Το να ζήσεις στο εξωτερικό δεν είναι όσο εύκολο ακούγεται.

Το να ζήσεις στο εξωτερικό δεν είναι όσο εύκολο ακούγεται. Facebook Twitter
10


Χαίρετε,

Ζω και δουλεύω στο εξωτερικό και θα δώσω κι εγω τα δύο σεντς μου, σε περίπτωση που βοηθήσει κάποιον να λάβει τη σωστή απόφαση.

Απ'ότι αντιλαμβάνομαι, η συντριπτική πλειοψηφεία των <30 στην Ελλάδα σκέφτεται να φύγει. Αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω του καθημερινού ψυχολογικού πολέμου που αναγκάζεται κανείς να υποστεί, κυρίως λόγω της νοοτροπίας του λαού (γκρίνια) αλλά και των ΜΜΕ,τα οποία δεν υπάρχει περίπτωση να σε αφήσουν λεπτό χωρίς να σε αγχώσουν. Όχι οτι το πρόβλημα της οικονομίας δεν είναι υπαρκτό, αλλά το ίδιο υπάρχει και θα διογκωθεί στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, σε χώρες οι οποίες δεν έχουν τα πλεονεκτήματα της Ελλάδας (πχ κλίμα). Απλά η χώρα θα υποχρεωθεί να ζήσει με όσα βγάζει, όπως θα έπρεπε να είναι πάντα.

Το να ζήσεις στο εξωτερικό δεν είναι όσο εύκολο ακούγεται. Κατ'αρχήν, μπορείς να δουλέψεις μόνο σε χώρες των οποίων τη γλώσσα γνωρίζεις σε business level, οχι απλά να έχεις κάνει κάποια χρόνια μαθημάτων. Αυτό, στην Ευρώπη σε περιορίζει (συνήθως) στις εξής χώρες: UK, France, Germany, Belgium, Switzerland, Holland and maybe Denmark or Sweden but not quite.

Οι συντριπτική πλειοψηφεία των Ελλήνων θα αντιληφθεί - με άσχημο πιθανότατα τρόπο- οτι απλά δε μπορεί να ζήσει σε αυτές τις χώρες. Είτε δε θα μάθει ποτέ καλά τη γλώσσα (και ας χρησιμοποιεί τα αγγλικά σε business context), είτε ο καιρός ή ο λαός δε θα του κάτσει καθόλου καλά είτε άλλα χίλια πράγματα. Θα δυστηχήσουν δηλαδή. Γιατί και στο εξωτερικό χτυπάς 14ωρα, και στο εξωτερικό απολύεται κόσμος (η αγορά εργασίας σε UK, US, France, Spain είναι τραγική) και πάνω σε όλα αυτά έχεις χειρότερο housing, μεγαλύτερη συνήθως εγκληματικότηατα και χειρότερο καιρό απ'ότι στην Ελλάδα. Επίσης θα ανακαλύψουν οτι τα 'κοννέ' είναι και εδώ ο πιο ασφαλής τρόπος να βρεις δουλειά. Τέλος, θα χάσουν το buffer των γονιών, το όποιο network είχαν στην Ελλάδα, το δωρεάν accommodation and so on and so forth.

Αν τέλος πάντων κάποιος θέλει οπωσδήποτε να φύγει, θα του πρότεινα να πάει κάπου έχοντας κάνει secure τουλάχιστον μία συνέντευξη πριν μπει στο αεροπλάνο και φύγει, που να έχει φίλους και να έχει επισκεφτεί πρωτύτερα τη χώρα/μιλάει τη γλώσσα. Δεδομένου οτι η κατάσταση στην αγορά στο Λονδίνο και το Παρίσι είναι άσχημη (και είναι και οι δύο πιο ανταγωνιστικές από άποψης αγοράς εργασίας αλλά και επιπέδου εργατικού δυναμικού στην Ευρώπη), θα πρότεινα: Edinburgh (or Birmigham, αλλά οι περισσότεροι Έλληνες θα πάθουν κατάθλιψη εκεί), Βρυξέλλες, Berlin (πολύ φθηνή πόλη και αρχίζουν να υπάρχουν opportunities σε μία μεγαλύτερη ποικιλία industries) ή οπουδήποτε στην Ελβετία. Επίσης θεωρητικά η Κωνσταντινούπολη θα είναι καλή περίπτωση αλλά δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας εκεί. Απλά είναι πίθανο αρκετές εταιρείες όπως οι big four, να εγακταλείψουν την Ελλάδα και να εξυπηρετούν τους Έλληνες πελάτες απο εκεί, πιστεύω ότι τα ελληνικά θα θεωρούνται προσόν. Τέλος Αυστραλία και SE Asia, αλλά εκεί πέφτει σχετικά μακριά.

