O φωτογράφος Frank Fournier φτάνει στη Μπογκοτά από την Νέα Υόρκη, δύο ημέρες μετά την έκρηξη του ηφαιστείου Ruiz στην πόλη Armero, στις 13 Νοεμβρίου του 1985. Χρειάστηκε να ταξιδέψει 5 ώρες με το αυτοκίνητο και άλλες 2.5 ώρες με τα πόδια για να προσεγγίσει την περιοχή όπου ερείπια και λάσπες είχαν γίνει ένα, παρασύροντας στο θάνατο 25.000 ανθρώπους.
Όταν τράβηξα τις φωτογραφίες ένιωσα εντελώς αδύναμος μπροστά σε αυτό το μικρό κορίτσι, που αντιμετώπιζε το θάνατο με θάρρος και αξιοπρέπεια
Η έκρηξη του ηφαιστείου, είχε λιώσει το χιόνι στην κορυφή του βουνού και τα ορμητικά νερά, μαζί με τόνους λάσπης κατέβηκαν και σχεδόν σκέπασαν την κοιλάδα. Ο Fournier συγκλονισμένος από όσα αντικρύζει, ξεκινά να φωτογραφίζει το μέγεθός της καταστροφής. Τότε ένας χωρικός τον πλησιάζει και του λέει ότι ένα μικρό κορίτσι έχει παγιδευτεί σε μια λίμνη από λάσπες και χαλάσματα. Ήταν η Omayra Sanchez [Ομάιρα Σάντσεθ], μια 13χρονη που παρέμενε παγιδευμένη και αβοήθητη, ήδη δύο μέρες.
Η ολιγωρία των αρχών και των σωστικών συνεργείων ήταν αποτέλεσμα του τεταμένου κλίματος στη Μπογκοτά. Λίγο πριν τη φονική έκρηξη του ηφαιστείου, όλες οι στρατιωτικές δυνάμεις είχαν εγκαταλείψει την επαρχία της Κολομβίας και βρίσκονταν στην πρωτεύουσα, για να καταστείλουν τις ταραχές με τους αριστερούς αντάρτες που είχαν καταλάβει το Δικαστικό Μέγαρο.
Όταν ο Frank Fournier έφτασε στο σημείο όπου βρισκόταν η Omayra, επικρατούσε "απόλυτη σιωπή" όπως 
είπε αργότερα, παρά το γεγονός ότι υπήρχαν χιλιάδες άλλοι Κολομβιανοί εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι κάτω από τα συντρίμμια. Το νεαρό κορίτσι που έψαχνε, βρισκόταν παγιδευμένο μέχρι το λαιμό σε μια λίμνη λάσπης, ιδιαίτερα καταπονημένο και αφυδατωμένο. Ο κόσμος που είχε μαζευτεί γύρω της, προσπαθούσε να της δώσει κουράγιο. Κάποιοι διασώστες που είχαν φτάσει νωρίτερα, δεν κατάφεραν να την απεγκλωβίσουν, αφού έπρεπε να της ακρωτηριάσουν τα πόδια, κάτι που δεν μπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια γιατρού. Έπρεπε πάση θυσία να βρεθεί μια αντλία, ώστε να απορροφήσει τα νερά γύρω της και να απεγκλωβιστεί η μικρή από τα σωστικά συνεργεία. Η μοναδική αντλία όμως που θα της έσωζε τη ζωή, όταν τελικά έφτασε, δεν κατάφερε να δουλέψει σωστά και καταστράφηκε από τις λάσπες.
Η Omayra βρίσκεται ήδη σε σύγχιση και οι δυνάμεις της, την έχουν εγκαταλείψει τελείως. Μετά από 3 ημέρες προσπάθειας, πεθαίνει από υποθερμία και γάγγραινα
"Όταν τράβηξα τις φωτογραφίες ένιωσα εντελώς αδύναμος μπροστά σε αυτό το μικρό κορίτσι, που αντιμετώπιζε το θάνατο με θάρρος και αξιοπρέπεια. Ένιωσα ότι το μόνο πράγμα που μπορούσα να κάνω ήταν να μεταφέρω μέσα από το φακό μου αυτό το θάρρος αλλά και τον πόνο και την αξιοπρέπεια του μικρού κοριτσιού, ελπίζοντας ότι θα βοηθήσω άλλους ανθρώπους." ανέφερε ο φωτογράφος. "Δε μπορούσα να τη βοηθήσω, το μόνο που μπορούσα να κάνω, ήταν να την παρηγορήσω".
Η Omayra βρίσκεται ήδη σε σύγχιση και οι δυνάμεις της, την έχουν εγκαταλείψει τελείως. Τα μάτια της είναι μαύρα. Όλα τα τριχοειδή αγγεία έχουν σπάσει και η μορφή της είναι πλέον απόκοσμη. Μετά από 3 ημέρες προσπάθειας, πεθαίνει από υποθερμία και γάγγραινα. Τον μαρτυρικό θάνατο μέσα στη λάσπη παρακολούθησαν ζωντανά από την τηλεόραση εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.
Η φωτογραφία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Paris Match λίγες ημέρες μετά το θάνατο της μικρής και κέρδισε το World Press Photo Award για το 1985. Οι αναγνώστες σε όλο τον κόσμο ένιωσαν οργή, όχι τόσο για το γεγονός ότι πέθανε, όσο για το ότι ο θάνατός της καταγράφηκε από τον φωτογραφικό φακό και τα τηλεοπτικά συνεργεία.
σχόλια