Και εσύ να είσαι καλά οποία ψυχή και να είσαι και μην λες έτσι ότι θα ζούμε απομονωμένοι μέχρι το θάνατο μας!Δεν αξίζουμε κάτι τέτοιο!!!Για όλους έχει ο Θεός!Λοιπόν τελείωσα την δουλειά που λέτε και πήγα παρόλη την κούραση να δω κάτι πράγματα που ήθελα Ερμού...Έσυρα το κουρασμένο μου κορμί στους δρόμους,οι περαστικοί με μάζευαν σβάρνα,κοπανούσαν σαν τα ζωάκια επάνω ο ένας στον άλλο μαζί και εμένα και ένα συγγνώμη δεν έλεγαν...Εγώ χαμογελούσα σαν χαζοχαρούμενο του στυλ δεν πειράζει και τα πρόσωπα που αντίκρυζα ήταν θυμωμένα,μη μου άπτου και άλλα πάλι σκεπτικά...Μόνο μέσα στο λεωφορείο μου χαμογέλασε μια κοπέλα και ένα μικρό παιδάκι που του έδωσα γαριδάκια που έτρωγα....Κατέβηκα να έρθω σπίτι,ένα μηχανάκι παραλίγο να με πάρει μαζί του επάνω στο τιμονι με την φόρα που ερχόταν και γενικά η ημέρα μου σήμερα όπως καταλαβαίνετε ήταν γεμάτη απο ΟΤΙ ΝΑ'ΝΑΙ καταστάσεις! Παρόλα αυτά γελάω τώρα που σας γράφω και εύχομαι να έκανα και το δικό σας χειλάκι να γελάσει καθώς με διαβάζετε!ΚΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΒΡΕ...Κρατάμε ΓΕΡΆ και όλα παλεύονται! ;-)