Το 2019 ο Ντέιβιντ Φίντσερ και ο Τιμ Μίλερ συμφώνησαν με το Netflix να παραδώσουν μια εκσυγχρονισμένη εκδοχή του σπονδυλωτού φιλμ «Heavy Metal» και των νοσηρών, γαργαλιστικών ιστοριών του περιοδικού που το ενέπνευσε. Το αποτέλεσμα ήταν το «Love, Death & Robots», μια σειρά από αυτοτελή επεισόδια με animation διαφορετικής τεχνοτροπίας, συνήθως εμπνευσμένα από διηγήματα τρόμου και επιστημονικής φαντασίας, και θεματολογία ακριβώς αυτή που αναφέρεται στον τίτλο.

Ο Φίντσερ είχε μεγαλόπνοα σχέδια, ήλπιζε ότι θα καταφέρει να προσελκύσει συναδέλφους του όπως ο Ρίντλεϊ Σκοτ, ο Τζέιμς Κάμερον και ο Γκορ Βερμπίνσκι. Όταν τους ρώτησε, κάνοντας μια υπόθεση εργασίας, εάν θα ήθελαν να συμμετάσχουν, εκείνοι ενθουσιάστηκαν. Στην πράξη δεν μπορούσαν να αφιερώσουν τον απαιτούμενο χρόνο για να σκηνοθετήσουν ένα ολιγόλεπτο animation.

Η σειρά τα πήγε καλά και χωρίς μεγάλα ονόματα, αν και αυτό μπορεί να αλλάξει τώρα που ο Φίντσερ έδωσε το καλό παράδειγμα και σκηνοθέτησε ένα επεισόδιο της σειράς. Έχει φτάσει ήδη μέχρι την τρίτη σεζόν, η οποία προστέθηκε πριν από λίγες μέρες στον κατάλογο του Netflix και φαίνεται ότι θα συνεχιστεί.

Η τρίτη σεζόν μπορεί να μην έχει διαμαντάκι ανάλογο του φουτουριστικού υπαρξισμού του «Zima Blue» ή του στοχαστικού λυρισμού του «Drowned Giant», αλλά είναι σίγουρα μια πολύ πιο ισορροπημένη σεζόν από τη δεύτερη. Αν έχουμε να της προσάψουμε κάτι, είναι η σχεδόν ολοκληρωτική απουσία του σεξ.

Ναι, παρέπεμπε σε exploitation το σεξ στις προηγούμενες σεζόν, μα αυτή ήταν η φιλοσοφία του  «Heavy Metal». Επίσης, η βία εξακολουθεί να καταδεικνύεται φετιχιστικά. Με το γυμνό και το σεξ να έχουν εξοστρακιστεί από το μεγαλύτερο μέρος της στουντιακής παραγωγής που τροφοδοτείται από τη nerd κουλτούρα και απευθύνεται στους οπαδούς της, θα περίμενες από μια πιο εναλλακτική δημιουργία να είναι λιγότερο συντηρητική. Ας ελπίσουμε να αλλάξει αυτό στην επόμενη σεζόν.

Παρακάτω βάζουμε τα επεισόδια της τρίτης σεζόν σε αξιολογική σειρά:

9.

Kill Team Kill

Ευπρόσδεκτο το δισδιάστατο σκίτσο ως μια αναλογική νότα στον συντριπτικά ψηφιακό κόσμο της σειράς, μια ανέμπνευστη σφαγή macho φλυαρίας και ενοχλητικής φασαρίας κατά τα λοιπά, που πιθανότατα θα κοβόταν στο μοντάζ τόσο από το κινηματογραφικό «Heavy Metal» όσο και από το περιοδικό. Ευτυχώς κρατάει λίγο.

8.

Swarm

Ωραία η περιπλάνηση στον βυθό με τη βελούδινη φωνή της Ροζάριο Ντόσον, τα πλάσματα της κυψέλης φέρουν όση γλίτσα χρειάζεται, η νοσηρή παραλλαγή εγγαστριμυθίας είναι μια εικόνα που εντυπώνεται στον νου κι ας τη συναντάς και σε άλλο επεισόδιο της σειράς, αλλά πρόκειται για επεισόδιο χωρίς punchline. Ένας πρόλογος μιας sci-fi εποποιίας που δεν θα δούμε ποτέ.

7.

