Γι' αρχή ΠΡΙΝ ΒΡΕΙΣ ΑΛΛΟΝ. Γιατί θα πρέπει να σιχαθεί εσένα ή τον εαυτό σου . Ξέρω ότι είναι δύσκολο για μερικούς να μείνουν έστω ΕΝΑ μήνα μόνοι τους αλλά αυτό κάνουμε. Δεν δεσμεύουμε τον άλλον μέχρι να βρούμε κάτι άλλο που μας ταιριάζει καλύτερα. Βασικά, πολλοί το κάνουν κι έχει καταντήσει εμετικοί. Αν λοιπόν έστω και λίγο νοιάζεσαι ένα άτομο που περάσατε τρία ολόκληρα χρόνια μαζί να ξέρεις ότι μπορεί να πληγωθεί μεν που δεν είστε μαζί. Αυτό δύσκολα το γλιτώνεις. Ίσως θυμώσει κιόλας, γιατί δεν θέλει να σε χάσει. Αλλά ο χειρότερος πόνος που μπορεί να σου προκαλέσει κάποιος είναι να σου αποδείξει ότι σε χρησιμοποιούσε κι ότι αντί για καρδιά έχει καφενείο και τίποτα δεν ήταν εντέλει αληθινό. Ο πόνος του αποχωρισμού παλεύεται όταν ξέρεις ότι το άτομο άξιζε τον κόπο κάπως. Το άδειασμα κάποιου που αγάπησες ολόψυχα και σε πούλησε όσο πιο χυδαία μπορούσε. Αν δεν του σπάσεις το κεφάλι να νιώσει τι εστί πόνος ή δεν είσαι μοναχός στο Θιβέτ, δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Ευθύτητα και τίμια πράγματα.