Στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπέργκεν - Μπέλζεν στην περιοχή ανάμεσα στο χωριό Μπέλζεν και την κωμόπολη Μπέργκεν της Κάτω Σαξωνίας, υπολογίζεται ότι βρήκαν φρικτό θάνατο περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι, μεταξύ αυτών και αρκετοί ομοφυλόφιλοι , Εβραίοι, τσιγγάνοι και Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου. Σε αυτό το στρατόπεδο συγκέντρωσης πέθανε και η Άννα Φρανκ. Το στρατόπεδο δεν διέθετε θαλάμους αερίων, καθώς δεν ήταν στρατόπεδο εξόντωσης. Οι κρατούμενοι σε αυτό πέθαιναν από την πείνα, το κρύο και τις ασθένειες.
Με αφορμή μια ακόμη επέτειο απελευθέρωσης ο 27χρονος Tom Marshall, εγγονός του αιδεσιμότατου αποφάσισε πως ο κόσμος έπρεπε να δει αυτά τα ντοκουμέντα. "Πάντα αναρωτιόμουν γιατί ο παππούς μου δεν μιλούσε γιοα όσα είχε δει στο στρατόπεδο, αλλά τώρα καταλαβαίνω" λέει ο Tom.
Η Wikipedia αναφέρει το σύντομο ιστορικό του στρατοπέδου: Στις 15 Απριλίου 1945 τα βρετανικά στρατεύματα φθάνουν στο στρατόπεδο. Οι Γερμανοί και Ούγγροι φρουροί διαπραγματεύονται με τους Βρετανούς τη δημιουργία μιας "ουδέτερης ζώνης" για το φόβο μετάδοσης του τύφου, που ενδημούσε ανάμεσα στους κρατουμένους. Η ζώνη πράγματι δημιουργήθηκε και μερικοί από τους φρουρούς την εκμεταλλεύθηκαν για να διαφύγουν στις γερμανικές γραμμές. Οι υπόλοιποι παρέμειναν φορώντας λευκά περιβραχιόνια, σε ένδειξη παράδοσης. Οι διαφυγόντες, ωστόσο, ως τελική πράξη εκδίκησης, έκοψαν την παροχή νερού στο στρατόπεδο, δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα στις απελευθερωτικές δυνάμεις.
Όταν, τελικά, οι Βρετανοί μπήκαν στο στρατόπεδο, βρήκαν χιλιάδες βαριά άρρωστους και λιμοκτονούντες κρατουμένους, ενώ κανείς δεν είχε γλιτώσει από τις ψείρες. Τις επόμενες ημέρες οι επιζώντες μεταφέρθηκαν σε παρακείμενο στρατόπεδο θωρακισμένων της Βέρμαχτ, το οποίο μετονομάστηκε σε "στρατόπεδο εκτοπισμένων Μπέργκεν - Μπέλζεν" (Bergen - Belsen Displaced Persons Camp), ενώ οι αιχμαλωτισμένοι SS υποχρεώθηκαν να θάψουν τα άταφα πτώματα, βοηθούμενοι από μηχανήματα του βρετανικού στρατού. Όταν και αυτή η διαδικασία ολοκληρώθηκε, όλες οι εγκαταστάσεις του στρατοπέδου πυρπολήθηκαν με τη βοήθεια φλογοβόλων, ώστε να μην αποτελούν εστίες μετάδοσης του τύφου και των ψειρών.
Παρά τις συντονισμένες προσπάθειες των Βρετανών και των Καναδών, συνολικά άλλοι 13.400 κρατούμενοι πέθαναν μετά την μεταγωγή τους στο στρατόπεδο περίθαλψης, ενώ η Λουφτβάφε, 13 ημέρες μετά την απελευθέρωση, βομβάρδισε το στρατόπεδο, σκοτώνοντας μερικούς κρατουμένους και εθελοντές του Ερυθρού Σταυρού. Οι περισσότεροι από τους απελευθερωθέντες κρατουμένους που επέζησαν επέστρεψαν στις εστίες τους, ενώ όλοι οι Εβραίοι έφυγαν είτε για το Ισραήλ είτε για τις ΗΠΑ είτε για τον Καναδά.
Ο Βρετανός αιδεσιμότατος Charles Martin King Parsons βρέθηκε εκεί και είχε μαζί του μια από τις ελάχιστες φωτογραφικές μηχανές που κατέγραψαν τις τελευταίες εικόνες από το στρατόπεδο. Οι φωτογραφίες που βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, βρέθηκαν από τον εγγονό του σε ένα κουτί στο πατρικό της οικογενείας. Με αφορμή μια ακόμη επέτειο απελευθέρωσης ο 27χρονος Tom Marshall, εγγονός του αιδεσιμότατου αποφάσισε πως ο κόσμος έπρεπε να δει αυτά τα ντοκουμέντα. Μιλώντας στα βρετανικά μέσα αναφέρει πως δεν γνώρισες τον παππού του και δεν ήξερε πως είχε τραβήξει αυτές τις φωτογραφίες. Η γιαγιά του, έλεγε πως ο άντρας της δεν μιλούσε σχεδόν ποτέ για εκείνες τις μέρες στο Μπέργκεν - Μπέλζεν, όσα είχε δει και καταγράψει εκεί. "Πάντα αναρωτιόμουν γιατί, αλλά τώρα καταλαβαίνω" λέει ο Tom.