Μ' άρεσε το κείμενο και ποντάρω ότι είναι του κάτοικου αλλά έχω μερικές ενστάσεις:- Οι άνθρωποι δεν είναι απλοί. Τι πάει να πει απλή κοπέλα ή αγόρι; Είμαστε πολυσύνθετα όντα μ'ένα σωρό αντιφάσεις που ενίοτε είναι χαριτωμένες κι άλλοτε φαντάζουν αποκρουστικές -Αληθινοί άνθρωποι; Ακόμη δεν έχω καταλήξει αν ζούμε σ' ένα όνειρο ή είναι όλο αυτό αληθινό. Κι αυτός ο αληθινός εαυτός, αλήθεια όσο πιο πολύ προσπαθώ να είμαι ο εαυτός μου νιώθω μια αμηχανία, χάνω τον αυθορμητισμό μου. Κι οι ρόλοι; Οι ρόλοι δεν είναι κομμάτι του πραγματικού μου εαυτού; Άρα πώς παύω να είμαι αληθινή;Πολλή ανάλυση σηκώνει ένας ασαφής όρος αληθινός και οδηγεί σε αδιέξοδα και ψέματα. Κανένας δεν μπορεί να είναι αληθινός υπό το πρίσμα αυτό. Και το κυνήγι του αληθινού καταλήγει να είναι απλά μια ψευτιά για την αποφυγή του τι συμβαίνει, τι κάνουμε και της στιγμής που έτσι κι αλλιώς χάνεται πάντα. -Υπάρχουν πολλοί ρόλοι για όλους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε εγκλωβισμένοι σ' αυτούς και ούτε ότι οι άνθρωποι χωρίζονται σε ρηχούς ή με ουσιώδεις. Έχω παίξει μπαλίτσα και στις δύο κατηγορίες και θα παίζω κι άλλο μάλλον, είμαι μια ροή. Όχι μια στατική καρικατούρα. :) - Αν κάποιος μου έλεγε δεν έχω λεφτά να σε πάω εδώ ή εκεί, θα μου έκανε κάκιστη εντύπωση. Ξέρω ότι είναι γενική η εξομολόγηση, αλλά οι σχέσεις είναι ειδικές και οι επαφές προσωπικές. Δεν θα είναι εκπρόσωπος του φύλου μας κανένας μας όταν θα μιλάμε. Δεν θέλω να υποθέτεις, θέλω να με μαθαίνεις και να σε μαθαίνω όπως είσαι κι όχι να μπούμε σε κατηγορίες. Όσο γνωρίζουμε κάποιον δεν χωράει σε καμιά κατηγορία. Είναι σαν το τριαντάφυλλο του μικρού πρίγκιπα, μοναδικό. Αν ο πρίγκιπας δεν το χε βρει μοναδικό εξαρχής, δεν θα το κανε ποτέ. Αυτά τα ολίγα.