26.6.2012 | 01:36
Του
είπα να πάμε στο δικό μας το στέκι. Επίτηδες η αλήθεια είναι, ίσα ίσα να απομυθοποιηθεί, να χτίσω κι άλλες αναμνήσεις εκεί πάνω στις δικές μας, να τις σκεπάσουν. Και μετά κοντοστάθηκα. Που να πάμε ρε γαμώτο.. Θυμήθηκα τις στιγμές που έχουμε περάσει εμείς εκεί, την επιστροφή μετά και και κάπου εκεί κατάλαβα. Για εμένα δεν υπάρχει σύγκριση, υπάρχει ένα πριν και ένα μετά. Για εμένα είναι το δικό μας στέκι, ο δικός μας ο δρόμος επιστροφής. Και θα το κρατήσω μόνο για εμάς.
