7.1: Επειδή μεγάλωσες σε τέτοιο περιβάλλον και συνεχίζεις να έχεις συναφείς προσλαμβάνουσες (διεκδίκηση μέσω πλάγιων μεθόδων, μέσω γκρίνιας, εκβιασμών, συναισθηματικών τακτικισμών), ίσως θεωρείς ότι η ευθεία κι άμεση αντιμετώπιση πάσχει από διπλωματική άποψη. Κι όμως. Πολιτισμός και σωστή επικοινωνία δεν είναι τα νιαουρίσματα, οι κλάψες και οι κόνξες. Καλά κάνεις και απορρίπτεις, λοιπόν, αυτή τη μέθοδο διεκδίκησης και επικοινωνίας. Δεν υπάρχει τίποτα -κατά τη γνώμη μου πάντα- καλύτερο, ωριμότερο και επικοινωνιακά αποτελεσματικότερο από τις "καθαρές και ξάστερες κουβέντες" που διατυπώνονται σε κλίμα ηρεμίας, ευγένειας και σεβασμού του συνομιλητή. Θα πρέπει, πάντως, να έχεις υπόψη σου ότι ο άλλος συνήθως ακούει μόνο αυτό που θέλει να ακούσει ή αυτό που καταλαβαίνει ή μέχρι εκεί που φτάνει η δική του εμπειρία και σκέψη. Για να μην απογοητεύεσαι, επομένως, αλλά και για να διατηρείς την ψυχραιμία σου σε περιπτώσεις αβυσσαλέου επικοινωνιακού χάσματος, θα ήταν καλό να αποστασιοποιείσαι συναισθηματικά από τις αντιδράσεις του συνομιλητή σου. Είναι πολύ πιθανό, δηλαδή, ο άλλος να στραβώσει/μουτρώσει/αντιδράσει άσχημα σ'αυτό που θα διεκδικήσεις. Λογικό κι επόμενο, όμως: Προσοχή. Το ότι δεν νιαουρίζεις/κλαψουρίζεις κι εσύ, δεν σημαίνει ότι είσαι αναίσθητη/απότομη (ή "σκύλα", όπως αναφέρεις). Η χρυσή τομή, κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται κάπου στη μέση: σεβάσου τόσο τον εαυτό σου, όσο και τον συνομιλητή σου. Το αποτέλεσμα θα σε ανταμείψει, ακόμη και σε περίπτωση έντονης διαφωνίας, θα το δεις :)