Το λουλούδι της σάρκας
του Πολ Βερχόφεν
Γιατί είναι το ωραιότερο love story που έχει γυριστεί.
Ο δολοφόνος του Τόκιο
του Ακίρα Κουροσάβα
Γιατί μετά από μια ώρα ταινίας σ' ένα διαμέρισμα, στη δεύτερη παρελαύνει μια ολόκληρη χώρα.
Αντρέι Ρουμπλιόφ
του Αντρέι Ταρκόφσκι
Γιατί κανείς δεν έχει μιλήσει με τόση αγάπη, συμπόνια και σκληρότητα για τη νεότητα.
Στο πέρασμα του χρόνου
του Βιμ Βέντερς
Γιατί είναι ελεύθερο και αδιαφορεί για τις διάφορες κανονιστικές εξυπνάδες.
Νύχτα πρεμιέρας
του Τζον Κασσαβέτη
Για όλα τα μέντιουμ και γιατί «όταν ήμουν μικρή, τα αισθήματά μου ήταν στην επιφάνεια».
Τες
του Ρόμαν Πολάνσκι
Γιατί είναι αφιερωμένη στη Σάρον Τέιτ που είμαστε όλοι.
Gran Torino
του Κλιντ Ίστγουντ
Γιατί τίποτε σ' αυτή την ταινία δεν είναι εύκολο – γι' αυτό και αληθινό.
Διαφθορά
του Έιμπελ Φεράρα
Για τη γενναία Ζόε Λαντ (συνσεναριογράφο και ηθοποιό).
Οι ηλίθιοι
του Λαρς Φον Τρίερ
Γιατί όλοι ξέρουμε για τι μιλάει αυτή η σκηνή.
Μίνι και Μόσκοβιτς
του Τζον Κασσαβέτη
Για τις πεθερές (Λέιντι Ρόουλαντς και Κάθριν Κασσαβέτις).
Το άρθρο δημοσιεύθηκε πρώτη φορά το 2011