Μονόλογος μιας κουρασμένης μανικιουρίστας

Μονόλογος μιας κουρασμένης μανικιουρίστας Facebook Twitter
Εικονογράφηση: Dreyk the Pirate/ LIFO
49

 

Με λένε Μαρία. Γεννήθηκα στην Κατερίνη και μόλις τελείωσα το σχολείο ήρθα στην Αθήνα να γίνω αισθητικός. Ό,τι χρήματα είχαν μαζέψει οι δικοί μου τα έδωσα στα δίδακτρα. Άλλαξα τ’ όνομά μου, βρήκα δουλειά σ’ ένα ινστιτούτο καλλονής, έκανα περιποιήσεις προσώπου και μου άρεσε. Ήρθε η κρίση και ήταν σαν να είχα πετάξει ό,τι έκανα απ’ το παράθυρο. Τα ινστιτούτα έκλεισαν. Είμαι 24 χρονών και η μόνη δουλειά που βρήκα ήταν να δουλεύω μανικιουρίστα. Όταν λέμε δουλεύω, εννοώ από τις 10 το πρωί μέχρι τις 8:30 το βράδυ. Είμαι μόνη μου, δεν έχω γκόμενο. Μετά βίας βγάζω τον μήνα – ευτυχώς μένω με μια θεία μου, γιατί αλλιώς δεν θα έβγαινα οικονομικά με τίποτα.

 

Περνάνε πολλές γυναίκες από το μαγαζί, πιάνουμε κουβέντα κι όλες μου λένε να κάνω παιδί. Πώς να κάνω παιδί; Κι εγώ μ’ αυτό το όνειρο ήρθα στην Αθήνα. Να δουλέψω, να βρω έναν άντρα και να φτιάξω οικογένεια. Μου έρχεται να τις χτυπήσω όταν μου το λένε. Λες και δεν το ξέρω από μόνη μου. Πού να τον βρω τον άντρα, αφού όλη μέρα λιμάρω νύχια και μετά γυρνάω πτώμα στο σπίτι; Λεφτά για να βγω το Σαββατοκύριακο δεν έχω, μαζευόμαστε 3-4, βάζουμε ρεφενέ και πάμε βόλτα στο Παγκράτι. Ένα ποτάκι αναλογεί στην καθεμιά μας, κι όσο για άντρες, ας μη μετρήσουμε την αναλογία. Ούτε ματιά. Το μόνο που θέλουν είναι να ρίξουν ένα γρήγορο και μετά εξαφανίζονται. Άμα δεν έχεις χρήματα, δεν μετράς. Ποιους έρωτες και βλακείες; Δεν υπάρχουν αυτά.

 

Σκέφτομαι να γυρίσω πίσω, αλλά δεν θα ’χω τίποτα να κάνω στο χωριό. Θα πρέπει να προσέχω τη γιαγιά και να πάρω απόφαση ότι θα μείνω γεροντοκόρη. Οι άντρες του χωριού είναι ή παντρεμένοι ή θέλουν κάποια που δεν έφυγε ποτέ από το χωριό για να μη λέει ο κόσμος. Η Αθήνα δεν είναι όπως όταν πρωτοήρθα. Τότε τα πουρμπουάρ ήταν γερά, πηγαίναμε Μαζωνάκη και στα μπουζούκια της Συγγρού. Τότε είχα βρει κι έναν άντρα, αλλά με κορόιδεψε. Μού έλεγε ότι δούλευε πολύ κι ότι έπρεπε να λείπει από την Αθήνα, ενώ ήταν παντρεμένος. Χάος η Αθήνα, δεν ξέρεις ποιος είναι ποιος, τι να περιμένεις. Τώρα, νύχια και πάλι νύχια. Βαρέθηκα να βλέπω τα περιποιημένα χέρια άλλων γυναικών. Είμαι ένα πτώμα που δουλεύει συνέχεια χωρίς κανένα όνειρο να πιαστώ. Όχι, πες μου εσύ τι να κάνω! Έχουμε κάτι εκκολαπτήρια κοντά στο χωριό και κάπως έτσι νιώθω, σαν κότα που γεννάει συνέχεια μέχρι εξόντωσης. Δεν προλαβαίνω να φτιάξω τα μαλλιά μου, κοιμάμαι με κοτσίδες το βράδυ για να μην πετάνε. Ζηλεύω όλες αυτές τις πελάτισσες που μπαίνουν στο μαγαζί, φαντάζομαι τη στρωμένη ζωή τους και μου τη δίνει. Ως και οι βέρες, τα δαχτυλίδια στα χέρια τους μ’ εκνευρίζουν. Νιώθω σαν παιδί κατώτερου θεού.

