#1 15 χρόνια πριν ήμουν σε παρόμοια κατάσταση. Το γεγονός ότι ήμουν και ερωτευμένη μαζί του το έκανε ακόμη πιο δύσκολο. Στο διαταύτα: ένας λόγος που έχεις μείνει στάσιμη (εκτός από αυτούς που πολύ σωστά αναφέρει η Λένα) είναι ότι 5 χρόνια με χειριστικό άνθρωπο σε "κλείνουν" από κοινωνικές δραστηριότητες που αλλιώς θα είχες επιλέξει. Κινήθηκες στον δικό του κόσμου με το δικό του νόμισμα. Τώρα θέλει λίγο χρόνο να ανακαλύψεις τον δικό σου και να κάνεις τις αντίστοιχες δραστηριότητες και γνωριμίες. Ο δεύτερος λόγος είναι πως μπορεί να πέφτεις στην παγίδα να ψάχνεις κάτι οικείο δηλαδή αντίστοιχο μοντέλο. Μα η χαρά του να ελευθερώνεσαι είναι ακριβώς το να μπορείς να ανακαλύψεις διαφορετικές πτυχές του εαυτού σου και άλλους τύπους ανθρώπων που μπορείς να ταιριάξεις. Κάνε όσα δεν μπορούσες πριν. Πήγαινε για κάμπινγκ, με παρέες που ανάβουν φωτιά στις παραλίες και τραγουδάνε μέχρι να σβήσει, παίξε βόλει, γράψου σε κάποια θεατρική ομάδα, ζήσε την ηλικία σου, βρες το δικό σου νόμισμα. Το έχεις. Και αυτό ακριβώς ήθελε ο άλλος να ανταλλάξει μαζί σου με κόστος την αλήθεια σου. Μην μασάς.