Πέρα από το αυτονόητο ότι πρέπει να διασώζονται οι άνθρωποι που κινδυνεύουν στην θάλασσα, θα πρέπει να προβληματιστούμε για τους λόγους που ωθούν πρόσφυγες και μετανάστες να ρισκάρουν την ζωή τους.Και να αναρωτηθούμε επίσης μήπως και εμείς που εξανιστάμεθα μπροστά σε αυτό το κύμα που όντως μας πλημμυρίζει, έχουμε κάποια ευθύνη, ως κράτη τουλάχιστον και ως πολίτες που αφήσαμε τις κυβερνήσεις να ενεργούν ανεξέλεγκτα. Για τους πρόσφυγες, τα πράγματα είναι απλά: παλεύουν να σώσουν τη ζωή τους και τη σωματική τους ακεραιότητα από συγκρούσεις και εμφυλίους (στους οποίους η συμμετοχή των Δυτικών υπήρξε συχνά από καθοριστική ως σημαντική: Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, γαλλική επέμβαση στο Μάλι, αμερικανο-κενυατική επέμβαση στη Σομμαλία που είχε κάπως αρχίσει να ανασυγκροτείται... Αν προσθέσουμε δε και τα θύματα των εμφυλίων συρράξεων στις οποίες πρωταγωνιστούν ισλαμιστές, τότε χάνουμε το μέτρημα... Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ισλαμικός φονταμενταλισμός δημιουργήθηκε αρχικά από τους Αμερικανούς και τους Σαουδάραβες για να χτυπήσουν τους Σοβιετικούς, άσχετα αν μετά το ισλαμιστικό τέρας ξέφυγε από τον έλεγχο των κυρίων του και στράφηκε ως άλλος Φρανγκεστάιν εναντίον τους). Πολλοί δε υπό τους υποψήφιους μετανάστες πασχίζουν απλά να ξεφύγουν από την εξαθλίωση σε χώρες δίχως μέλλον. Ιδιαίτερα δε στις χώρες της Αφρικής, πέρα από τις δεδομένες παθογένειες των χωρών τους, η συμμετοχή των Δυτικών στην κατάσταση που βιώνουν ήταν εξίσου καθοριστική: μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας τους επιβολή με πραξικοπήματα διεφθαρμένων καθεστώτων που παραδίδουν τον εθνικό πλούτο στη λεηλασία των πολυεθνικών που έχουν έδρα τους την χώρα του αποικιοκράτη, ανατροπή των λιγοστών κυβερνήσεων που ενδιαφέρονται για τον λαό τους, διάλυση της οικονομίας των χωρών της Δυτικής Αφρικής την δεκαετία του 1980 από το ΔΝΤ (κάτι ξέρουμε κι εμείς, έτσι;) για να ξεπουληθούν οι τεράστιοι πλουτοπαραγωγικοί τους πόροι στις πολυεθνικές...Ενα "μικρό" παράδειγμα : μέχρι το 80, τα νερά της Δυτικής Αφρικής (Σενεγάλη, Ακτή Ελεφαντοστού, κλπ) ήταν ο μεγαλύτερος ψαρότοπος του κόσμου. Με μια πιρόγα και ένα διχτάκι έβγαζες άφθονα ψάρια που σου επέτρεπαν να ζεις, σίγουρα φτωχικά, αλλά χωρίς άγχος για το αύριο. Για την "σωτηρία" της οικονομίας τους, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα υποχρέωσαν αυτές τις χώρες να πουλήσουν (κοψοχρονιά) αλιευτικαά δικαιώματα στους γιγάντιους αλιευτικούς στόλους των Δυτικών πολυεθνικών. Ολα αυτά τα χρόνια, όλοι μας φάγαμε φτηνό κατεψυγμένο ψάρι. Ομως, τώρα, οι πιρόγες γυρίζουν άδειες καθώς αυτοί οι στόλοι ξεπάτωσαν την θάλασσα. Ετσι, αυτές οι πιρόγες μετατράπηκαν σε "καράβια του θανάτου" που οδηγούσαν φορτία πρώην ψαράδων προς τα απέναντί τους Κανάρια Νησιά, ισπανικό έδαφος. Κι όταν τέλειωσαν οι πιρόγες, το μεταναστευτικό ρεύμα ακολούθησε τον δρόμο της Λιβύης... Οταν οι Ευρωπαίοι πολίτες καμαρώνουν για τους "εθνικούς πρωταθλητές" τους που φέρνουν πλούτο στην χώρα, θα πρέπει να μην ξεχνούν ότι η λεηλασία στην οποία προβαίνουν φέρνει και κύματα εξαθλιωμένων μεταναστών. Ο Γάλλος μεγαλοεπιχειρηματίας και μεγαλοκαναλάρχης Μπολορέ είναι ο πραγματικός δυνάστης του καμερούν και, σε μικρότερο βαθμό, αρκετών άλλων χωρών της Δυτικής αφρικής. Τίποτε δεν είναι τέλειο σε αυτόν τον κόσμο...