#3 Θυμάμαι σε ένα σεμινάριο διαπραγματεύσεων που είχα πάει παλιότερα, μας έλεγαν ότι η σιωπή είναι πολύ βαρύ και άβολο κενό και, αν δεν μιλήσεις εσύ, θα σπεύσει να το κάνει ο άλλος. Μήπως αφήνεις μεγάλες παύσεις, ή κοιτάς τον άλλο χωρίς να μιλάς; (Φυσικά υπάρχουν και αυτοί που δε σε αφήνουν να πάρεις ανάσα, χτες με ρώταγε ένας πώς είμαι, του λέω "καλά, παίζω με τα παιδιά" και μου έκανε μισάωρη ανάλυση για τη σχέση του με τα παιδιά του και τη δουλειά. Αλλά αυτοί είναι περιπτώσεις, δεν είναι ο κανόνας. Αφού σου συμβαίνει συνέχεια με όλους, δες μήπως κάνεις εσύ κάτι.)