Μονόλογος μιας κουρασμένης μανικιουρίστας

Μονόλογος μιας κουρασμένης μανικιουρίστας Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Dreyk the Pirate/ LIFO
49

 

Με λένε Μαρία. Γεννήθηκα στην Κατερίνη και μόλις τελείωσα το σχολείο ήρθα στην Αθήνα να γίνω αισθητικός. Ό,τι χρήματα είχαν μαζέψει οι δικοί μου τα έδωσα στα δίδακτρα. Άλλαξα τ’ όνομά μου, βρήκα δουλειά σ’ ένα ινστιτούτο καλλονής, έκανα περιποιήσεις προσώπου και μου άρεσε. Ήρθε η κρίση και ήταν σαν να είχα πετάξει ό,τι έκανα απ’ το παράθυρο. Τα ινστιτούτα έκλεισαν. Είμαι 24 χρονών και η μόνη δουλειά που βρήκα ήταν να δουλεύω μανικιουρίστα. Όταν λέμε δουλεύω, εννοώ από τις 10 το πρωί μέχρι τις 8:30 το βράδυ. Είμαι μόνη μου, δεν έχω γκόμενο. Μετά βίας βγάζω τον μήνα – ευτυχώς μένω με μια θεία μου, γιατί αλλιώς δεν θα έβγαινα οικονομικά με τίποτα.

 

Περνάνε πολλές γυναίκες από το μαγαζί, πιάνουμε κουβέντα κι όλες μου λένε να κάνω παιδί. Πώς να κάνω παιδί; Κι εγώ μ’ αυτό το όνειρο ήρθα στην Αθήνα. Να δουλέψω, να βρω έναν άντρα και να φτιάξω οικογένεια. Μου έρχεται να τις χτυπήσω όταν μου το λένε. Λες και δεν το ξέρω από μόνη μου. Πού να τον βρω τον άντρα, αφού όλη μέρα λιμάρω νύχια και μετά γυρνάω πτώμα στο σπίτι; Λεφτά για να βγω το Σαββατοκύριακο δεν έχω, μαζευόμαστε 3-4, βάζουμε ρεφενέ και πάμε βόλτα στο Παγκράτι. Ένα ποτάκι αναλογεί στην καθεμιά μας, κι όσο για άντρες, ας μη μετρήσουμε την αναλογία. Ούτε ματιά. Το μόνο που θέλουν είναι να ρίξουν ένα γρήγορο και μετά εξαφανίζονται. Άμα δεν έχεις χρήματα, δεν μετράς. Ποιους έρωτες και βλακείες; Δεν υπάρχουν αυτά.

 

Σκέφτομαι να γυρίσω πίσω, αλλά δεν θα ’χω τίποτα να κάνω στο χωριό. Θα πρέπει να προσέχω τη γιαγιά και να πάρω απόφαση ότι θα μείνω γεροντοκόρη. Οι άντρες του χωριού είναι ή παντρεμένοι ή θέλουν κάποια που δεν έφυγε ποτέ από το χωριό για να μη λέει ο κόσμος. Η Αθήνα δεν είναι όπως όταν πρωτοήρθα. Τότε τα πουρμπουάρ ήταν γερά, πηγαίναμε Μαζωνάκη και στα μπουζούκια της Συγγρού. Τότε είχα βρει κι έναν άντρα, αλλά με κορόιδεψε. Μού έλεγε ότι δούλευε πολύ κι ότι έπρεπε να λείπει από την Αθήνα, ενώ ήταν παντρεμένος. Χάος η Αθήνα, δεν ξέρεις ποιος είναι ποιος, τι να περιμένεις. Τώρα, νύχια και πάλι νύχια. Βαρέθηκα να βλέπω τα περιποιημένα χέρια άλλων γυναικών. Είμαι ένα πτώμα που δουλεύει συνέχεια χωρίς κανένα όνειρο να πιαστώ. Όχι, πες μου εσύ τι να κάνω! Έχουμε κάτι εκκολαπτήρια κοντά στο χωριό και κάπως έτσι νιώθω, σαν κότα που γεννάει συνέχεια μέχρι εξόντωσης. Δεν προλαβαίνω να φτιάξω τα μαλλιά μου, κοιμάμαι με κοτσίδες το βράδυ για να μην πετάνε. Ζηλεύω όλες αυτές τις πελάτισσες που μπαίνουν στο μαγαζί, φαντάζομαι τη στρωμένη ζωή τους και μου τη δίνει. Ως και οι βέρες, τα δαχτυλίδια στα χέρια τους μ’ εκνευρίζουν. Νιώθω σαν παιδί κατώτερου θεού.

