Δεν είπα ότι είναι μόνο για τραπεζικούς (Agn_x 12.11.2015 | 11:21), αλλά όταν κάποιος σκέφτεται έτσι είναι ήδη σε λάθος δρόμο (Agn_x 12.11.2015 | 21:57). Πέρα από το πώς φαντάζεται ο καθένας τη ζωή του σε κάποια απολύτως βασικά ζητήματα (αν και πόσα παιδιά, απαιτητική εργασία με μελλοντικές προοπτικές ή κάτι λιγότερο απαιτητικό), τα υπόλοιπα που μου έδωσες ως παράδειγμα είναι αυτό ακριβώς που περιγράφω λάθος δρόμο, δε ξέρω αν υπήρχαν και πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα που δεν έγραψες. Θεωρώ όμως ότι από ένα σημείο και μετά τα βασικά ζητήματα τελειώνουν και μένουν ακριβώς αυτά που έγραψες (και πάνω στα οποία κάνω κριτική – εκτός από τον εργασία και τα παιδιά). Δηλαδή γλώσσες και δραστηριότητες, πολιτισμικές εκδηλώσεις ρουτίνας, παιδικά πάρτυ, Σ/Κ στο χωριό, δουλειά τ’ απόγευμα για το μπαμπά, μισοχαλασμένες φιλίες για τη μαμά, όλα προς εκπλήρωση του κοινού "οράματος". Τα τελευταία τα πρόσθεσα για να σου δείξω με μια πληρέστερη εικόνα γιατί είναι λάθος αυτή η προσέγγιση κατά τη γνώμη μου.Κατά μία όμως πιο "διαστρεβλωμένη" ανάγνωση λες ότι αν διαφωνήσουν στη δεύτερη γλώσσα ή στο μπαλέτο αυτό μπορεί να είναι, έστω και με 5%, πιθανός κίνδυνος ρήξης! Ωστόσο για να κλείσω επαναλαμβάνω πως η εκτίμηση ρίσκου είναι απλά λάθος λογική και δεν είναι θέμα περισσότερο ή λιγότερο "υπολογισμού".