#6 1) Δεδομένο, με τη σημασία που του δίνεις στο γράμμα σου, δεν είναι ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Εκτός από το θάνατο. Που προϋποθέτει τη ζωή...2) Δικαίωμα να περνάς όποια φάση γουστάρεις/νιώθεις/σε εκφράζει φυσικά έχεις. Τα δικαιώματά σου σταματούν όταν αυτή η φάση μεταφέρεται και επιδρά σε άλλους ("γινομαι αποτομη και ενω παλια κατι που σκεφτομουν δεν το εξεφραζα πλεον το λεω χωρις ενοχη (κακιες συνηθως"). Σ' αυτό το σημείο ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ δικαίωμα. Εκτός κι αν έτσι υπαγορεύει η δική σου προσωπική ηθική, για την οποία και κρίνεσαι. Ούτως ή άλλως, όλοι κρινόμαστε γι' αυτήν, στο βαθμό που δίνουμε δικαιώματα μ' αυτήν(!).Και ακριβώς όπως το είπες, έτσι είναι : Δεν είναι υποχρεωμένοι να το γνωρίζουν ότι περνάς φάση. Ούτε είναι υποχρεωμένοι να ξέρουν πώς να συμπεριφερθούν σε κάθε φάση κάθε ανθρώπου, έστω και κοντινού. Ο καθένας πράττει κατά το δοκούν, ανάλογα με την αντίληψή του, την εκτίμησή του, την προσωπικότητά του, τις εμπειρίες του, το ρόλο του στη ζωή σου κα.3) "Οσοι γνωριζουν τι εγινε δε θα επρεπε να μη με πριζουν με ανοητα προβληματα και να μη με ρωτανε συνεχεια ''τι εχεις;''...."Ασφαλώς και δε θα έπρεπε. Δική σου δουλειά είναι, αφού δεν το αντιλαμβάνονται μόνοι τους, να τους πεις ότι ΔΕ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ, με πολύ όμορφο και πολιτισμένο τρόπο. Πχ. "Γλυκιά μου, ΤΙ θα πει 'τι έχω;';;;! Δεν ξέρεις τί έχω;;; Αυτό έχω, που ξέρεις - κι άλλα τόσα που μπορεί και να μην είμαι έτοιμη ακόμα να μοιραστώ ή να κοινοποιήσω. Μη μου πασάρεις κλισεδούρες, λοιπόν, όταν με βλέπεις σε αυτή την κατάσταση. Καταλαβαίνω το ενδιαφέρον σου και το εκτιμώ, αλλά θα προτιμούσα να το έδειχνες λίγο πιο έμπρακτα, διότι κατ' αυτόν τον τρόπο με επιβαρύνεις περισσότερο. Σου το λέω με όλη την καλή διάθεση. Δε διέρχομαι την καλύτερη περίοδο της ζωής μου και αν θα ήθελες να κάνεις κάτι για να με βοηθήσεις, λίγη κατανόηση και υπομονή - χωρίς συγκατάβαση - είναι το μόνο που θα σου ζητούσα.". Αν δεν πρόκειται για κοντινό πρόσωπο, καμιά υποχρέωση δεν έχει να ξέρει το παραμικρό - εκτός από τους κανόνες ευγενείας και κοινωνικής αγωγής -, και καμιά υποχρέωση να σου συμπεριφέρεται διαφορετικά ή whatever. Σου αρέσει, δε σου αρέσει, έτσι είναι ο κόσμος. Έτσι είναι η ζωή. Έτσι είσαι και εσύ η ίδια, ενδεχομένως, στους άλλους... (μη βιάζεσαι να μιλήσεις εκ μέρους τους, αυτοί δε μας είπανε...). Oύτε σαφώς βαρύνει εσένα η παραμικρή υποχρέωση να τους εξηγήσεις ή να τους αναφέρεις το οτιδήποτε προσωπικό σου.
