#7: "Η θρησκεία που διδάσκει την αγάπη είναι αυτή που λέει ότι για να φτάσεις στην αγάπη θα πρέπει να είσαι σκληρός με τον εαυτό σου. Και που δημιούργησε τον τύπο του ανθρώπου που είναι σκληρός με τον εαυτό του και τους άλλους.Άρα γιατί όσοι πιστεύουν είναι τόσο μα τόσο σίγουροι ότι πρεσβεύουν την αγάπη? ..είναι τόσο σίγουροι! Πηγή: www.lifo.gr " Ο χριστιανισμός, όπως όλες οι θρησκείες, όπως όλες οι έννοιες, είναι ανθρώπινα οικοδομήματα (Άνθρωποι δεν γράψανε τα ευαγγέλια; Άνθρωπος δεν έγραψε το κοράνι;) και ως τέτοια είναι ατελή, αναιρέσιμα, με χίλιους τρόπους διαπραγματεύσιμα κι ερμηνευόμενα κατά το δοκούν και συμφέρον. Ένα κοστουμάκι που ο καθένας το κόβει και το ράβει στα δικά του μέτρα. Η' δεν το φοράει καθόλου κι από εδώ πάνε κι άλλοι.Εσύ πάλι, γιατί δεν ρωτάς αυτούς τους χριστιανούς που είναι τόσο σίγουροι, όπως λες, ότι πρεσβεύουν την αγάπη, για ποιο λόγο το πιστεύουν; Κάνουν πράξεις αγάπης; Μιλάνε με αγάπη για τους άλλους; Εσένα σου μιλάνε με αγάπη; Βλέπεις πουθενά αγάπη σε ο,τι λένε ή κάνουν ή έστω την υπόνοια αυτής; Τί τέλος πάντων κάνουν και είναι τόσο σίγουροι; Μήπως είναι απλά φαντασιόπληκτοι, ψεύτες, μυθομανείς, ανασφαλείς; Αναρωτήθηκες...; Προσωπικά, μόνο μία φράση γνωρίζω από όλο αυτό το θεωρητικό οικοδόμημα που περιγράφεις σαν "χριστιανισμό" (περισσότερο σαν ευχή την βλέπω): Αγαπάτε αλλήλους. Είναι η εντολή/ευχή που κατήργησε όλες τις προηγούμενες κι αχρήστευσε όλες τις επόμενες (για μένα, πάντα). Μου αρέσει πολύ η αγάπη, όλο αυτό το φως και η ομορφιά που χαρακτηρίζει αυτή την έννοια. Δεν ξέρω αν αυτό με κάνει χριστιανή, βουδίστρια, αγνωστικίστρια ή ο,τι άλλο. Ίσως απλά με κάνει αυτό που είμαι, έναν άνθρωπο με χίλια ελαττώματα που γεννήθηκε για να αγαπά, όχι να μισεί."Ούτοι συνέχθειν αλλά συμφιλείν έφυν". Τόσο ωραία είχε εκφραστεί ο Σοφοκλής δια στόματος της ηρωίδας του της Αντιγόνης, πολλά χρόνια πριν την εμφάνιση του χριστιανισμού.Κι έτσι κυλάει η ζωή...:)