Γιατί Lebanon Hanover;
William Maybelline: H Larissa είδε μια πινακίδα που έγραφε «Lebanon Hanover» όταν ταξίδευε για το Βέρμοντ, στην Αμερική. Γενικά, ψάχναμε κάτι ουδέτερο, με έντονο κοντράστ και αφηρημένο.
Ποιο είναι το πιο περίεργο μέρος που έχετε επισκεφθεί;
W.M.: Δεν αντιμετωπίζω τα μέρη ως περίεργα. Προσπαθώ να προσεγγίζω όλα τα νέα μέρη που επισκέπτομαι με ανοιχτά μάτια και να αποκομίζω όσο πιο πολλές εμπειρίες μπορώ.
Γράφετε στο facebook ότι το μουσικό σας είδος είναι «νέο μισανθρωπικό». Τι σημαίνει αυτό;
Larissa Iceglass: Δεν μου αρέσει αυτή η έκφραση πια, μάλλον πρέπει να τη σβήσουμε. Είναι τόσο επιθετική και μισανθρωπική.
Γιατί πιστεύετε ότι η Ελλάδα, μια ηλιόλουστη χώρα, έχει τόσο πολλούς οπαδούς των «σκοτεινών» μουσικών ειδών, όπως η dark wave;
L.I.: Δεν πιστεύω ότι ο καιρός από μόνος του φέρνει το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων. Έχω την εντύπωση πως είναι πολύ ειλικρινείς με τα συναισθήματά τους και με τη σκοτεινή πλευρά τους αυτούς τους ανήθικους καιρούς. Η Αθήνα είναι μια όμορφη, πολύχρωμη πόλη ακριβώς επειδή οι κάτοικοί της, όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι, βάζουν τη θλίψη τους στο χιόνι.
Αν δεν ήσασταν άνθρωποι, τι θα θέλατε να είστε;
W.M.: Νυχτερινός ουρανός. Επειδή είναι πανέμορφος.
L.I.: Ένα άλμπατρος.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με την ελληνική δισκογραφική Fabrika;
L.I.: Με τα παιδιά από τη Fabrika γνωριστήκαμε τυχαία, σε ένα φεστιβάλ στο Βερολίνο το 2011. Μετά, ήρθαμε στην Αθήνα τον περασμένο Ιούνιο και η Fabrika μας «υιοθέτησε». Έτσι ξεκίνησε μεγάλη φιλία. Επίσης, μας αρέσει πολύ η μουσική που κάνουν οι ίδιοι ως Selofan. Έχουν τα ίδια γούστα μ' εμάς και είναι τόσο μαγικό το ότι συναντηθήκαμε...
Γιατί λέτε ότι «η θλίψη είναι επανάσταση»;
L.I.: Είναι ένας στίχος από ένα καινούργιο κομμάτι μας. Πιστεύουμε ότι η επανάσταση από το '70 και μετά εκφυλίστηκε και ότι η μόνη διέξοδος για να διαμαρτυρηθείς χωρίς βία για όσα συμβαίνουν είναι η θλίψη.
Αν βλέπατε τη μουσική σας ως ένα κολάζ διαφόρων πραγμάτων, από τι θα αποτελούνταν;
L.I.: Από μια μείξη από σημαντικά βιβλία, όπως αυτά του Όσκαρ Ουάιλντ, του Τόμας Μπέρνχαρντ, του Κρισναμούρτι, τα ποιήματα του Ουίλιαμ Γουόρντσγουορθ, τα τραγούδια των Kraftwerk, των Smiths, διάφορων «παράξενων» '80s γερμανικών συγκροτημάτων, όπως οι Malaria και οι X-mal Deutschland, τα ντοκιμαντέρ του BBC4 και του «National Geographic», καθώς και από τις νοσταλγικές μας καρδιές στην ψηφιακή επανάσταση του 21ου αιώνα.
σχόλια