 

Τι φταίω εγώ που γεννήθηκα στην επαρχία, που δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα, μου λες; Πώς να φτιάξω τη ζωή μου κλεισμένη μέσα σ’ ένα στούντιο; Άμα δεν βγω και δεν γνωρίσω άνθρωπο, δεν γίνεται. Το βράδυ το κεφάλι μου βουίζει και κοιμάμαι με την τηλεόραση. Δεν λέω, χαίρομαι που έχω δουλειά αυτή την εποχή –έχω φίλες που γύρισαν πίσω–, αλλά δεν θέλω να το βάλω κάτω. Θέλω να μείνω εδώ, αλλά δεν ζω, δεν υπάρχω παρά μόνο για τις πελάτισσες. Πώς να βρεις άντρα, άμα δουλεύεις όλη μέρα και τα χρόνια περνάνε, μου λες; Πότε και πώς θα κάνω εγώ παιδί; Τι θα έχω να του προσφέρω, ποιος θα το κρατάει για να δουλεύω, η μάνα μου στην Κατερίνη; Θα πρέπει να το στείλω εκεί. Δηλαδή, το έχω κάνει όλο αυτό για μια καλύτερη ζωή και καταλήγω ότι αυτή η καλύτερη ζωή δεν υπάρχει.

 

Θα πρέπει να γίνει κύκλος και πάλι από την αρχή.

 

Δεν βλέπω μέλλον, μόνο βερνίκια βλέπω. Αν έχεις κανένα φίλο, καλό παιδί, που δεν θέλει προίκα, εδώ είμαι. Δεν με νοιάζει να ’ναι όμορφος, Κάνω και εκπτώσεις. Δουλειά να έχει. Μη με ξεχάσεις, ε;

 

Κουράστηκα!

