29.3.2014 | 18:49
Θυσιάστηκα για εκείνη και ποτέ δεν το κατάλαβε,
πάντα ήμουν δίπλα της,ποτέ δεν την προσέβαλα και την υποστήριζα πάντα.Αγάπησα όποιον αγαπούσε,ακόμα και τον αέρα που ανέπνεε κι αυτή για ένα μαξιλάρι με χώρισε.Τόσο εγωίστρια,ήθελε το μαξιλάρι της πίσω.Τώρα εγώ κάθομαι και κλαίω παρέα με το δικό μου μαξιλάρι και "πειράζω" φωτογραφίες της για να καλύψω το κενό μου.Είμαι ένας άρρωστος υπερμαλάκας που ζω στη σκιά της...Θρασύδειλο με λέει αλλά είναι ψέματα,εγώ είμαι ένας ειλικρινής και έντιμος άνθρωπος,ευθύς και διόλου αθυρόστομος και συμπαθώ και το ξύδι,σε σφηνάκια το πίνω...
