Κανονικά θα είχες δίκιο. Αλλά οι πολυπληθείς εγχώριοι Μαγκλάρες, αυτοί που τον καιρό που εργαζόμουν σε μεγάλα κατασκευαστικά έργα τους ονομάζαμε "επαγγελματίες πρόεδροι-διευθύνοντες-γραμματείς-συμβουλοι" και στελεχώνουν -μονίμως και ανελλιπώς- τις υψηλότερες θέσεις υπουργείων, δημ. οργανισμών, δημ. διοίκησης, και κομματικών οργανώσεων, αποτελούν από τα νοσηρότερα συμπτώματα αλλά ταυτόχρονα και αιτίες της κατάντιας αυτού του τόπου. Οι περισσότεροι τους είναι απίστευτα ανίκανοι για την θέση τους, άσχετοι με το εκάστοτε αντικείμενο, εξαιρετικά φιλόδοξοι, με απίστευτα "ελαστική" ηθική και εξίσου ατέλειωτες γνωριμίες. Ενδεικτικό, μάλιστα, ότι με την αλλαγή της εκάστοτε κυβέρνησης, ο "αντίπαλος" δεν τους έστελνε σπίτι τους, αλλά απλά τους υποβάθμιζε σε μια ακίνδυνη θέση, μικρότερης επιρροής (και μισθού). Έτσι πχ όταν ερχόταν η ΝΔ, ξηλωνε τον διευθ. σύμβουλο της ΕΡΓΟΣΕ (τοποθετώντας τον δικό της) και τον έκανε αντιπρόεδρο στο Τραμ (τυχαίο παραδειγμα, από το μυαλό μου - αν είναι από τον τομέα της μνήμης, ή τον αντίστοιχο της φαντασίας, το αφήνω στην κρίση του καθενός)