Επειδή τα βιογραφικά των Ελλήνων συνήθως είναι τραγικά για δουλειά (ετοιμαστείτε να χρειαστεί να εξηγήσετε ο,τι gap υπάρχει στο cv: πχ γιατί σπούδαζες 5 χρόνια για ένα 4ετές πτυχίο; τι έκανες μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου 2008, κλπ) και ιδανικά για σπουδές και παίρνοντας ως δεδομένο ότι δεν υπάρχουν χρήματα για επένδυση σε ακριβές σπουδές, θα πρότεινα όσοι μπορείτε να κάνετε PhD και θέλετε, να το κυνηγήσετε. Σε Uk, France έχουν στενέψει τα πράγματα και είναι δύσκολο το funding, αλλά στις χώρες που προανέφερα μπορείτε να βρείτε καλά πανεπιστήμια (πχ ETH Zurich), τα οποία θα χρηματοδοτήσουν το διδακτορικό σας. Έτσι μπορείτε να κάνετε wait out ουσιαστικά 4 τραγικά απο άποψη οικονομίας χρόνια και μόλις μπείτε στην αγορά εργασίας να είσαστε καλύτερα προετοιμασμένοι και με established network.

Αυτά και ελπίζω να βοήθησα.



*Διαβάστε επίσης: Mανούλα, θα φύγω, μην κλάψεις για μένα. (Του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου)

Αρχείο
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Σωτήρης Ντάλης / «Μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η ανισότητα θα αυξηθεί»

Ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου και επικεφαλής της Μονάδας Έρευνας για την Ευρωπαϊκή και Διεθνή Πολιτική σχολιάζει τον αντίκτυπο της πανδημίας και της εκλογής Μπάιντεν στην Ευρώπη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Σωτήριος Σέρμπος / «Επί Τραμπ οι μειοψηφίες κατέστησαν πλειοψηφίες»

Τι σηματοδοτεί η εποχή Μπάιντεν και τι αφήνει πίσω του ο απερχόμενος Πρόεδρος; Απαντά στη LiFO ο Σωτήριος Σέρμπος, αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης και Ερευνητής στο ΕΛΙΑΜΕΠ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ελλάδα / Θεοκλής Ζαούτης: «Είναι αρκετά πιθανόν να έχουμε τρίτο κύμα πανδημίας»

Ο καθηγητής Παιδιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια και μέλος της Επιτροπής των Λοιμωξιολόγων του υπουργείου Υγείας μιλά για τα τελευταία δεδομένα της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Νικόλας Σεβαστάκης / Ο γυμνός βασιλιάς, το Καπιτώλιο και η επόμενη μέρα

Ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι ένας Γουίλι Σταρκ της εποχής μας. Υπάρχει κάτι σημαντικό που χωρίζει τη λαϊκιστική φαντασία των χρόνων του Μεσοπολέμου –όπως την αναπλάθει το μυθιστόρημα του Γουόρεν– από τα πλήθη που είδαμε να βγαίνουν από τα μεσαιωνικά σπήλαια των social media για να ορμήσουν προς το Καπιτώλιο.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ελλάδα / Ευάγγελος Μανωλόπουλος: «Να μάθουμε να ζούμε με τις μάσκες, γιατί θα αργήσουμε να τις βγάλουμε»

Ο καθηγητής Φαρμακολογίας, Φαρμακογονιδιωματικής και Ιατρικής Ακριβείας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Φαρμακολογίας, Ευάγγελος Μανωλόπουλος, μιλά στη LiFO για τα εμβόλια και τις φαρμακευτικές αγωγές που εξετάζονται. Απαντά για το δεύτερο κύμα της πανδημίας, εξηγεί ποια είναι η αλήθεια για τις ΜΕΘ, πότε θα αποχωριστούμε τις μάσκες αλλά και πότε προβλέπεται η επάνοδος στην κανονικότητα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τech & Science / Γιατί η ασφάλεια του εμβολίου είναι υψηλού βαθμού; Ο καθηγητής της Οξφόρδης Πέτρος Λιγοξυγκάκης εξηγεί

Τι θα σημάνει η γενική χρήση των εμβολίων; Θα εφαρμοστούν νέοι κανόνες σχετικά με τον εμβολιασμό; Πότε προσδιορίζεται η έναρξή του; Και τι γίνεται με τους αρνητές;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Νικόλας Σεβαστάκης / Η ενδοχώρα της άρνησης και το εμβόλιο

