"Η πρώτη φωτογραφία του Armstrong μόλις πάτησε στο φεγγάρι" απεικονίζει μία σακούλα σκουπιδιών(!) που πέταξαν οι αστροναύτες με το που άνοιξαν την σεληνάκατο. (Και δεν είναι η πρώτη, αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ακριβείς.) Γενικά η φύση της αποστολής πέρα από το συμβολικό, -πατήσαμε στο φεγγάρι, βάλαμε τη σημαία, μαζέψαμε πετρώματα, υπήρξε καθαρά δοκιμαστική. Πχ οι πρώτες φωτογραφίες είχαν ως σκοπό να δείξουν το πως στέκονταν η σεληνάκατος στο σχετικά άγνωστο σεληνιακό έδαφος. Επίσης η φωτό που τιτλοφορείται "ο Νeil Armstrong" είναι η μοναδική του στην επιφάνεια της Σελήνης. Όλες οι άλλες φωτογραφίες είναι του Buzz Aldrin. Πάνω στην βιασύνη τους να κάνουν ένα σωρό πράγματα σε μόλις δυόμισι ώρες οι δύο αστροναύτες δεν είχαν σκεφτεί να βγάλουν αναμνηστικές φωτογραφίες. Για να καταλάβετε πόσο απλά πράγματα έκαναν στην πρώτη προσελήνωση, έμειναν δυόμισι ώρες στην σεληνιακή επιφάνεια, μάζεψαν 21.5 κιλά πετρώματα, δεν απομακρύνθηκαν παραπάνω από 30 μέτρα από την σεληνάκατο, γενικά η όλη αποστολή υπήρξε μια δοκιμή για το αν ο άνθρωπος και τα μηχανήματα μπορούν να ανταπεξέλθουν στο σεληνιακό περιβάλλον. Σε σύγκριση, στην τελευταία αποστολή, στο Apollo 17 μόλις 3,5 χρόνια μετά, η αυτοπεποίθηση της NASA έφτασε σε τέτοια σημεία, που το πλήρωμα έκανε τρεις περιπάτους που συνολικά διάρκεσαν 22ώρες, κάλυψαν (με βοήθεια αυτοκινήτου) 36km ενώ στο Αpollo11 η συνολική απόσταση ήταν 250m, και συνέλεξαν 110kg πετρωμάτων. Το θλιβερό με το πρόγραμμα Apollo ήταν ότι έγινε καθαρά για πολιτικούς λόγους-να νικήσουν τους Σοβιετικούς, η επιστήμη μπήκε στη μέση σχεδόν παρεπιπτόντως και πάνω που η NASA έγινε πραγματικά καλή σε αυτό που έκανε, οι πολιτικοί τερμάτισαν το πρόγραμμα με αιτιολογία το οικονομικό κόστος-δεν νοιάστηκαν ποτέ πραγματικά για την επιστήμη και τη γνώση, το όλο εγχείρημα υπήρξε καθαρά πολιτικάντικη επιχείρηση. Το 1972 που το πρόγραμμα Apollo τερματίστηκε, υπήρχαν τρεις ακόμη αποστολές με έτοιμους πυραύλους και διαστημόπλοια που ακυρώθηκαν. Έκτοτε ο άνθρωπος, παρότι το ταξίδι έγινε πιο εύκολο και φτηνό λόγω τεχνολογίας, δεν ξαναενδιαφέρθηκε να πάει στη Σελήνη. Τα χρήματα θεωρούνται πιο σημαντικά από τη γνώση και αυτό δυστυχώς είναι η θλιβερή παρακαταθήκη του προγράμματος Apollo. 45 χρόνια μετά, η χώρα που έστειλε ανθρώπους στο φεγγάρι, δεν έχει διαστημόπλοιο για να στείλει αστροναύτες σε απλή περιγήινη τροχιά και τα φανταστικά αυτά ταξίδια δείχνουν τόσο μακρινά και εξωτικά όσο αυτά του Κολόμβου....