49

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

20 σχόλια
Γουρούνι στο σακί θα πάρεις για να κάνεις παιδιά? και μετά τι, θα ολοκληρωθεί η ζωή σου επειδή θα ανοίξεις σπιτικό? Άμα είσαι σε φάση που θες οικογένεια μπράβο σου που ξέρεις τι θες..αλλά τα στάνταρ σου ποια είναι?? Επίσης " άμα δεν έχεις χρήματα δε μετράς"..η Βουγιουκλάκη είσαι σε ταινία? Και για το οτι οι άντρες θέλουν να ρίξουν ένα γρήγορο, δεν κατάλαβα αν αναφέρεσαι στο ποτό , αλλά ελπίζω να μην το έχεις γενικότερα σαν κανόνα..Δεν είσαι καταδικασμένη απ τη μοίρα, πάντα υπάρχουν εναλλακτικές, πχ ακόμα και μια δωρεάν δραστηριότητα(εφόσον υπάρχει ο χρόνος)
Άστο κλείσε και πάρε το μηδέν... δεν φταίει ούτε η δουλειά ούτε η κακή σου η μοίρα... η κλάψα και η κακομοιριά σου φταίει.. αυτό να αλλάξεις... γιατί απ' ότι κατάλαβα το όνειρό σου είναι να βρεις γκόμενο (λες και αυτό θα τα λύσει όλα.. anyway).. το πως αισθανόμαστε, συνήθως το εκπέμπουμε γύρω μας, άσχετα να κάνουμε τους άνετους και χαμογελαμε ψεύτικα... τώρα μπες εσυ στην θέση του άντρα... πόσο σοβαρά θα πάρεις μία μου εκμπέμπει μιζέρια.. πάρτο αλλιώς γιατί κάθε μέρα που ζεις μέσα σε αυτή την κατήφεια δεν γυρίζει πίσω..
ΚΛΕΙΣΤΆ ΑΝ ΠΟΝΑΝΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ... ΚΙΤΣΙΑ ΒΛΕΠΩ ΠΟΝΑΝΕ ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ... ΑΠΟΡΩ ΓΙΑΤΙ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ Κ ΤΟ ΓΟΥΣΤΟ ΣΟΥ... ΤΣΚ ΤΣΚ ΤΣΚ
Σε λυπάμαι. Μου προκαλείς λύπηση, κι αυτό όχι για το ασφυκτικό σου ωράριο, αλλά για τα ασφυκτικά σου όνειρα, ή μάλλον τα ανύπαρκτα. Είσαι 24, ε; Και τι ονειρευόσουν; Να κατέβεις στην Αθήνα, να βγαίνεις στα μπουζούκια, να κουνιέσαι και λίγο παραπάνω για να τυλίξεις τον καλό το γαμπρό, να φροντίσεις να σε παντρευτεί, να νοικιάσετε κι ένα τριάρι διαμπερές, να κάνετε και πεντέξι κουτσούβελα; Τι να πω..
Ο μονολογος μια απελπισμενης επαρχειωτισας που το μονο της ονειρο ηταν να γίνει αισθητικος κ να βρει εναν πλουσιο αντρα να παντρευτεί καθοτι στο χωριο που να τον βρει κ η οποια παροτι ζει στην Αθήνα καθόλου δε μπορεί να ξεπεράσει τα στερεοτυπα που τις εχωσαν οι συγχωριανοι της στο κεφαλι οι οποιοι προφανως και ζουν στο 1800.Δουλεύεις σε μια εποχη που η μιση κ παραπανω ελλαδα ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ κ κλαιγεσαι γιατι? ΣΚΕΨΟΥ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ εν έτη 2014 ΝΑ ΦΑΝΕ ΟΧΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΑ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ. ΣΤΑ 24 ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ ΑΡΠΑΖΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ. ΒΟΥΤΑΣ ΤΙΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΨΑΧΝΕΣΑΙ ΚΑΝΕΊΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΤΡΑΒΑΣ ΖΟΡΙΑ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΛΥΣΕΙΣ Κ ΕΠΙΜΕΝΕΙΣ Κ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΛΕΣ ΝΑΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ... ΣΤΑ 24 ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΚΑΥΛΑ ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΛΩ Κ ΓΙΑ ΤΑ ΜΠΟΡΩ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΟΛΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΦΡΑΓΚΑ Κ ΓΙΑ ΤΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Κ ΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΆ.ΔΕ ΖΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΝΙΖΕΡΙΑΖΕΙΣ Κ ΓΙΑ ΝΑ ΜΙΣΕΙΣ ΟΣΕΣ ΦΟΡΟΥΝ ΜΙΑ ΒΕΡΑ κ ΕΧΟΥΝ ΣΤΡΩΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΕΣ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΤΙ ΕΚΑΝΑΝ Κ ΤΑ ΠΕΤΥΧΑΝ ΑΥΤΑ.ΔΕ ΚΛΑΙΓΟΝΤΟΥΣΑΝ.ΜΕΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΣΟΥ ΔΗΛΑΔΗ ΑΝ ΕΙΧΕΣ Κ ΝΟΙΚΙΑ Κ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΣ? Κ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ Η ΚΑΘΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ.ΜΕ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ!!!ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΑ 24 ΑΠΟ ΕΠΑΡΧΕΙΑ ΖΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ Κ ΓΙΑ 7 ΜΗΝΕΣ ΟΤΑΝ ΠΡΩΤΟΗΡΘΑ ΗΜΟΥΝ ΆΝΕΡΓΗ.
Όλοι έχουμε σιχαθεί τη ζωή μας σε αυτη τη χώρα, είτε δουλεύουμε, είτε όχι. Δεν γίνεται να "σκοτώνεται" η κοπέλα στη δουλειά και να μην μπορεί ούτε τα στοιχειώδη να εξασφαλίσει. Λογικό να παραπονιέται και να θυμώνει με αυτή τη κατάσταση..Από την άλλη όμως τα λόγια της θυμίζουν 50χρονη γεροντοκόρη και όχι 24χρονη νέα κοπέλα... Είναι θλιβερό το μοναδικό όραμα μιας κοπέλας είναι να "εξασφαλιστεί" από τον πρίγκιπα και να κάνει παιδιά. Δεν θέλω να πω οτι είναι κακό να θέλει καποιος κάποια στιγμή να δημιουργήσει οικογένεια -και εγώ το θέλω-αλλά δεν είναι μονο αυτός ο σκοπός του ανθρώπου..Ως επίσης 24χρονη θεωρώ ότι μια κοπέλα στην ηλικία μας έχει πολλά όνειρα(π.χ. να ταξιδέψει, να γνωρίσει νέα άτομα, να σπουδάσει-συνεχίσει τις σπουδές της ή να μάθει κάτι καινούριο, να ερωτευτεί, να απογοητευτεί, να χωρίσει, να ξαναερωτευτει και πολλά αλλα)...
Εαν οντως ειναι αληθινα τα στοιχεια εαν και εμενα μαλλον Drama Queen μου κανει ας ξεκινήσουμε απο τα βασικά 1. το 8ωρο εχει παψει προπολλου να υπαρχει σε ολες τις δουλειες 2.όταν στην χειρότερη βγάζουν 10-15 ευρώ τα κορίτσακια που δουλεύουν μόνα τους σε σπίτια μανικιουρ πεντικιουρ, ας αναθεωρησει η να παει σε αλλο μαγαζι για δουλεια. Το μονο πραγμα που δεν πεθαινει στην Ελλαδα ειναι ο Χοντος το Κομμωτηριο και οι Κιλωτες, γτ η φιλαρεσκεια ειναι χαρακτηριστικο του ανθρωπου και ειδικα στο γυναικειο φυλο. Το περι γκομενου ναι ειναι αλλες οι δυναμικες των σχεσεων πλεον, δεν φταιει η Αθηνα γι αυτο, κι αν δεν την κοροιδεψε ενας, εγω στα χωρια εχω ακουσει χειροτερες ιστοριες. Στην τελικη, παθαινουμε οσα αφηνουμε να συμβουν, μην ριχνουμε ευθυνες εξ ολοκληρου στους αλλους. 24 Χρονών εισαι κοριτσάκι μου, εαν ήρθες με το όνειρο να έχεις γκαστρωθει μέχρι τα 25 χρειάζεσαι reality check. Πρωτα σκεφτομαστε εαν εχουμε να προσφερουμε να ζησουμε και να προσφερουμε πριν φερουμε ενα παιδι στο κοσμο. Κι αυτο χρειαζεται, Ωριμοτητα, νοητικη, συναισθηματικη αλλα και οικονομικη ευσταθεια. Οποτε δεν σου φταίνε οι αντρες. Στην τελική ο γκόμενος ειναι το κερασάκι στην Τούρτα. Και μόνο το γεγονός οτι το βλέπεις αυτοσκοπό λέει πολλα.