Η όποια στρατηγική για τον εμβολιασμό χρειάζεται να είναι σκληρή με τον νεοφασισμό των fake news και της ωμής παραπλάνησης. Την ίδια στιγμή, όμως, πρέπει να εντάξει τις ανησυχίες, τις αντιρρήσεις και τις δεύτερες σκέψεις πολλών ανθρώπων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ελλάδα / Ευάγγελος Καϊμακάμης: «Έχουν πεθάνει πολλοί σαραντάρηδες στα χέρια μας χωρίς προβλήματα υγείας»

Ο πνευμονολόγος-εντατικολόγος στο νοσοκομείο Παπανικολάου μιλά για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στις ΜΕΘ και τις μελλοντικές ανησυχίες του σχετικά με την πανδημία.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ελλάδα / Θεόδωρος Βασιλακόπουλος: «Ακόμη κι αν είχαμε 10.000 κλίνες ΜΕΘ, αν γέμιζαν όλες, θα θρηνούσαμε 4.000 θανάτους»

Ο καθηγητής Πνευμονολογίας-Εντατικής Θεραπείας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών σχολιάζει όλες τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πανδημίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Διεθνή / Ο Χαράλαμπος Παπασωτηρίου μιλά για το διακύβευμα των αμερικανικών εκλογών

Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων και καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χαράλαμπος Παπασωτηρίου, εξηγεί πώς μια νίκη του Μπάιντεν θα σηματοδοτήσει την αναβίωση της Δύσης ως κεντρικού παράγοντα στη διεθνή πολιτική.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