 

Τι φταίω εγώ που γεννήθηκα στην επαρχία, που δεν προλαβαίνω να πάρω ανάσα, μου λες; Πώς να φτιάξω τη ζωή μου κλεισμένη μέσα σ’ ένα στούντιο; Άμα δεν βγω και δεν γνωρίσω άνθρωπο, δεν γίνεται. Το βράδυ το κεφάλι μου βουίζει και κοιμάμαι με την τηλεόραση. Δεν λέω, χαίρομαι που έχω δουλειά αυτή την εποχή –έχω φίλες που γύρισαν πίσω–, αλλά δεν θέλω να το βάλω κάτω. Θέλω να μείνω εδώ, αλλά δεν ζω, δεν υπάρχω παρά μόνο για τις πελάτισσες. Πώς να βρεις άντρα, άμα δουλεύεις όλη μέρα και τα χρόνια περνάνε, μου λες; Πότε και πώς θα κάνω εγώ παιδί; Τι θα έχω να του προσφέρω, ποιος θα το κρατάει για να δουλεύω, η μάνα μου στην Κατερίνη; Θα πρέπει να το στείλω εκεί. Δηλαδή, το έχω κάνει όλο αυτό για μια καλύτερη ζωή και καταλήγω ότι αυτή η καλύτερη ζωή δεν υπάρχει.

 

Θα πρέπει να γίνει κύκλος και πάλι από την αρχή.

 

Δεν βλέπω μέλλον, μόνο βερνίκια βλέπω. Αν έχεις κανένα φίλο, καλό παιδί, που δεν θέλει προίκα, εδώ είμαι. Δεν με νοιάζει να ’ναι όμορφος, Κάνω και εκπτώσεις. Δουλειά να έχει. Μη με ξεχάσεις, ε;

 

Κουράστηκα!

