#7 Διαφωνώ εν μέρει με την απάντηση, αλλά συμφωνώ στο ότι δεν υπάρχει «πρέπει» σε αυτά που ανέχεται κανείς μέσα στη σχέση. Η φιλία μεταξύ αντρών και γυναικών υπάρχει, παρότι στην Ελλάδα έχουμε ταμπού με αυτό το θέμα. Και ναι, μπορεί να εξυπηρετεί και μια ανάγκη επιβεβαίωσης, αλλά κι αυτό ανθρώπινο είναι. Ο φίλος σου ίσως όντως να έχει μέσα του κάτι που τον τρώει, αλλά και ποιος δεν έχει; Αυτοί που δεν επιδιώκουν να αρέσουν μπορεί επίσης να είναι βαθιά προβληματικοί και κατά πάσα πιθανότητα άκρως αντικοινωνικοί. Για μένα η κοινωνικότητα είναι χάρισμα κι αν τίποτα δε γίνεται κρυφά, δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας. Από την άλλη, εσύ ξέρεις μόνο πως είσαι και τι είδους σχέση θες. Αν πχ εσύ δεν έχεις κανέναν άντρα φίλο, είναι λογικό να αισθάνεσαι μια κάποια ανισότητα. Αν κι εσύ η ίδια είσαι αντικοινωνική, σου προτείνω να βρεις έναν αυτιστικό και θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Αν θες μια σχέση 100% αφοσίωσης, μπορείς να βρεις έναν που να ψάχνει μαμά. Πέρα από την πλάκα, νομίζω ότι πρέπει να ερευνηθεί η φιλία λίγο πιο βαθιά. Αν οι κοπέλες αυτές είναι άνθρωποι που ξέρει καιρό και του έχουν σταθεί σε δυσκολίες, θα ήταν τουλάχιστον αχαριστία να σταματήσει να τις κάνει παρέα επειδή βρήκε γκόμενα. Επίσης λες ότι κάνει παρέα κυρίως με γυναίκες, αλλά είναι όντως έτσι; Δηλαδή τι ποσοστό των φίλων του είναι γυναίκες; Αν η απάντηση είναι 90%, μπορώ να καταλάβω την ανησυχία.