#4 Συμφωνώ σε ό,τι είπε η Α μπα. Σχετικά με την τελευταία ερώτηση, ήθελα να πω ότι δεν είναι για όλους εύκολα. Την πρώτη φορά που έφτιαξα μακαρόνια, δεν τα ανακάτεψα και βγήκαν ένα ενιαίο κομμάτι. Ήμουν ενήλικη όταν έγινε το περιστατικό. Ακόμα καίω κάποια φαγητά. Στο μάθημα της ζωγραφικής στο σχολείο, η καθηγήτρια αφού είδε τη ζωγραφιά μου, με ρώτησε αν ήμουν το παιδάκι με το πρόβλημα στο χέρι. Της είχαν πει ότι εκείνη τη χρονιά ένα παιδί είχε πρόβλημα.Προφανώς δεν ήμουν το παιδάκι. Παρόλ' αυτά ως ενήλικη, επειδή μου άρεσε η ζωγραφική παρακολούθησα μαθήματα.Και για να μην υπάρχουν απορίες, δε φανερώθηκε κανένα κρυμμένο ταλέντο. Έχω κι άλλες τέτοιες ιστορίες και στις περισσότερες είμαι ενήλικη. Πλέον τις αποδέχομαι και γελάω. Το πως θα αντιμετωπίζεις όλα αυτά που σε απασχολούν θα το βρεις με τη βοήθεια ειδικού. Δεν προσποιούμαι ότι καταλαβαίνω ακριβώς πως αισθάνεσαι ή ότι έχω περάσει ίδιες καταστάσεις. Κυρίως δεν είναι ο στόχος μου να σου πω ότι πρέπει να το αντιμετωπίσεις με τον τάδε τρόπο, παρά μόνο ότι δεν είσαι μόνο εσύ που πρέπει να υπερ-προσπαθείς και χωρίς "χάρη". Τέλος, να ξέρεις ότι σ'αυτό που εσύ βλέπεις χάρη, αυτός που κάνει τη δραστηριότητα μπορεί να βλέπει ένα σωρό λάθη ή ατέλειες.