49

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

10 σχόλια
Ποιο χωριο ειναι αυτο ρε παιδια που ζει στον 16ο αιωνα;;;; "Οι άντρες του χωριού είναι ή παντρεμένοι ή θέλουν κάποια που δεν έφυγε ποτέ από το χωριό για να μη λέει ο κόσμος "Πηγή: www.lifo.gr...ειπαμε... και στο κατω κατω, αν οντως δε σου αρεσει,πηγαινε σε καποια πιο μικρη πολη...στην Αθηνα, λογικο να ειναι πανακριβα ολα.
Ή σε άλλη δεκαετία ζει η κοπέλα ή κάπου χάθηκα εγώ. Αν δεν είχα διαβάσει στηνη αρχή ότι είναι 24 θα έλεγα πως είναι τουλάχιστον 35. Αλλά νομίζω το εξηγεί και μόνη της. Είναι από ένα χωριό όπου οι άντρες δεν θα ήθελαν να την παντρευτούν γιατί έφυγε και πήγε στην μεγάλη πόλη κι εκεί οι γυναίκες είναι ελευθέρων ηθών και θα λέει ο κόσμος. Τι να κάνει όμως κι αυτή αν τη μεγάλωσαν με αυτοσκοπό το γάμο και τα παιδιά στα 24;;; Ο χρόνος την πιέζει τόσο που δεν την νοιάζει καθόλου πώς θα είναι ο άλλος, αν θα της αρέσει, αν ταιριάζουν... αρκεί να έχει δουλειά...
Εμ αγαπάτε το προλεταριάτο, μερικοί, εμ το θέλετε να σκέφτεται και να μιλά σα να είναι η Ρόζα ΛΟύξεμπουργκ. Έτσι σκέφτονται βρε τα απλά κορίτσια της επαρχίας, τι νομίζετε; Να παντρευτούν, να κάνουν οικογέενεια. Τι θα θέλατε; Να ονειρεύονται να κάνουν περφόμανς στο Μπάιος και να απελευθερώσουν τις ομοφυλόφιλες επιθυμίες τους; Ο καημένος ο ΠΑζολίνι τα είχε πει. Αλλά ποιος τον ακούει!!!
Κάτι σαν ζωή είναι θα περάσει..Δεν ξέρω για εμένα αυτή η ηλικία ήταν πιο ξένοιαστη κ αν είχα πελάτισσες που μου λέγανε να κάνω παιδιά έλεγα 'είμαι μικρή ακόμα' κ γελούσα! Σε κάθε κατάσταση υπάρχει κάτι θετικό !Στην συγκεκριμένη περίπτωση θα έμενα αλλού ,όχι με την θεία .
Ενα που δεν καταλαβε ειναι οτι πρεπει να αλλαξει ασχολια και τοπο... υπαλληλος αισθητικος στην Αθηνα...δηλαδη μια δουλεια με λιγα λεφτα σε μια πολη ακριβη. Δεν ειναι κακο που θελει το κατι παραπανω (ολοι πρεπει να κυνηγαμε το κατι παραπανω για να εχουμε κινητρο), ομως πρεπει να καταλαβει οτι σ'αυτην την εποχη ειναι ΠΟΛΥ δυσκολο... Δευτερο που δεν καταλαβε ειναι τι θελει απο το εταιρο ημισι... ο συντροφος της οικογενειας που ζηταει δεν ειναι ο μουρατος που θα κοιταξει τα λεφτα της, ουτε ο τυπος που γνωρισε στο μπαρ και θελει on-night-stand.Δεν ειναι κακο που θελει εναν ανθρωπο να μοιραστει τη ζωη της... ομως αυτο θελει ψαξημο+υπομονη+τυχη+αυτογνωσια...
Προκειμένου να μην καταλήξουν στο τέλος τα εργαλεία του πεντικιούρ συνεργα δολοφονίας - προς τον εαυτο σου ή τις πελάτισσες, θα πρότεινα μια στροφη αξιών: άσε στην άκρη τους στόχους για γάμους παιδιά μπουζούκια whatever και κοινωνικοποιήσου τελείως διαφορετικά, κυνήγησε καταστάσεις μέρη και ανθρώπους που σε ωθούν να πάρεις την ζωή σου στα χέρια σου και τον εαυτό σου πιο σοβαρά:ίδου κάποια λινκς που θα σε βοηθήσουν, άσε που είναι και ανεξοδα (χρηματικα) πολιτικό λινκ που πιστεύω πατώντας σε κουβέντες, πάρτυ, γιορτές,κλπ θα σε βοήθησει να αναθερωρήσεις κάποια πράματα http://autonomosteki.espivblogs.net/και τζαμπέ κινηματογράφοςhttp://kinimatografiko.gr/υ.γ. καλή τύχη σε τυχόν αναζητήσεις
Την έσωσες ρε κτήνος!Θα πάει σ' αυτά που της προτείνεις να κάνει την τύχη της!24 ετών, να παντρευτεί θέλει όχι να ταυτίσει το εκείνο της με τα παιδικά χρόνια του ιβάν..
