Καλη σου χρονια! Θα ηθελα να σου πω κατι,εσα απο προσωπικη εμπειρια, που με βοήθησε πολύ κάποτε που περνούσα μία -ας το πουμε- υπαρξιακή κρίση. Όλοι οι άνθρωποι, με κάποιον τρόπο, έχουν ένα ενδιαφέρον ως προσωπικότητες. Όλοι έχουν συγκεκριμένες ασχολίες (από το να διαβάζουν για το starsystem εως να διαβαζουν αστροφυσικη). Πολλες φορες ομως, καλως η κακως, κανουμε εσφαλμενες επιλογές ως προς την εύρεση φιλων/συντρόφων. Κι αυτό διότι παρακινούσε από το φόβο της μοναξιάς και κολλάμε με ανθρώπους οι οποίοι εν τέλει δεν μας ταιριάζουν και δεν υπάρχει κάτι ουσιαστικό για να μας ενώνει. Για να δημιουργήσεις μία φιλική σχέση με κάποια αυομα δεν μετράει το κατά πόσον είσαι εμφανίσιμη ούτε το τι βιβλία (και αν) διαβάζεις. Μετράει το ποσό ταιριάζετε σαν παρέα. Δυστυχώς υπάρχουν οι φίλοι του " πάμε για έναν καφέ " αλλά ευτυχως υπάρχουν και οι φίλοι "έλα να πιούμε τον πόνο μας, είμαι εδώ να σε στηρίξω." Μπορείς να δεις αυτή τη μοναξιά ως ευκαιρία για μία αυτοαξιολογηση, και όταν νιώσεις σίγουρη για το ποια είσαι και τι θέλεις, να κάνεις πολύ καλύτερες επιλογές σε φιλους! Η μοναξιά δεν είναι κάτι κακό, μας βοηθάει πολύ στο να βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά, όσο κι αν πονάει κάποιες φορές. Τέλος, θέλω να σου θυμησω πως η ποιότητα και η ποσότητα είναι δύο έννοιες που κάνουμε το λάθος να τις ταυτίζουμε. Δεν είναι απαραίτητο να έχεις πολλούς φίλους. Λίγοι εγκαρδιοι φίλοι , ακόμη και ένας μοναδικός, κάνουν για 1000!