10 σχόλια
Ακόμα και επιχειρήματα της προκοπής να είχες, οι σκόρπιες αγγλικές λέξεις που χρησιμοποιείς χωρίς λόγο το κάνουν λίγο χαζοχαρούμενο το κείμενο. Μάλλον γι'αυτό έχεις τόσα "gap" στο βιογραφικό...
Ήμουν 25 όταν αποφάσισα να φύγω. Έναν χρόνο πριν ξεσπάσουν τα πάντα. Δεν ήξερα την γλώσσα καθόλου και δεν είχα κανέναν εδώ. Είχα όμως δουλειά. Μου είχαν προσφέρει μια θέση στην Γερμανία όσο ήμουν στην Ελλάδα. Και θέληση. Έμαθα Γερμανικά, αυτοδίδακτη από την τηλεόραση και αναγνώσματα. Μετά από 1 χρόνο περίπου οι εργαζόμενοι στην παραγωγή, κυρίως αλλοδαποί, το πρωί με τον καφέ διάβαζαν μαζί μου εφημερίδα. Δεν ήταν εύκολο. Στα μάτια των συναδέλφων μου ήμουν είτε η μετρέσα του αφεντικού, είτε η μετρέσα κάποιου άλλου, είτε το αλλοδαπό για να ξεσπάμε τα νεύρα μας, είτε το αλλοδαπό που πρέπει να πηδήξουμε. Ο αποδιοπομπαίος τράγος και πολλές φορές με κοροϊδεύανε μπροστά στα μάτια μου. Το mobbing ήταν η καθημερινότητα μου. Αλλά εγώ το είχα αποφασίσει. Έπεσα, σηκώθηκα. Ξαναέπεσα, ξανασηκώθηκα. Με βρίζανε, με πειράζανε, τους χαμογέλαγα και έκανα ότι δεν με πειράζει γιατί στον επαγγελματικό χώρο δεν ταιριάζουν οι συναισθηματισμοί. Και όταν ήθελα να τους πειράξω τους έλεγα ακριβώς αυτό. Ότι γίνονται πολύ συναισθηνατικοί και θα πρέπει να εστιάσουν στην επαγγελματική μας σχέση γιατί δεν υπάρχει προσωπικός λόγος να θέλω να τους συναναστραφώ. Μετά από 7 χρόνια πέφτω ακόμα και ξανασηκώνομαι ΑΛΛΑ είμαι ακόμα στην ίδια εταιρεία που ξεκίνησα. Μιλάω Γερμανικά, έχω τους φίλους μου, κάθε Παρασκευή πενθώ για το ΣΚ που δεν θα περάσω στην Ελλάδα. Κάθε πρωί μου λείπει και κάθε βράδυ. Αλλά φροντίζω να έρχομαι όσο πιο συχνά μπορώ. Μπορεί να μην μυρίζω την θάλασσα που τόσο αγαπάω ή να μην μπορώ να πάρω περατζάδα τις βιτρίνες της Ερμού με τον καφέ στο χέρι, ή ακόμα χειρόοτερα, να θυμάμαι περιοχές όπως του Ψυρρή, το Μοναστηράκι και να θέλω να μπω στο πρώτο αεροπλάνο να γυρίσω. Αλλά ξέρω ότι τίποτα από όλα αυτά δεν ήταν ο λόγος που με έκανε να φύγω. Έφυγα για λόγους που τους ξέχασα γιατί πλέον έστρωσα επαγγελματικά και θεωρώ κάποια πράγματα δεδομένα. Αν ξαναγύριζα θα έπρεπε πάλι να συμβιβαστώ με ένα σύστημα το οποίο δεν μου παρέχει καλά καλά ένα κρεββάτι σε περίπτωση που έχω ένα ατύχημα. Κοινώς όταν έχεις θέληση τίποτα δεν σε εμποδίζει. Εσύ αποφασίζεις τι είσαι και τι όχι. Η κακή περίγυρος θέλει απλά να σε μοντάρει στα μέτρα της για να αυτοεπιβεβαιωθεί. Θα μου λείπει πάντα το σπίτι μου και εννοείται ότι θέλω κάποτε να γυρίσω. Προς το παρόν όμως πιστεύω ότι τα λεφτά που έδωσε η μητέρα μου δουλεύοντας συνέχεια και στερούμενη τα πάντα για να έχω μια σωστή μόρφωση επενδύονται καλύτερα εδώ παρά στην Ελλάδα. Λυπάμαι που το λέω αλλά είναι η αλήθεια.
Η δική μου εμπειρία είναι γεμάτη όμορφες και άσχημες στιγμές! Οι 20 μήνες που έζησα στο εξωτερικό, ξεκίνησαν με την απορία "Γιατί να με αναγκάζει η ίδια μου η χώρα να μεταναστεύσω;"Μετά το σοκ προσαρμογής που για εμένα κράτησε οκτώ μήνες, ακολούθησαν όμορφες στιγμές! Αληθινοί φίλοι από την χώρα στην οποία μετανάστευσα (Όχι μέσα από την Ελληνική Κοινότητα, ούτε μέσα από τον εργασιακό χώρο, σε αυτο πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί, δίνω μεγάλη έμφαση!!!!!), μία σχέση, άπειρες εμπειρίες και τη δυνατότητα να πηγαίνω για ένα μηνα στην Ελλάδα έχοντας χρήματα και χωρίς άγχος!Τωρα πια, μετά από ολα αυτα, και έχοντας ένα πολυ μικρό "κομπόδεμα", αλλα χωρις χρέη, επέλεξα την επιστροφή στην πατρίδα!Δεν ξέρω αν έκανε τον κύκλο του μέσα μου ή αν απλά δεν με σηκώνει αλλο το κλίμα (και δεν εννοώ τον καιρο), αλλά νομιζω πως θέτω αλλες αξίες πια και αρχές, πάνω απο το χρήμα!Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ "ρετρό", επέλεξα να ειμαι κοντα στην οικογένεια μου, ακομα και με το τίμημα των λιγότερων αποδοχών! Δεν συνδυάζω πια την ευτυχία με το χρήμα...Εγω αυτο εμαθα απο όλη αυτη την εμπειρία, και σας το καταθέτω... Καλη τύχη όποια και αν ειναι η οπτική σας και η επιλογή σας!
