Με σταμάτησαν κι εμένα πριν λίγο καιρό στην πλατεία Κολωνακίου από ένα ινστιτούτο και έκανα τάχα πως ενδιαφέρομαι, διότι είχα μεγάλη περιέργεια.Η κοπελίτσα που με σταμάτησε, ξεκίνησε με διάφορα κολακευτικά σχόλια για την εμφάνισή μου και τα αξεσουάρ που φορούσα πχ "ωραία γυαλιά! Από εδώ το Κολωνάκι τα πήρες;" Αφού με ενημέρωσε για τις υπηρεσίες του ινστιτούτου, δέχτηκα να ανέβω επάνω. Συμπλήρωσα ψεύτικα στοιχεία και περίμενα να με δεχτεί μια κυρία στο γραφείο της. Άρχισε κι αυτή το ίδιο ποιηματάκι, ενώ έκανε διερευνητικές ερωτήσεις για την οικονομική/προσωπική/επαγγελματική κατάσταση. Της είπα τάχα ότι είμαι άνεργη και ψάχνω για δουλειά, ότι μένω στο νοίκι με τους δικούς μου κλπ. Με δυο λόγια, το έπαιξα Βασιλάκης Καΐλας. Μόλις μου είπε το συνολικό ποσό (1500€), της είπα ότι αποκλείεται να δώσω τόσα πολλά, γιατί δεν μας περισσεύουν. Τότε διατεινόταν ότι είναι απαραίτητο να περιποιούμαστε τον εαυτό μας σαν γυναίκες, ενώ εγώ επέμενα ότι δεν υπάρχει περίπτωση να δώσω τόσα χρήματα. Εκείνη τη στιγμή, επιστρατεύτηκε τα "μεγάλα μέσα", δηλαδή το διευθυντή και μου κατέβασαν το ποσό στα 850€. Πάλι ανένδοτη εγώ. Και τότε μου λέει αυτή: "Αν σε αγαπούν πραγματικά οι γονείς σου, θα σου δώσουν τα χρήματα, γιατί το αξίζεις". ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ! Με χτυπούσε στο συναίσθημα για να υποκύψω, δημιουργώντας μου παράλληλα ενοχές και ένα σωρό άλλα αρνητικά συναισθήματα. Τελικά, απέρριψα την προσφορά και έφυγα, λέγοντάς τους ότι η αγάπη δεν μετριέται με την εμφάνιση. Κιουρία.Δύο μήνες μετά, η ίδια κοπέλα με ξανασταμάτησε στο ίδιο σημείο και μου έλεγε το ίδιο τροπάριο. Ε, δεν άντεξα και της είπα: "Δεν με θυμάστε; Με είχατε σταματήσει πάλι και μου λέγατε το ίδιο παραμύθι". Τα'χασε η κοπέλα. Και συνέχισα: "Δεν φτάνει που είστε πανάκριβοι, τάζετε και λαγούς με πετραχήλια! Καμία βελτίωση δεν είδα μετά τις συνεδρίες! Σε μερικές μέρες θα σας έρθει η έγκλιση που έχω υποβάλει!". Ακόμα γελάω... Κρίμα που δεν το βιντεοσκόπησα!