Three Robots: Exit Strategy

Το αντίστοιχο επεισόδιο της πρώτης σεζόν ήταν ένα από τα highlights της σειράς. H σκωπτική διάθεση παραμένει κι εδώ, μόνο που το χιούμορ αντικαθίσταται από το κήρυγμα, η σάτιρα γίνεται πολύ προφανής και το κλείσιμο του ματιού στο πρώτο επεισόδιο χαλάει λίγο τον αυτοτελή χαρακτήρα που διέπει τα επεισόδια της σειράς.

6.

Μason’s Rats

Οπλισμένοι αρουραίοι κηρύσσουν τον πόλεμο στον ιδιοκτήτη του αγροκτήματος όπου σουλατσάρουν κι εκείνος στρέφεται στη ρομποτική τεχνολογία για να τους κατατροπώσει. Έχει λιγότερα ευρήματα απ' όσα θα περίμενες βάσει του concept, αλλά το σκίτσο του είναι ταιριαστά καρτουνίστικο και το φινάλε του γλυκύτατο. 

5.

Ιn Vaulted Hall Entombed

Μια ωραία έκπληξη περιμένει τους οπαδούς του Λάβκραφτ σε αυτήν τη μιλιταριστική παραλλαγή των «Βουνών της Τρέλας», η οποία έχει αρκετό gore και μια αιματηρή τιμωρία για εκείνους που θέλησαν να «κοιτάξουν» και κατέληξαν να χάσουν το φως τους. Απλό ως σύλληψη, αλλά κάνει τη δουλειά.

4.

Jibaro

Με το «Jibaro» συμβαίνει το εξής: το εκθαμβωτικό animation με την ιμπρεσιονιστική απεικόνιση της φύσης και το παγανιστικό τελετουργικό πόθου και αίματος μεταξύ του κωφού πολεμιστή και της νεράιδας του βυθού θα αρκούσαν για να το στείλουν αυτομάτως στην κορυφή. Όμως η «κινηματογράφηση» παραπέμπει σε Go-Pro και το μοντάζ είναι τόσο σπασμωδικό, που καταλήγει να χαντακώνει την μπαλετική κινησιολογία των χαρακτήρων. Το παρακολουθείς και θες να πεις ταυτόχρονα μπράβο και κρίμα.

3.

The Very Pulse of the Machine

Με σκίτσο που παραπέμπει στη γαλλική κομιξάδικη παράδοση, το «Very pulse of the machine» εκπροσωπεί μόνο του την εγκεφαλική επιστημονική φαντασία αυτήν τη σεζόν. Δεν έχει να κομίσει κάτι πέρα από το κλασικό μοτίβο της ταύτισης του θανάτου με μια νέα αρχή, μα προλαβαίνει στο μεταξύ να παρατάξει μια σειρά από ψυχεδελικές εικόνες. 

2.

Night of the Mini Dead

Με την αισθητική της μινιατούρας και της εκ του μακρόθεν παρατήρησης να εξυπηρετεί πλήρως το μήνυμά του, το «Night of the mini dead» τοποθετεί με χιούμορ και έμπνευση την ύπαρξή μας και τα προβλήματα που μας απασχολούν στην πραγματική τους διάσταση μέσα στο σύμπαν. Είναι μικρό, αποτελεσματικό και συμφέρει.

1.

Bad Travelling

Παρακολουθώντας το «Bad Travelling», πέρα από την κλασικότροπη ηθική ιστορία και την έξυπνη ανατροπή των εκτιμήσεών μας για όσα συμβαίνουν, εντυπωσιάστηκα από την «πλανοθεσία», από τη μέριμνα για την απόδοση μιας ερμηνείας εγγύτερης στο live action από τους animated χαρακτήρες, από τις κινηματογραφικές φωτοσκιάσεις και από ένα γενικότερο σκηνοθετικό authority πάνω στο υλικό που παραπέμπει περισσότερο σε σινεμά παρά σε κινηματογραφικό ιντερλούδιο βιντεοπαιχνιδιού. Όταν έπεσαν οι τίτλοι τέλους είδα ότι το έχει σκηνοθετήσει ο Ντέιβιντ Φίντσερ και όλα έβγαλαν νόημα. Μακάρι να πλάθει από ένα κάθε νέα σεζόν εφεξής. Επίσης, ίσως αυτός να είναι ο τρόπος για να μεταφέρει στο σινεμά τις «20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα» του Ιουλίου Βερν, ένα πρότζεκτ του που ματαιώθηκε.