#7Αρχικά μου την έσπασες λίγο με το σχόλιο σου για τα σκυλιά και μια κρυμμένη αλαζονεία που εσύ κατάφερες να κάνεις παιδί και οι άλλοι 'βολεύονται' με τα σκυλιά, που όμως δεν θα γίνουν ποτέ παιδιά. Δεν μπορείς να πεις εσύ στον άλλον ποιον θα κάνει μέλος της οικογένειας του. Ούτε είσαι σε θέση να κρίνεις αν θέλει να αποκαλεί το σκυλί παιδί του. Δικαίωμα του αφού έτσι νιώθει. Αυτά τα λέω σαν περήφανη σκυλομάνα 3 σκυλιών-παιδιών. Σαν παιδιά μου τα έχω και αυτό δεν μπορείς να το χλευάζεις εσύ, επειδή δεν το καταλαβαίνεις. Κι εντέλει αυτό είναι το πρόβλημα σου. Ότι δεν μπαίνεις στη θέση να κατανοήσεις τον άλλον γιατί πιστεύεις ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Η ξαδέρφη σου κάνει μεγάλο λάθος που δεν μαζεύει τις ακαθαρσίες του σκύλου της, αλλά και το να περιορίζεις το σκυλί στο μπαλκόνι ενώ υπάρχει πιλωτή, είναι κι αυτό απάνθρωπο. Με τον ακραίο παραλληλισμό που σου έκανε, ήθελε πιστεύω να σου δείξει ότι κι αυτή έχει ανεχτεί καταστάσεις που την έχουν επηρεάσει σημαντικά (το να ακούει κάθε βράδυ σπαρακτικά κλάματα επί χρόνια σίγουρα έχει το κόστος του στην ψυχολογία της όσο κι αν αγαπάει την ξαδέρφη της) και της την έχετε πέσει όλοι για ένα σκύλο που το μόνο στο οποίο έχει ενοχλήσει είναι λίγες κουραδίτσες. Αισθάνεται αδικημένη, αυτό καταλαβαίνω εγώ.