Για έκθεση υποψηφίου Πανελληνίων παίρνει άριστα. Για την πραγματική ζωή μένει μετεξεταστέα. Επειδή όσο κι αν το μήνυμα είναι "κατανάλωσε" ο τρόπος που προσεγγίζεις το όλο θέμα είναι (συγγνώμη κιόλας) επιφανειακός. Το ζήτημα είναι ότι η πρώτη γνωριμία ενός ανθρώπου με έναν άλλον οφείλει να είναι σαν τις πρώτες παπαρούνες του κάμπου που βλέπεις μια μέρα του Μάρτη και λες "για δες ήρθε η άνοιξη". Δεν ξεκινάει κάποιος σχέσεις για να φορτώσει περαιτέρω προβλήματα ή να αποτελέσει δεκανίκι του άλλου. Ξεκινάει για να ανακαλύψει τα στρώματα του κρεμμυδιού που κρύβει ο άλλος στην ψυχή του σιγά σιγά. Άμα απευθείας του αποκαλύπτεις ότι βάθος δεν υπάρχει και μόνο η Ανάγκη σου είναι φάρος της ύπαρξής σου...τότε δεν θα σε προσεγγίσει ποτέ για να σε εξερευνήσει. Και θα είναι κρίμα.