ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

χθες κοιμήθηκα 4 ώρες και σήμερα 3 ώρες. και χθες και σήμερα, ενδιάμεσα της μέρας και το βράδυ, νύσταζα και συνεχίζω να νυστάζω. στο δρόμο που περπατούσα ένιωθα ότι θα πέσω κάτω, όσο περπατούσα έσκυβα το κεφάλι και έκλεινα που και που τα μάτια μου. όταν μιλούσα με κόσμο τους απαντούσα μονολεκτικά, συνέχιζα να κοιτάζω και όταν σταματούσε η κουβέντα (επιτέλους) μισό έκλεινα τα μάτια. παραδόξως κανείς δεν μου είπε τίποτα. τόσο καλά το έκρυβα; άσε που έχω και στραβισμό και όταν είμαι κουρασμένη "φεύγει" πολύ και το αισθάνομαι. και σήμερα που μιλούσα με κόσμο όταν εστίαζα σε αυτούς, καταλάβαινα ότι κοιτούσα αλλού, δεν ξέρω πως να σας το εξηγήσω, είναι πολύ περίεργη η αίσθηση αυτή. τι θα σκέφτονταν άραγε; ήρθα σπίτι αν και πεινούσα δεν μπορούσα να μαγειρέψω, ξαπλώνω και αισθάνομαι να με πονάνε τα πόδια, δεν περπατούσα όμως πολύ. μετά από μισή ώρα με παίρνουν τηλέφωνο να βγω έξω για κάτι δουλειές. τους βρίζεις ή δεν τους βρίζεις; ευτυχώς μετά από κανά τέταρτο ξαγρύπνησα αλλά και πάλι ήμουν ακόμα κουρασμένη αλλά με περισσότερες αντοχές. ακόμα δεν έχω κοιμηθεί γιατί θεωρώ ότι είναι νωρίς. ρε παιδιά, εγώ παλιά δεν κοιμόμουν για δύο ημέρες και έτρεχα όλη μέρα έξω. χθες και σήμερα τουλάχιστον είχα και λίγο χρόνο να ξεκουραστώ. και κάπου εδώ συνειδητοποιώ ότι είμαι 29 και μεγαλώνω.