Και το παραμυθι της σταχτοπουτας που θα συναντησει το πριγκιποπουλο καταρριπτεται. Λοιπον εχουμε και λεμε. Η Μαριελλα ηρθε στην Αθηνα πριν 6 χρονια. Τοτε δηλαδη που η κριση αρχζε. Ηρθε να γινει αισθητικος στην Αθηνα ενα τρομερα κορεσμενο επαγγελμα που δεν χωρουσε αλλον εναν επαγγελματια ιδιαιτερα σε μια πολη σαν την Αθηνα. Ηρθε στην Αθηνα απο την Κατερινη οταν τοτε η πιο σοφη κινηση ηταν να α μαζεψουμε και εμεις απο την Αθηνα και να παμε στην επαρχεια. Βασικα η Μαριελλα ηρθε στην Αθηνα γιατι ηθελε ν καλοπαντρευτει. Λες και τηε ειχαν ταξει οτι ερχομενη εδω θα την περιμενη και καλη δουλεια (σε εναν χωρο κορεσμενο - ξαναλεω) και ενα καλο παιδι για γαμο. Και οταν ολα αυτα κατερρευσαν αντι να γυρισει πισω στην πολη της, με τους ανθρωπους της και να φτιαξει τη ζωη της εκει, τα βαζει α) με τις πελατισσες (αντι να χαιρεται που υπαρχουν ακομη και αυτες), β) με τους ανδρες που δεν θελουν γαμο, γ) με τα λεφτα που δεν φτανουν. Στην ουσια τα βαζει με την ατιμη την κοινωνια αντι να εκτιμησει τις λαθος επιλογες της (ολοι κανουμε) και να αλλαξει ροτα. υ.γ. καθολου δεν θα ηθελα να ειμαι η αυριανη της πελατισσα που η Μαριελλα θα μου κοψει το πετσακι καταλαθως επειδη κοιτουσε τη βερα μου.
Το βασικό πρόβλημα που εντοπίζω εγώ είναι οτι η κοπέλα ζει για να βρει άντρα! 24 χρονών κορίτσι και δεν αναρωτιέται για τίποτα άλλο...Κοπέλα μου βρές τον εαυτό σου, βρες τα ταλέντα σου και τα γούστα σου και θα 'ρθει και ο άντρας, θα 'ρθει και η οικογένεια...
Αν όντως υπάρχει η κοπέλα του άρθρου, ας της πει κάποιος πως βασικό μέλημα δεν είναι "να βρει κανείς άντρα", ούτε να χει λεφτά για να πάει μαζονάκη. Το ζήτημα είναι, ναι, να τα βγάζει πέρα οικονομικά και αν έχει ως σκοπό της ζωής της να παντρευτεί τουλάχιστον να βρει έναν άνθρωπο και όχι έναν.. άντρα.Μην προγραμματίζετε τίποτα. Όλα έρχονται κάποια στιγμή. Και τα βρίσκουμε πρώτα με τον εαυτό μας πριν βάλουμε deadlines για σκοπούς ζωής που μπορεί να μην είναι πραγματικά δικές μας επιθυμίες.
Drama Queen μου έβγαλε το άρθρο! Ας λέμε ευχαριστώ που έχουμε δουλεία και ας κουραζόμαστε. Η γενιά μας 20 -30χρονων είχε μάθει να τα έχει όλα στο χέρι και τώρα το 10:00 -20:30 φαίνεται ως κάτι εξωπραγματικό...λες και οι γονείς μας δεν σκοτώνονταν στη δουλεία και είχαν κ εμάς να μεγαλώσουν. Και στο κάτω κάτω εγώ 2 φορές που έφτιαξα τα νύχια μου πλήρωσα 30 ευρώ (μανικιούρ - πεντικιούρ) για μια διαδικασία που κράτησε το πολύ μια ώρα. Συγγνώμη, αλλά εγώ με πτυχίο πανεπιστημίου 30 € την ώρα δε βγάζω. Και τι να πουν και άλλοι με μεταπτυχιακά που δουλεύουν για 400 €. Και απορώ που με 10-8 ωράριο δεν της φτάνουν πια τα λεφτά! (Αν υποθέσουμε πως την ώρα κάνει τουλάχιστον ένα μανικιούρ 10-15€) Τι ζωή θέλει να κάνει πια; Εμπρός στο δρόμο που άνοιξε η Βίκυ Σταμάτη. Τελικά για μένα ένα είναι το συμπέρασμα: Μας αρέσει να κλαιγόμαστε .... Αντι να βάλουμε λιγο πείσμα στη ζωή μας, να βρούμε κίνητρα, να την ομορφύνουμε και ας δουλεύουμε μέχρι αργά..
ΑΣΕ ΜΑΣ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΡΩΝΕΥΕΣΑΙ ΚΙΟΛΑΣ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ! Κ ΟΤΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Κ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΜΕ ΤΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΣΟ ΛΙΓΑ! ΠΟΥ ΠΑΤΕ Κ ΣΠΟΥΔΑΖΕΤΕ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Π.Χ. ΠΟΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΘΑ ΔΙΟΙΚΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ??? Κ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΝΩ Κ ΕΓΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ,ΕΙΝΑΙ ΑΒΕΒΑΙΗ!!! ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙΣ 50 ΕΥΡΩ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ!ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΕΠΙΣΗΣ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ! ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΝΑ ΗΜΙΜΟΝΗΜΟ ΒΕΡΝΙΚΙ ΚΟΣΤΙΖΕΙ 25 ΕΥΡΩ ΠΕΡΙΠΟΥ??? ΓΙΑ ΒΑΛΕ ΠΟΣΑ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΘΕ ΣΕΖΟΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΧΡΩΜΑΤΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΟΙΚΙΛΙΑ????? ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ!! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ!!!ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΩΡΑΡΙΑ! ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΕΣΥ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ?ΕΣΥ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΠΟΥΔΑΣΕΣ ΔΕΝ ΚΑΤΑΔΕΧΕΣΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ!
