Μα η συμπάθεια-συμπόνια δεν προυποθέτει να συμπάσχει κιόλας ο άλλος. Πόσες φορές χώρισε ο κολλητός σας; Χωρίσατε κι εσείς; Αν ναι, τότε σας παραπέμπω στο λήμμα μαλ... αλτρουιστής. Από τη στιγμή που κάποιος έγινε πλούσιος με νόμιμους τρόπους και κόπο εκτιμά επαρκώς τους καρπούς της δουλειάς του ώστε αφενώς να μην τους επιδεικνύει αφετέρου να μην τους υπονομεύει. Σε κάθε περίπτωση, πριν το λιντσάρισμα έρχεται το "κακό το μάτι" και ό,τι αυτό εμπεριέχει, πράγμα το οποίο ως ψαροπούλα και προληπτική, πιστεύω πως είναι ίσως και χειρότερο απ' το λιντσάρισμα. Το τσιτάτο μου λοιπόν για εσάς τους πλούσιους πλην τιμίους φίλους είναι το "Η σιωπή είναι χρυσός". Όσο για την έμπρακτη βοήθεια, το να μένουν τα λεφτά στην ελληνική αγορά, είναι μια καλή αρχή. Άντε, μου μάθατε και την Ελβετία!