό μου έργο, πρέπει να δημιουργήθηκε το 2009 εάν θυμάμαι καλά.
Πιστεύω ότι ήταν μπροστά από όλο αυτό το κύμα αναβίωσης της δεκαετίας του ογδόντα που ακολούθησε σε όλα τα φαινόμενα της ποπ κουλτούρας, δημιούργησα αυτό το έργο πριν από όλους στην Αγγλία .Την εικόνα την οραματίστηκα ως ένα κουιζ, στο οποίο Art Directors μου ζητούσαν να κατονομάσω και να παρουσιάσω μια κινηματογραφική αναφορά σε μια εικόνα, την οποία θα δημιουργούσα ως καρτ ποσταλ για να την στείλω στους πελάτες.
Αυτό που είναι δύσκολο να πιστέψεις είναι ότι η εικόνα αυτή ήταν ένα ρίσκο γιατί δεν υπήρχε αγορά για αυτό το είδος εκείνο τον καιρό, η αναβίωση της δεκαετίας του ογδόντα μόλις είχε ξεκινήσει και δεν υπήρχε αγορά για την ποπ κουλτούρα όπως στις μέρες μας, ιδιαίτερα στον κόσμο των περιοδικών.
Το σχεδίασα επειδή το ήθελα, και επειδή σκέφτηκα ότι θα είχε πλάκα να εκφράσω την αγάπη μου για το θέμα, η ειρωνεία είναι ότι θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη εμπορική μου επιτυχία και έχει αποδειχθεί ότι είναι η επαγγελματική μου κάρτα για τις δουλειές που αναλαμβάνω. Υπάρχει ένα μάθημα σε αυτό: Σχεδίασε αυτό που αγαπάς και θα βρεις την αγορά.
— Πιστεύεις ότι ένας καλλιτέχνης έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία;
Δεν προσδιορίζομαι με την ταμπέλα του καλλιτέχνη, αισθάνομαι στην περίπτωση ότι προτιμώ και αισθάνομαι περισσότερο άνετα με τον όρο εικονογράφος. Η εικονογράφηση αντανακλά το τι συμβαίνει στην κοινωνία και προωθηθεί η πληροφορία με οπτικό τρόπο, βασικά στην δουλειά μου για τις εκδόσεις είναι αυτό ακριβώς που κάνω. Με ένα περισσότερο ξεχωριστό τρόπο, πιστεύω ότι ο καλύτερος τρόπος που ένα δημιουργικό άτομο μπορεί να βοηθήσει την κοινωνία είναι να μοιραστεί με τους άλλους τις δεξιοτητές του, την εμπειρία του και το πάθος του.
Πρόσφατα προσκλήθηκα από ένα σχολείο για μαθητές με συναισθηματικές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς για να περάσω την μέρα δημιουργώντας τέχνη μαζί τους.
Ήταν μια δύσκολή μέρα, στην οποία βγήκα εκτός της συνηθισμένης μου ρουτίνας, όμως θα προτιμούσα να σκέφτομαι ότι πήρα όσα περισσότερα μπορούσα από την εμπειρία μου με τα παιδιά, και δημιουργήσαμε μαζί μερικά αστεία σχέδια.
— Εάν είχες την δυνατότητα να ανταλλάξεις την ικανότητα σου να δημιουργείς τέχνη με κάτι άλλο τι θα ήταν αυτό;
Εάν μπορούσα να έχω μια άλλη δεξιότητα θα ήταν να ήμουν περισσότερο πρακτικός τύπος. Ένας από τους αδερφούς μου μπορεί να δει ένα χαλασμένο πλυντήριο και ενστικτωδώς να καταλάβει τι πάει στραβά…Άσχετα με το ότι δεν έχει επισκευάσει ποτέ κανένα πλυντήριο.
Παρομοίως η κοπέλα μου είχε κάνει ανακαίνιση στο σπίτι της, ο μαραγκός που προσέλαβε για την δουλειά, έκανε τα πάντα από το πάτωμα, έφτιαξε ντουλάπες και ετοίμασε την κουζίνα και το μπάνιο. Αυτό το είδος του μυαλού τόσο διαφορετικό από το δικό μου με εντυπωσιάζει.
— Ποια είναι σύμφωνα με εσένα τα χαρακτηριστικά ενός δύσκολου πελάτη;
Είμαι τυχερός διότι έχω δουλέψει με πολλούς εξαιρετικούς Art Directors οι οποίοι με εμπιστευόντουσαν και μου επέτρεψαν να δώσω το καλύτερο στην δουλειά μου.