προφανώς και δε θα κάνει κάτι άλλο! Με όλο το σεβασμό, αλλά όταν κάποιος σπουδάζει και μορφώνεται σε τέτοιο επίπεδο, ΠΡΕΠΕΙ να δουλεύει εκεί και όχι να φτιάχνει νύχια. Αυτή η δουλειά είναι σαφώς αβέβαιη γιατί έχει μια ελάχιστη βάση σε γνώση, με άλλα λόγια σχεδόν ο οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει αυτό το επάγγελμα, ενώ απ' την άλλη δεν μπορεί ο καθένας να διοικεί επιχειρήσεις. Αυτό το ξέρει ο όποιος φιλοδοξεί να καταπιαστεί μ αυτή τη δουλειά για όλη του τη ζωή! Ακόμη και αν ένας απόφοιτος πανεπιστημίου δεν έχει κάτι να διοικήσει όπως λες, δε νοείται να εξισώνεις την ακαδημαϊκή γνώση με τις γνώσεις περί αισθητικής..
πες τα κοπελια!μακαρι κι εγω να δουλευα απο το πρωι μεχρι το βραδυ και να με πληρωναν για το πτυχιο μου οσο πληρωνουν για τα νυχια.ασε που ξερω δυο περιπτωσεις με πτυχιο πανεπιστημιου που αρχισαν να φτιαχνουν νυχια και δεν κλαινε καθολου οπως η φιλη μας που απο αισθητικος "καταντησε"manicuriste.και σιγα την κουραση στο λιμαρισμα...ουτε ματσακονι να δουλευε σε ναυπηγειο
Ασε ρε εξυπνε εσυ! Δεν ξερεις ποσο κουραστικο ειναι να καθεσαι τοσες ωρες σε μια καρεκλα!εχεις θεματα μετα με την μεση κ την πλατη.το χερι το δεξι ποναει απο τον ωμο! Αλλα ακουτε νυχια κ λετε εεεελα μωρε σιγα κ τι κανει?μια δουλεια ειναι κ αυτη κουραστικη οπως πολλες αλλες,μα κ ψυχοφθορα γιατι εχεις να κανεις με γυναικες κ ειδικα ελληνιδες που δεν εχουν μεσα τους τον καλοπισμο οπως καποιες πελατισσες αγγλιδες π.χ. που εχω....μην κανετε λοιπον οτι τα ξερετε ολα...
ΕΙΜΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΟΣ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΠΤΥΧΙΟ ΑΠΟ ΤΕΙ ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΘΟΛΟΥ, ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΕΝΑ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ! ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ. ΝΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΔΟΞΑ ΤΟΝ ΘΕΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ. ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΕΙΜΑΙ 30 ΧΡΟΝΩΝ ΑΝΑΥΠΑΝΤΡΗ ΓΤ ΔΕΝ ΕΧΩ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ , ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΓΑΖΩ ΕΙΝΑΙ ΙΣΑ ΙΣΑ ΓΙΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΞΟΔΑ. ΚΑΠΟΤΕ ΑΞΙΖΕ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΟΛΑΒΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΛΕΦΤΑ,ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΞΕΧΡΕΩΝΑ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ. ΤΩΡΑ ΠΛΕΟΝ ΙΣΑ ΠΟΥ ΤΑ ΒΓΑΖΕΙΣ ΠΕΡΑ ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ. ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΚΡΙΒΑ ΟΣΟ ΠΑΝΕ ΤΑ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΠΑΡΕΙΣ ΤΑ ΠΙΟ ΕΛΕΕΙΝΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΕΠΑΓΓΕΛΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ,ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΜΕΝΟΣ.ΕΝΑ ΜΑΝΙΚΙΟΥΡ-ΠΕΝΤΚΙΟΥΡ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ 2 ΩΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ!ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΕΜΕΙΣ ΤΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΡΙΞΕΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΙ ΟΜΩΣ,ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΜΕ? ΤΟ ΤΙ ΑΚΟΥΣ ΤΟΣΕΣ ΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΕ ΠΕΛΑΤΙΣΣΑ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΤΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΑ ΚΑΙ ΕΝΝΟΕΙΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΟΜΕΝΕΙΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΧΑΜΟΓΕΛΟ. ΟΤΙ ΩΡΑ ΝΑ ΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕΡΑ ΝΑ ΝΑΙ ΠΕΡΝΟΥΝ ΤΗΛ ΓΙΑ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΕΡΘΕΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΚΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΖΟΜΑΙ Η ΚΑΤΙ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΟΝΙΣΕΙ. ΟΤΙ ΛΕΦΤΑ ΕΧΩ ΒΓΑΛΕΙ ΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΑ ΕΧΩ ΔΩΣΕΙ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΓΤ ΕΧΩ ΣΑΚΑΤΕΥΤΕΙ ΚΑΙ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΜΕ ΔΙΣΚΟΠΑΘΕΙΑ, ΚΗΛΗ ΣΤΟΝ ΑΥΧΕΝΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΔΕΝ ΤΑ ΝΙΩΘΩ ΚΑΝ, ΜΕ ΔΙΣΙΔΡΩΣΙΚΟ ΕΞΕΜΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ. 3 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΩ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΠΟΧΕΣ!!ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ! ΑΠΛΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΕΤΕ ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ!! ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ Η ΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Η ΣΑΚΑΤΗΣ!!ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΛΑΨΑ ΑΠΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ!!
ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΣ!!!! Κ ΠΡΟΣΘΕΤΩ ΤΟ ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΝΗ Κ ΤΗ ΜΥΡΩΔΙΑ ΚΑΠΟΙΩΝ ΥΛΙΚΩΝ!!ΡΕ ΕΜΕΝΑ ΗΘΕΛΕ Η ΑΛΛΗ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! ΜΑ ΛΕΩ 25 ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΝΑΙ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ? ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΙ ΚΟΣΜΟΣ ΥΠΑΡΧΕΙ Κ ΠΟΣΟ ΕΥΓΕΝΙΚΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ!!! Κ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΕΝΑ ΦΟΥΡΝΑΚΙ ΓΙΑ ΤΖΕΛ Κ ΗΜΙΜΟΝΙΜΟ ΚΑΝΕΙ 365 ΕΥΡΩ!! ΑΝΤΕ ΝΑ ΤΑ ΜΑΖΕΨΕΙΣ! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ! 'Η ΣΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΡΑΝΤΕΒΟΥ Κ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΠΗΓΕ ΓΙΑ ΚΑΦΕ 'Η ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ Κ ΔΕΝ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ! ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΙΑΤΡΟ ΑΝ ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑ Π.Χ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ! ΕΣΕΝΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΕΧΑΣΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΗΡΘΕ Κ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΒΑΛΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΟΥ ΤΑ ΔΩΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ!
καμια κοπελα που δουλευει σε στουντιο αισθητικης δεν παιρνει αυτα τα λεφτα..συνηθως παιρνουν 1-5 ευρω για καθε μανικιουρ και για αυτο συνηθως σε ξεπετανε οσο πιο γρηγορα μπορουν
ακομη και δω φτασαμε να τσακωνομαστε μεταξυ μας???οι πτυχιουχοι και οι μη πτυχιουχοι?ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕΒΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΛΑΔΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Ανεξάρτητα με το πόσα ραντεβού εξυπηρετούν οι κοπέλες που δουλεύουν σε κέντρα αισθητικής παίρνουν ένα συγκεκριμένο μισθό. Έχει εργοδότη, δεν δουλεύει μόνη της. Άδικο και άτοπο αυτό που είπες για τα πτυχία. Πλέον όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι.