Μπαίνω σήμερα εξομολογήσεις μετά από πολύ καιρό, πάω στις πιο σχολιασμένες (γιατί βαριέμαι να διαβάζω όλα τα κατεβατά των επαναλαμβανόμενων εξομολογήσεων) και βλέπω έναν καινούριο τίτλο: "ΓΙΑ ΛΥΠΗΣΗ...".Λέω θα 'ναι καμιά εξομολόγηση που θα μιλάει για την κατάντια της σημερινής γενιάς που είναι συνέχεια μέσα στον υπολογιστή και στο κινητό.Αντ' αυτού βλέπω αυτήν την εξομολόγηση.Ομολογώ δεν κατάλαβα τί συνέβη ακριβώς διαβάζοντάς την. Όμως όταν μετά άρχισα να διαβάζω και τα σχόλια, η εικόνα συμπληρώθηκε. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ!Και τελικά, όπως φαίνεται, η πρώτη μου εκτίμηση ήταν σωστή. Υπάρχουν άνθρωποι που όλη τους η ζωή είναι ο υπολογιστής και έχουν τον άπειρο χρόνο, την υπομονή και τη... διαστροφή να φτιάχνουν περσόνες για να -νομίζουν ότι- δουλεύουν άλλους ανθρώπους... (Πάντα είχα την απορία, αυτοί οι άνθρωποι είναι κάποιου είδους εισοδηματίες για να βαριούνται τόσο στη ζωή τους και να κάνουν τέτοια για να ξεβαρεθούν?)Σοκολατίνα μου, σου στέλνω μια μεγάλη διαδικτυακή αγκαλιά! Μη μασάς! Πάρε τα μαθήματα που έχει να σου προσφέρει αυτή η εμπειρία και προχώρα!Πιστεύω ότι καλό θα ήταν όλοι να καταλάβουμε το εξής: σαν την ανθρώπινη, φυσική, face-to-face επικοινωνία δεν υπάρχει καμιά άλλη! Ας κινητοποιηθούμε και ας βγούμε έξω να γνωρίσουμε άτομα! Ας μπούμε σε ομάδες με κοινά ενδιαφέροντα (περιπατητικοί σύλλογοι, θεατρικές ομάδες, φωτογραφίας, κλπ), ας αλληλεπιδράσουμε και ας κάνουμε φίλους! Φίλους πραγματικούς, με φυσική υπόσταση και όχι απλά ψευδώνυμα στον υπολογιστή!Σας αγαπώ! <3