Μετά από 14 χρόνια δουλεύοντας ως επαγγελματίας εικονογράφος βρίσκω τα ίδια προβλήματα να προκύπτουν με τους Art Directors, και αυτά είναι οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες που έχουν κάνουν με το χρόνο ή το budget. Θέλουν να δώσεις το καλύτερο της δουλειάς σου για το ένα τρίτο των χρημάτων και η δουλειά να ολοκληρώνεται μέσα σε ένα εικοσιτετράωρο.
Οι χειρότεροι πελάτες μου δεν έχουν να κάνουν με τον κόσμο των περιοδικών αλλά με το ντιζάιν και την βιομηχανία της διαφήμισης, όπου η ενημέρωση δεν είναι ξεκάθαρη για το τι ακριβώς θέλουν και περιμένουν να παρουσιάσεις μια τελική εικόνα, μόνο δέκα ανθρώπους έχω συναντήσει μέχρι σήμερα στο χώρο αυτό να είναι υποστηρικτικοί, οι περισσότερες γνώμες που εκφράζονται είναι αντικρουόμενες.
Αυτός είναι και ο λόγος που δημιουργώ ελάχιστα στο χώρο του ντιζάιν και τις διαφήμισης χάνοντας υψηλές αμοιβές.
— Μια από τις αγαπημένες μου δουλειές είναι το Noel Gallagher Game of Thrones το οποίο δημιούργησες για το NME. Θα μπορούσες να μας πεις περισσότερα για αυτό;
Είχα δουλέψει με τον Simon Freeborough τον Art Director του NME παλιότερα και είχα μια εξαιρετική εργασιακή σχέση σε ένα περιοδικό που λεγόταν NUTS.
Στο NUTS μου πρότεινε να σχεδιάσω τον Walter White να κάθεται στην πολυθρόνα του Game of Thrones για ένα κομμάτι σχετικά με τα καλύτερα τηλεοπτικά shows. Σε μια άλλη παραγγελία για το ίδιο περιοδικό την οποία έκανα περιλάμβανε κεφάλια τα οποία έμοιαζαν με καρφιά τα οποία προορίζοντας για ένα αθλητικό editorial.Ο Simon μου ζήτησε να συνδυάσω τις δυο ιδέες σε μια εικόνα για ένα κομμάτι του NME που θα παρουσίαζε τον Noel Gallagher ως Βασιλιά του Βορρά. Δημιούργησα δυο εκδοχές της εικονογράφησης, μια με τα κεφάλια των celebrity να θυμίζουν καρφιά για ένα δισέλιδο, κάτω από το κάθε κεφάλι υπήρχε μια δήλωση του celebrity. Η δεύτερη εκδοχή ήταν με τον Noel να κάθεται στον θρόνο η οποία προοριζόταν για online χρήση . Την τελευταία την ανέβασε ο Noel Gallagher στην επίσημη σελίδα στο Twitter.
— Τι είναι για εσένα δυστυχία;
Υπάρχουν στιγμές, στις οποίες ζω με τον πολύ πραγματικό φόβο ότι η κατάσταση του ματιού μου θα επηρεάσει το λειτουργικό μάτι με αποτέλεσμα να με αφήσει εντελώς τυφλό. Σε καθημερινή βάση είναι δύσκολο να αντέξεις τους ανθρώπους που πληγώνουν και φέρονται βάναυσα στα ζώα και στους άλλους ανθρώπους, αυτό με κάνει δυστυχισμένο. Σε πολύ προσωπικό επίπεδο τα πράγματα που συμβαίνουν στην οικογένεια μου είναι πολύ σημαντικά, έτσι ότι και να συμβεί σε ένα μέλος της οικογένειας μου μπορεί να με πληγώσει πολύ.
— Τα μελλοντικά σου σχέδια σου;
Σκοπεύω να μετακομίσω στην φίλη μου Alison την νέα χρονιά. Όσο η κατάσταση των ματιών μου είναι εντάξει θα συνεχίσω να δημιουργώ εικόνες, είμαι απασχολημένος με τα deadlines που έχω για τα περιοδικά αυτή την στιγμή, όμως θα ήθελα να κινηθώ σε διαφορετικά πεδία, ξεκίνησα να δημιουργώ το online κατάστημα για την πώληση prints, είναι κάτι που είχε καθυστερήσει πολύ, η αποδοχή του κόσμου μέσω emails και μηνυμάτων είναι θερμή.
— Θα μπορούσες να μας στείλεις μια εικόνα με κάτι που αγαπάς;
Όλες οι εικόνες της συνέντευξης παραχωρήθηκαν απο τον Bill McConkey στο LIFO.gr για αποκλειστική χρήση. Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση τους χωρίς την άδεια του
Info