Αν το όνειρό σου είναι να βρεις καλό γαμπρό και να κάνεις παιδί, τότε πρέπει να αναθεωρήσεις πολλά. Αν η ηλικία σου είναι όντως αυτή και ζεις στο 2014, έχεις θέμα. Έτσι όπως τα γράφεις, μου θυμίζεις τα λόγια της 70χρονης γιαγιάς μου. Ουσιαστικά λες ότι αν έχεις λεφτά, όλα τα προβλήματά σου θα λυθούν. Επίσης υπονοείς - πάντα όπως εγώ αντιλαμβάνομαι την ερμηνεία των λόγων σου - ο γαμπρός θα σου λύσει το εργασιακό. Γιατί αν τον βρεις και παντρευτείς, ως δια μαγείας οι εργασιακές σου ώρες θα μειωθούν!!!!;;;; Ως εκπαιδευτικός και ως γυναίκα σου λέω ότι ένα παιδί προκύπτει από την πνευματική ολοκλήρωση ενός ανθρώπου (ιδανικά τουλάχιστον) και όχι το γέμισμα μιας άδειας ζωής. Γιατί το παιδί δεν μένει πάντα παιδί. Μεγαλώνει και μαζί μεγαλώνουν και οι απαιτήσεις. Δεν έχει τάισμα και αλλαγή πάνας, έχει διαμόρφωση παιδείας και εκπαίδευσης. Και απ' ότι βλέπω - και διαπιστώνω από γνωριμίες με συναδέλφους σου - ότι το επίπεδο εκπαίδευσης και μόρφωσης είναι χαμηλό. Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί για το ποιος ευθύνεται για την οικονομική κατάσταση της τσέπης σου; (της χώρας δεν τολμώ να ρωτήσω, συνήθως δεν βλέπουμε πιο μακριά από τη μύτη μας...) Ψηφίζεις; Ντύνεσαι προκλητικά και οι υποψήφιοι σε βλέπουν σαν αντικείμενο σεξουαλικής εκτόνωσης; Όταν ανοίγεις το στόμα σου να μιλήσεις με έναν άνθρωπο, έχεις ενδιαφέροντα πέραν των βερνικιών, των ευκατάστατων πελατισσών σου (που φαίνεται να φθονείς, αλλά αν ήξερες πώς βγαίνουν συνήθως τόσα χρήματα, μάλλον θα άλλαζες γνώμη), των μαλλιών και των ωραίων σωματικών σου προσόντων (κατά κανόνα πάει πακέτο με τα επαγγέλματα αισθητικής και κοσμετολογίας). Από το ύφος της γραφής σου φαίνεται ότι προέρχεσαι από επαρχία με φτωχές επιλογές εκπαίδευσης και "διαφυγής". Από την ζωή σου στην Αθήνα δεν φαίνεται να έχεις αναθεωρήσει πολλά. Το γνωστό και ως "μπορείς να βγάλεις τον άνθρωπο από το χωριό, αλλά δεν μπορείς να βγάλεις το χωριό από τον άνθρωπο". Βρες τρόπο να ανοίξεις το μυαλό και τους ορίζοντές σου, γιατί αντιλαμβάνομαι παθογένεια. Φιλικά, από μια συνομήλικη δασκάλα με πρόβλημα εργασίας.
Η δουλειά είναι δικαίωμα. Όπως η παιδεία, η ελευθερία και άλλες πολλές χαμένες αξίες. Δεν νομίζω ότι πρέπει να δοξολογούμε κανένα ούτε μας έκανε χάρη κανείς παράγουμε έργο και ως εκ τούτου πληρωνόμαστε για αυτό. Απλά πράγματα δεν νομίζω ότι είναι παράλογη η απαιτητική...
Αγαπητη Μαρια,αν διαθετεις μια στοιχειωδη καλη εμφανιση,τοτε οι αντρες αργα γρηγορα θα εμφανιστουν στη ζωη σου.Αν εισαι και απο τις γυναικες που μπορουν να σταθουν σε μια συζητηση και τα ενδιαφεροντα σου δεν περιοριζονται μονο στον Μαζωνακη και στα μπουζουκια της Συγγρου,τοτε συγχαρητηρια,να εισαι σιγουρη πως δεν θα σε θελουν μονο για μια γρηγορη φαση.Οπως και να χει,παντα οι γυναικες την βρισκετε την ακρη...Ειμαι σιγουρος οτι η επομενη ιστορια σου θα εχει να κανει με τον αντρα που βρηκες τελικα,και ποσο καλα περνατε μαζι,τη χημεια που εχετε ειδικα στο σεξ,τη δουλεια του(φαινεται να ειναι μονιμη),αλλα και τον προβληματισμο σου στο αν πρεπει να τον χωρισεις επειδη τον επιασες στα πρασα να μιλαει με τη γρια γειτονισσα(αρα σε απατα) ή επειδη δεν σου απαντησε σε τεσσερις συνεχομενες κλησεις σου.....
Εχει δίκηο η κοπέλα!Εδώ γκόμενο δεν μπορείς να βρείς σήμερα, θα βρείς σύζυγο;;;Το μόνο ότι είναι πολύ νέα ακόμα, ας αρχίσει να ανησυχεί μετά τα 35!
