ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θα προσπαθήσω να σου απαντήσω σε όσα μπορώ από τα ζητήματα που θέτεις. Πρώτον, η εφηβεία, έτσι όπως την ορίζουμε στο δυτικό κόσμο τα τελευταία 60-70 χρόνια, είναι η περίοδος της ζωής που ο νέος άνθρωπος ψάχνει κυριολεκτικά την ταυτότητά του. Ποιός είναι, τί τον ξεχωρίζει από τους άλλους, τι τον κάνει σημαντικό, ποιοι άνθρωποι του αρέσουν, ποιοι όχι, τί θέλει να κάνει στη ζωή του κλπ. Ο νέος άνθρωπος διαμορφώνεται. Νέες εμπειρίες έξω από την οικογένεια, όλες πρωτόγνωρες, νέες καταστάσεις, νέοι κανόνες, νέες νόρμες, κι αυτός προσπαθεί να βρει έναν μπούσουλα στην πορεία του. Θέλει να φτιάξει ένα χάρτη με προορισμό το μέλλον. Αυτό είναι το κοινό και στη δική σου εφηβική ηλικία και σε αυτή που πέρασαν οι γονείς σου και άλλες γενιές. Ωστόσο, οι εφηβικές εμπειρίες από γενιά σε γενιά διαφέρουν εξαιρετικά, λόγω των κοινωνικών αλλαγών που τρέχουν όλο και πιο γρήγορα. Γι αυτό και θεωρούμε ότι η παλαιότερες γενιές δεν μπορούν να καταλάβουν τις νεότερες. Να θυμάσαι όμως ότι και η γενιά των γονιών σου είχε αντίστοιχα παράπονα από τους δικούς τους γονείς, πχ γιατί οι τελευταίοι μπορεί να θεωρούσαν ότι όταν μια κοπέλα έβγαινε με κάποιον έπρεπε και να τον παντρευτεί και ένα σωρό άλλα που αν τους ρωτήσεις θα σου πουν. Βέβαια, μπορεί οι γονείς σου τώρα με τις σημερινές ευθύνες και το βάρος των υποχρεώσεων που έχουν, κοιτάζοντας πίσω εκείνη την εποχή και συγκρίνοντάς την με το τώρα που ζουν αυτοί να τους φαίνεται συγκριτικά μια ρόδινη εποχή. Μπορεί και να ήταν. Για κάθε άνθρωπο δεν είναι το ίδιο. Για να πάμε όμως στη δική σου γενικά, από τη γενιά των δικών σου έως σήμερα, αμέτρητα πράγματα έχουν αλλάξει, κυρίως λόγω της εισόδου της ψηφιακής τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή. Αυτή μπορεί να είναι μια τεχνολογική αλλαγή, έχει επηρεάσει όμως κάθε πεδίο της κοινωνικής ζωής, ακόμη και το πως βλέπουν οι άντρες τις γυναίκες και οι γυναίκες τους άντρες. Είναι αναμενόμενο να μην το καταλαβαίνουν αυτό οι δικοί σου, παρεκτός και αν έχουν παρατηρήσει και στοχαστεί πάνω στα θέματα αυτά. Υποθέτω πως συγκρίνεις τις εφηβείες της γενιάς σου και της δικής τους επειδή οι ίδιοι σκέφτονται έτσι συγκρίνοντας και σε ωθούν υποσυνείδητα κι εσένα να το κάνεις. Οι συγκρίσεις όμως είναι κακοί σύμβουλοι όταν έχουμε να κάνουμε με ανόμοια εποχές. Γι αυτό, τουλάχιστον, σου προτείνω να τις αφήσεις εσύ στην άκρη και να μην απασχολείς το μυαλό σου με αυτές. Πιο αποδοτικό θα ήταν να επικεντρωθείς σε αυτό που έχεις να κάνεις αυτή την περίοδο της ζωής σου, και αυτό είναι να ξεδιαλύνεις ποια είσαι εσύ και τι θέλεις από τη μελλοντική σου ζωή. Όχι τι θέλουν οι δικοί σου για σένα, όχι τι κάνουν οι φίλοι σου για αυτούς ή τι θα έπρεπε να κάνεις εσύ επειδή το κάνουν οι άλλοι. Αλλά τι θέλεις ΕΣΥ για ΕΣΕΝΑ. Για να το βρεις, πέρα από τις συγκρίσεις με τους γονείς, πέρα από τις συγκρίσεις με τους ομήλικούς σου (που αναπόφευκτα γίνονται) κοίταξε τον εαυτό σου σα να ήταν μόνος στον κόσμο, και παρατήρησε τι σε ευχαριστεί άμεσα σε αυτή τη ζωή, τι σε γεμίζει, τι σε κάνει να χαίρεσαι, ποιοι δρόμοι σε κάνουν να νιώθεις ενδιαφέρον, έξαψη, προσμονή. Και σε αυτά επικεντρώσου και ακολούθησε. Όσο μπορείς τουλάχιστον. Τέλος, ποτέ κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς περνάει ο άλλος. Αυτός δεν είναι λόγος για να απελπιζόμαστε. Μπορούμε μόνο να κατανοούμε τον άλλο και να μην βιαζόμαστε να τον κρίνουμε αρνητικά. Αν κάποιοι θεωρούν παράλογα αυτά που τους λες για την εφηβεία σου, ή βιάζονται να ασχοληθούν με άλλα πράγματα και δεν σε «ακούνε» τι τους λες, ή έχουν τόσα στερεότυπα στο κεφάλι τους που τους είναι αδύνατο να κατανοήσουν εσένα ή οποιονδήποτε άλλο. Προσπάθησε να μιλάς σε ανθρώπους που σε κατανοούν χωρίς να σε κρίνουν. Αλλά απόφυγε αυτούς που θα το κάνουν έχοντας σκοπό να σε εκμεταλλευτούν. Γιατί δεν είναι «λογικό» να αφήνεις τους άλλους να σε εκμεταλλεύονται όταν το καταλάβεις ότι αυτό πάνε να κάνουν. Βέβαια, είναι λογικό να κάνεις λάθη εκτίμησης καταστάσεων. Αλλά σιγά, σιγά με την εμπειρία, το διάβασμα και το στοχασμό θα μπορείς να κρίνεις καλύτερα.