Πραγματικά, δεν ήξερα πάνω σε ποια ερώτηση να πρωτοσχολιάσω σήμερα, αλλά επειδή ο χρόνος δεν περισσεύει, επέλεξα τον πιο σύντομο για 'μένα δρόμο. #4 "Τι κάνεις στις περιπτώσεις που δεν έχεις πρόχειρο έναν ανιχνευτή ψεύδους?"Έλα που δεν ξέρεις αν λέει αλήθεια ή ψέματα... (δεν το πολυχάφτω) Προς ενημέρωσίν σου, ούτε ο ανιχνευτής ψεύδους είναι απαραβίαστος ή εκατό τοις εκατό έγκυρος. Γι' αυτό και δεν χρησιμοποιείται από τις επίσημες διωκτικές αρχές και θεωρείται αθέμιτο μέσο ανάκρισης. "Μένεις και ρισκάρεις να σε παραμυθιάζουν και να σε πονάνε μια ζωή?" Αν έτσι εκλαμβάνεις τη στάση του, όχι."Φεύγεις χωρίς να κοιτάξεις πίσω ρισκάροντας ότι μπορεί να λέει αλήθεια και να χάσεις τα πάντα?"Αν υπάρχει μέσα σου περιθώριο ο γκόμενός σου να σου λέει αλήθεια, υποθέτω ότι πρέπει να το ερευνήσεις περαιτέρω. Άρχισε να παρατηρείς καλύτερα εν γένει τη συμπεριφορά του/κινήσεις του/γνώρισε εκ των ένδον τον σύντροφό σου, ερεύνησε βαθύτερα τα στοιχεία (απιστίας ή ό, τι άλλο είναι αυτά) που έχεις, έλεγξε αν είναι αποδείξεις ή απλές ενδείξεις. Σύγκρινε το χαρακτήρα του με αυτό το περιστατικό αλλά και με την πιθανότητα να σου λέει ψέματα. Αν παρά και μετά από αυτές τις ενέργειές σου, δε βοηθηθείς και δεν καταλήξεις σε ασφαλές συμπέρασμα, επιχείρησε να το μάθεις αλλιώς. Χρησιμοποίησε ψυχολογικές μεθόδους : πες του ήρεμα, όμορφα και εννοώντας το πως ξέρεις ότι σου λέει ψέματα για τότε, και ίσως πιθανόν και για άλλες φορές, αλλά τον αγαπάς, τον εκτιμάς και τον θέλεις και γι' αυτό θα το αντιπαρέλθεις διότι ο πιθανότερο είναι να μη σημαίνει και τίποτα το ιδιαίτερο, λάθη κάνουμε όλοι κλπ. Αφού δεις πως θα το εκλάβει και με ποιόν τρόπο θα σου αποκριθεί (και ενδεχομένως κουβεντιάσετε - εσύ σταθερή στη στάση σου), στη συνέχεια πες του ότι κατανοείς πως κι αυτός στη θέση σου, σε ανάλογη περίπτωση που προέκυπτε ή θα προκύψει, μάλλον θα έκανε ακριβώς το ίδιο γιατί σε αγαπά, εκτιμά και σε θέλει δίπλα του. Οι αντιδράσεις του θα σου δείξουν ένα δρόμο... Δεν μπορεί... Εκτός κι αν έχεις μπλέξει με κανέναν ηθοποιό μεγέθους Al Pacino ή De Niro. Αν κρίνω από τα ερωτηματικά που έθεσες, ούτε αν σου έλεγε ότι είχαν συμβεί αυτά για τα οποία τον υποψιάζεσαι θα το δεχόσουν σα να μην τρέχει τίποτα και θα συνέχιζες αρμονικά και ήρεμα μαζί του (το ότι λες πως θα το δεχόσουν επίσης δεν το πολυχάφτω). Μπορεί αυτός να είναι ο λόγος που το αρνείται πεισματικά - αν σε ξέρει καλά ή έχει τέτοια δείγματα εκ μέρους σου - σχεδόν ο καθένας στη θέση του το ίδιο θα έκανε, αν ήταν έτσι, και δεν ήθελε να σε χάσει ή να αναστατώσει τη σχέση σας. Οπότε, νομίζω πως εδώ προκύπτουν ερωτήματα που δεν έθεσες στην Α, μπα και που ίσως οφείλεις να απαντήσεις εσύ στον εαυτό σου, όπως "Τί σημαίνει για εμένα αυτό που μπορεί να συνέβη, αν όντως συνέβη;", "Θα μπορούσα να το ξεπεράσω ή όχι, με αποτέλεσμα οι ανησυχίες, οι ανασφάλειές μου και η σύγχυσή μου να αυξηθούν κατακόρυφα και να δηλητηριάσουν τόσο εμένα όσο και τη σχέση ή ακόμα κι εκείνον;", "Αν εξαιρέσω πέρα ως πέρα τα τελευταία στοιχεία που ανακάλυψα, πόσο πολύ εμπιστεύομαι και πόσο καλά γνωρίζω στην πραγματικότητα τον σύντροφό μου;", "Είμαι σίγουρη ότι δε με απατά ακόμα;", "Είναι ο τύπος του ατόμου που μπορώ να ακουμπήσω επάνω του και να έχω δίπλα μου, ακόμα κι αν με απάτησε; Ακόμα κι αν μου το ομολογήσει;". Άσε τα νεύρα. Καταλάγιασέ τα για το δικό σου καλό. Και κοίτα να βλέπεις καθαρά τί συμβαίνει γύρω σου. Πάρε το χρόνο σου, επιτέλους, αν αυτό χρειάζεται για να ηρεμήσεις. Και μην το κάνεις μεγάλο ζήτημα προς τα έξω - ακόμα κι αν είναι - γιατί με αυτό το χειρισμό δε θα κερδίσεις τίποτα. Get practical. Στην τελική, μπορεί να χρειαστεί να επαναπροσδιορίσεις πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις - πιθανόν και όλη την προσωπική σου ζωή, ακόμα -, δε θα τα καταφέρεις αν δεν επανακτήσεις την ψυχραιμία σου.