Τουλάχιστον είναι μανικιουρίστα και περιποιείται νύχια.Χθες είδα στην ταινία Bruno μια κυρία να κάνει λεύκανση λοκού(είναι στ'αλήθεια επάγγελμα.Βρήκα ένα θετικό πράγμα.
"Αγαπητή Μαριέλλα.Είμαι 30 και με πτυχίο.Στα 27 ήμουν άνεργη. Στα 28 μου δούλευα σε καφέ-μπάρ αεροδρομίου 14ωρα, όρθια, ψήνοντας μπαγκέτες, και κόβοντας ντομάτες, μέσα στην ζέστη, και με ωράρια 02:30-16:30 ή 10:00-00:00.Και αυτό για δουλειά σεζόν.Στα 29 μου, έκανα 2 δουλειές, η μία 8ωρη,όρθια,σε περιοχή περίπου 1μιση ώρα με ΜΜΜ απο το σπίτι μου (3ώρες σύνολο), με κυλιόμενο ωράριο ΚΑΙ βραδυνές βάρδιες, και μία part-time, οπου κάλυπτα τις ώρες , ανάλογα με το πρόγραμμα τις 8ωρης. Δεν υπήρχε μέρα ξεκούρασης, αντίθετα υπήρχαν μέρες με 1 ώρα ύπνο ή 2.Και δεν έστελνα γράμματα στην LIFO.Δεν έχω παντρευτεί, δεν έχω σχέση αυτή τη στιγμή και είμαι 6 χρόνια μεγαλύτερη σου."Το χειρότερο δεν είναι οτι κλαίγεται για την δουλειά της η Μαριέλλα πάντως. Την νιώθω. Ούτε για το ότι δεν βγαίνει οικονομικά ώστε να κάνει την ζωή που θέλει ~ άλλωστε νέα κοπέλα είναι, λόγικό το βρίσκω.Αλλα στα 24 σου ο γάμος είναι αυτοσκοπός ? Το όνειρο ζωής σου? Αν αυτό ήταν, ας κηνυγούσες αυτό εξαρχής. Ας καθόσουν νοικοκυρούλα στο χωριό σου να παντρευτείς ένα καλό παιδί. Να μετακομίσεις στην Αθήνα εν μέσω κρίσης, κάνοντας ένα ΤΟΣΟ κορεσμένο επάγγελμα, τι περίμενες? Και γιατί δεν το ξεκίνησες στο χωριό σου? Μηπως ήθελες μεν γαμπρό αλλα Αθηναίο,με λεφτά, και πριγκηπα?
Καλή μου κοπέλα, κι εμείς που γεννηθήκαμε στο Μαρούσι (γιατί έχει μαζεμένα μαιευτήρια - μη φανταστείς), τι καταλάβαμε; Σ'ένα cubical φεύγουν οι μέρες μας και δεν υπάρχουν λεφτά ούτε για την επιβίωση. Ποιά όνειρα; Ποιοί στόχοι; Και κυρίως, ποιά boyfriends μου λες; Νάδα!
Γιατι κραζετε την κοπελα που θελει να κανει οικογενεια και παιδια στα 24 της; Ποιοι ειστε εσεις που θα κατακρινετε τα ονειρα της;Ναι ειναι μια απλη κοπελα που ποτε δεν ονειρευτηκε να γινει διανοουμενη, στελεχος καποιας επιχειρησης ή επαναστατρια... το μονο που ηθελε ειναι να κανει οικογενεια και να ζει αξιοπρεπως με τη δουλεια της. Δεν ειναι απαραιτητο ολα τα ονειρα να ειναι μεγαλεπιβολα και να περιλαμβανουν χρημα, δοξα, δυναμη, καταξιωση... Το προβλημα ειναι οτι δεν βρηκε ακομα το σωστο τροπο για να πετυχει αυτο που θελει...και οπως καθε στοχος ετσι κι αυτος απαιτει αυτοκριτικη, προσπαθεια, θυσιες, κουραγιο κ.λ.π.
ΕΙΣΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΕ ΚΑΛΟΣΥΝΗ, ΣΥΜΠΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΛΟΓΙΚΗ. ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ. ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΦΘΟΝΟ, ΤΗΝ ΚΑΚΟΨΥΧΙΑ, ΤΟΝ ΚΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΥΠΝΑΔΑ(ΑΛΛΑΖΟΝΙΑ) ΚΑΙ ΤΗ ΑΜΟΡΦΩΣΙΑ. ΑΝ ΘΑ ΕΜΠΑΙΝΑ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΝΑ ΦΕΡΝΩ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΠΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕ ΕΝΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΓΙΑ ΔΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΣΧΗΜΙΑ ΘΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. ΕΝΑΣ-ΔΥΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ,ΣΤΟΥΣ 20 ΠΕΡΙΠΟΥ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΤΑ...ΑΝΤΙΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ..ΚΑΤΑΘΛΙΠΤΗΚΑ
