αξιογέλαστες οι απόψεις του Ρένου, αξιογέλαστη και η κριτική στο πρόσωπό του, γεμάτη εμπάθεια. Επειδή βέβαια έχω διαβάσει ανάλογα και αλλού, ας τελειώνουμε λίγο με τις αποδομήσεις. Μαλάκας, ξε-μαλάκας, ο Χαραλαμπίδης, έστω και με τις δυο πρώτες ταινίες του, βρίσκεται αρκετά πάνω από το μέσο όρο της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής. (Ειδικά στα τέλη 90'ς αρχές 00's) Χαλαρώστε λοιπόν, δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που γύρισε μερικές καλές ταινίες, αλλά κατά τα άλλα είναι αντιπαθής. (Βρήκε τώρα αφορμή ο αρθρογράφος να μας πει ότι το no budget story ήταν κλεμμένο, τα φτηνά τσιγάρα μεντόλ και ο σκηνοθέτης ντεμέκ. Σε αυτή τη χώρα δε θα ξεπεράσουμε ποτέ την κριτική, την κακία και το κουτσομπολιό ελληνικής γειτονιάς. Επόμενη ιδέα για άρθρο: μετά τις δηλώσεις του Γούντυ Άλλεν για το μεσανατολικό -που σίγουρα θα βρουν πολλούς διαφωνούντες- ας γράψουμε πόσο υπερεκτιμημένος και σαχλός είναι ο νευρικός εραστής.)