Επί χρόνια διατηρώ (αν και με λιγότερη συμμετοχή από όσο θα ήθελα εγώ και τα άλλα μέλη) το www.stayorgo.gr που πραγματεύεται ακριβώς αυτό το θέμα. Από τις συζητήσεις έχω διαπιστώσει ότι όσοι έχουν ήδη φύγει προφανώς και διαφωνούν με τις δυσκολίες, μια και βρήκαν στο εξωτερικό αυτά για τα οποία έφυγαν - αυτά που τους έλειπαν από την Ελλάδα. Προσωπικά δεν έχω κάνει το βήμα, όμως προβληματίζομαι καθημερινά. Το θέμα είναι ότι, εμπειρικά, έχω διαπιστώσει οτι οι ισχυρότερες αντιδράσεις ως προς την "έξοδο" στο εξωτερικό συνήθως διατυπώνονται από ανθρώπους που είτε δεν έχουν καμία επαφή με άλλες κουλτούρες, είτε δεν γνωρίζουν καμία ξένη γλώσσα σε ικανοποιητικό βαθμό, είτε δεν έχουν ποτέ σκεφτεί να κάνουν ένα τέτοιο βήμα - εν ολίγοις, εγω το μεταφράζω περισσότερο ως φόβο παρά ως αντικειμενική θεώρηση των πραγμάτων.
Πολύ σωστά και ειλικρινά σχόλια. Έτσι ακριβώς είναι. Έφυγα για σπουδές στην Αμερική πριν 16 χρόνια και τώρα μόνιμα εδώ US Citizen. Τα πρώτα 2-4 χρόνια τρως πολιτισμικό shock…. Παρόλο που ήμουν κοσμογυρισμένος. Μετά άντε να κάνεις φίλους... όχι Ελληναρες …αυτό είναι εύκολο.. ντόπιους η international… Στην δική μου περίπτωση έκανα Master, Ph.D., postdoc οπότε έκανα φίλους από πανεπιστήμιο και ακαδημαϊκό χώρο. Πιο ανοιχτα μυαλά (ίσως!!). Άσε που στην διάρκεια των σπουδών δεν βγάζεις μια, έκτος αν ο μπαμπάς τα χώνει χοντρά (Αν είναι έτσι κάτσε Ελλάδα πίνε καφέ και λέγε θεωρίες). Λυπάμαι για την κατάντια της χώρας που αγαπώ, αλλά όπως λέει και ο Σεφέρης «….Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει…». Ένα τελευταίο σχόλιο. Αν φύγετε μην το κάνετε για σας, αλλά για να έχουν τα παιδιά σας μια καλύτερη ζωή, ίσως όχι σαν Έλληνες, αλλά ακόμα καλυτέρα σαν πολίτες του κόσμου.
Αυτη ειναι μια προσωπικη αποψη ενος απο τους χιλιαδες ελληνες που ζουνε στο εξωτερικο. Λεει καποιες αληθειες αλλα κ πολλες ανακριβεις. Ειναι καλο που ταρακουνει καποιους που νομιζουν οτι μολις πατησουν το ποδι τους στο Λονδινο/Αμστερνταμ/Βερολινο θα υπαρχει στρωμενο κοκκινο χαλι κ ολες οι πορτες θα ειναι ανοιχτες. Θελει σκληρη δουλεια κ ξεκινας απο το μηδεν. Αλλα απο την αλλη απο ποτε το Εδινβουργο εχει περισσοτερες δουλειες απο το Λονδινο; Ισως για καποιο κλαδο, αλλα για ποιον; Γενικα το Λονδινο ειναι η μεγαλυτερη αγορα εργασιας στην Ευρωπη οποτε εχει τις περισσοτερες ευκαιριες, τουλαχιστον σε business, finance, marketing κλπ. Απο κει κ περα ολα εξαρτωνται απο το ποσο το κυνηγας εσυ. Σιγουρα ειναι πολυ ανταγωνιστικα, κ σε οποια χωρα κ να πας εχεις να ανταγωνιστεις τους ντοπιους που εχουν τη γλωσσα, την εκπαιδευση κ κυριως την εμπειρια. Γιατι κανενα phd k msc δεν σου εγγυαται δουλεια. Μονο η προυπηρεσια μετραει, τουλαχιστον στο uk. Κ να θυμαστε οτι οσο εμεις παιζουμε ρακετες κ αραζουμε στις ξαπλοστρες τα καλοκαιρια των φοιτητικων μας χρονων, στην υπολοιπη Ευρωπη κανουν πρακτικες! Για αυτο μην ακουτε γενικολογες συμβουλες, δεν υπαρχει one size fits all. Ψαξτε πως λειτουργουν τα πραγματα στον τομεα που σας ενδιαφερει κ καλη επιτυχια!
Όλα είναι θέμα επιλογών. Απόλυτα κερδισμένος δεν θα είσαι πουθενά. Ούτε στην Ελλάδα ούτε στο εξωτερικό. Απλά εμένα ένα πράγμα με ενοχλεί αρκετά. Δεν πήγα κάπου να βρω νέα πατρίδα αλλά στο τέλος απομακρυνθηκα τόσο από την δικιά μου που δεν ανήκω πουθενά.
Το μόνο που με ενοχλεί πραγματικά σε όσα γράφεις είναι ότι παρότι είσαι Έλληνας και μιλάς άπταιστα ελληνικά, κάθε 10 λέξεις μου σκάς το αγγλικό! Δεν κατάλαβα.... δεν υπάρχει δηλαδή ελληνική λέξη για το "opportunities", το "gap" και πολλά άλλα; έλεος..... thanx but no thanx! θα μείνουμε στο Greece!
φιλαράκι μια συμβουλή επειδή απεύθυνεσαι σε ελληνες ασε τα professional αγγλικα σου και μην φρικαρεις τον κοσμο μια χαρα βρήκαν το δρομο τους και οσοι μιλούν σε αρχάριο επίπεδο.. η μήπως προτιμας level? παιδια οσοι το σκεφτεστε δρόμο η ελλαδα μας γαμησε.