Το θέμα δεν είναι το αν κάποιος κάνει απλά όνειρα, που είναι και τα καλύτερα, είναι που αυτά τα όνειρα αυτά έχουν αναφορές μόνο σε άλλους. Δεν είναι ο άντρας το όχημα για την ευτυχία αν δεν την βρεις πρώτα μέσα σου, ούτε και μέσον για να ορθοποδήσεις οικονομικά . Αν δεν μάθεις ότι η ευτυχία σου είσαι πρώτα εσύ και άντρα να βρεις δεν θα γίνεις ευτυχισμένη. Πραγματικά θλίβομαι που ακόμα μεγαλώνουμε έτσι τα κορίτσια μας.
ακριβως.. η κοπελα μου φαινεται δεν ειχε και ιδιαιτερη παιδεια, δεν εχει βρει καν τον εαυτο της, δεν εχει οργανωσει τη ζωη της ουτε στο μισο, εχει αυτη τη νοοτροπια του θυματος και εγω προσωπικα οσο διαβαζα το κειμενο ενιωσα το μισος της για ολους.. μπορει να ακουγεται αγνο "να βρω εναν ανδρα, να κανω παιδι" αλλα το να μη σε νοιαζει ποιος θα ειναι αυτος ο ανδρας, να κανεις το παιδι για τον εγωισμο σου και μονο και μην σκεφτεις πως το παιδι πρεπει να ερθει σε μια οικογενεια και οχι "εγω και οποιοσδηποτε που μπορει να με γονιμοποιησει και "δουλεια να εχει" (γιατι προφανως χρειαζομαι λεφτα, εδω δεν τα βγαζω περα μονη μου,θελω και παιδι)" δεν ξερω τι μπορει να εχει ως αποτελεσμα..
Ονειρο: Παραδοσιακη οικογενειαΑπαραιτητες προϋποθεσεις για να πραγματοποιηθει: Νορμαλ συζηγος + ποσο χρηματων ικανο να θρεψει 3 ατομα(->δουλεια και οι δυο)Προβλημα: Αναζητα λαθος ανθρωπους σε λαθος μερη/εχει δουλεια με ελαχιστες αποδοχεςΛυση: αυτοκριτικη,προσπαθεια,υπομονη / επανεκτιμηση της καταστασης, αναζητηση για κατι καλυτερο, ψαξημο(περισσοτερα εγραψα σε παραπανω σχολιο)Εδω εγραψα το οτι με ενοχλησε που ολοι την κατηγορουν επειδη θελει ενα συντροφο και οικογενεια...
Και να το πω κι αλλιως: Ολοι της λενε να "κανεις αυτοκριτικη", "να τα βρεις με τον εαυτο σου", "να δεις τι θελεις" με σκοπο να παψει να θελει συζηγο... ενω ο σκοπος ειναι να καταλαβει τι ειδους ανθρωπο χρειαζεται διπλα της και να αναζητησει σωστα.
Επειδή προβληματίστηκα αν κάτι κατάλαβα λάθος, διάβασα ξανά τα σχόλια. Υπάρχουν δυο που λένε όντως αυτό που λες, τα υπόλοιπα όμως της λένε, με το δικό του τρόπο ο καθένας πως πρέπει να αλλάξει δρόμο για να φτάσει εκεί που θέλει. Επίσης της συνιστούν να κάνει την αυτοκριτική της, όπως κι εσύ.
Mα το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορείς να βρεις άντρα??Έλεος πια..ούτε τα χρόνια σε πήραν κοπελιά ούτε τα γόνιμα ωάρια σου τέλειωσαν και δεν θα μπορείς να κάνεις παιδί!!Εδώ άλλοι μεγαλύτεροι από σένα και δεν έχουν ούτε την υποψία επαγγελματικής αποκατάστασης στον ορίζοντα και παρόλα αυτά αισιοδοξούν!!
Πως να βρείς αντρα αμα δουλεύεις ολη μερα? Δηλαδη άντρες βρίσκουν μόνο οι ανεργες, οι πλούσιες και οι δημ.υπάλληλοι? Αντρες υπαρχουν παντου....στα μαγαζια, στα σουπερ μαρκετ, στο παρκο, στην παραλια, κτλ. Ανοιξε τα μάτια σου και αλλαξε τη μπουζουκο-νοοτροπια των 90΄ς...περασε πια αυτη η δεκαετια. Εκτος αν ψάχνεις τον "πλούσιο" να κάνεις την τύχη σου, να αφήσεις τα μανικιουρ και να γίνεις μια desperate housewife...τότε δεν ξέρω που να τον βρείς. Αλλά αμα δεν είσαι μοντελο, οι πιθανότητες σου για αυτο το greek dream των 50΄ς είναι ελάχιστες.