Ας μου επιτρεψει να μιλησει εκ μερους μου ο Νικος Σαραντακος απο το υπεροχο μπλογκ του."... Αφήνοντας τα μουντιαλικά, περνάμε στο μεζεδάκι από το οποίο δανείστηκα το πρώτο σκέλος του τίτλου -αν και κακώς λέω για μεζεδάκι, αφού πρόκειται για πλήρες γεύμα τριών πιάτων. Εννοώ ένα άρθρο στην Lifo, στο οποίο ο συγγραφέας Χ. Χωμενίδης, έχοντας προφανώς προσέξει ότι ο Γιάννης Σμαραγδής εξαργύρωσε πολύ επωφελώς τη μαντινάδα που έγραψε υπέρ πρωθυπουργού, επιδίδεται σε επιμελές ξεσκόνισμα του Αντώνη Σαμαρά. Κατανοητό είναι αυτό, άλλωστε τόσοι φορείς παραμένουν χωρίς στελέχωση, αλλά όχι και να ξαναγράψουμε την ιστορία! Γράφει ο πρωθυπουργικός υμνωδός για τον Αντ. Σαμαρά:Σίγουρα ήταν το όνομα του και η οικονομική του επιφάνεια που τον έκαναν σε ηλικία είκοσι έξι χρονών βουλευτή.Ο ίδιος ωστόσο τοποθετεί την πολιτική του ενηλικίωση ένα χρόνο αργότερα: Το 1986, ένας ισχυρότατος σεισμός γκρέμισε την μισή Καλαμάτα και άφησε χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο. Τότε ο Αντώνης Σαμαράς, αντί να αντιμετωπίσει το δράμα των συμπολιτών του απ’την απόσταση του παραδοσιακού πολιτευτή, εγκαταστάθηκε επί μήνες στις σκηνές των αστέγων, ζυμώθηκε μαζί τους, κατάλαβε στο πετσί του ποια ήταν η αληθινή Ελλάδα. Έκτοτε ερχόταν πάντα πρώτος σε σταυρούς προτίμησης.Σοβαρά; Μόνο που ο σεισμός του 1986 δεν συνέβη ένα χρόνο μετά την πρώτη εκλογή του Αντ. Σαμαρά στη Βουλή στην τρυφερή ηλικία των 26 ετών, αλλά εννιά ολόκληρα χρόνια, και αφού ο κ. Σαμαράς είχε επανεκλεγεί βουλευτής άλλες δύο φορές. Συγκεκριμένα, ο κ. Σαμαράς, γεννημένος το 1951, πρωτοεκλέχτηκε βουλευτής το 1977, και στη συνέχεια το 1981 και το 1985, επομένως στον σεισμό του 1986 κάθε άλλο παρά αρχάριος και μη παραδοσιακός πολιτευτής ήταν -και, τέλος πάντων, αν δεν είχε ενηλικιωθεί πολιτικά στα 35 του αυτό μάλλον δεν είναι έπαινος αλλά ψόγος.* Και επειδή το άθλιο περιεχόμενο ταιριάζει να συνοδεύεται από άθλια επιμέλεια, ο κ. Χωμενίδης μάς πληροφορεί ότι η Πολιτική Άνοιξη “δεν υπήρξε εν τη γενέσΗ” της ακροδεξιό κόμμα (αμφιβάλλω αν ταιριάζει και νοηματικά αυτή η αρχαϊκούρα, αλλά αν τη βάλεις, μάθε να τη γράφεις σωστά!)* Το πιο ωραίο όμως το άφησε για το τέλος ο Χ. Χωμενίδης. Πράγματι, στο τέλος του άρθρου, σε έναν υποθετικό διάλογο Σαμαριστών-Συριζαίων, όπου βέβαια οι καλές ατάκες χαρίζονται απλόχερα στους πρώτους, ο κ. Χ.Χ. βάζει τον φανταστικό συριζαίο να λέει: «Ένας κουλάκος θα είναι ο Έλληνας εάν –ο μη γένοιτω- ευωδοθούν τα σχέδια σου! ΄Ερμαιος στις ορέξεις του ντόπιου και του ξένου κεφαλαίου!»Δεν το παραθέτω για να επισημάνω άλλη μια φριχτή ανορθογραφία σε αρχαία έκφραση (είναι “ο μη γένοιτο”, αφού σας ζαλίζει γιατί επιμένετε; ), ούτε για τη δεύτερη ανορθογραφία στο “ευοδωθούν” (πρώτη φορά βλέπω συγγραφέα τόσο ανορθόγραφο!) αλλά για το “ένας κουλάκος”.Μακάρι να γίνει κουλάκος ο Έλληνας -διότι “κουλάκος” (το έχουν και τα λεξικά) ήταν, στην τσαρική Ρωσία, ο εύπορος χωρικός, ο γαιοκτήμονας. Ο κ. Χωμενίδης προφανώς ήθελε να αναφερθεί στον “κούλη”, τον Κινέζο μεροκαματιάρη εργάτη, αλλά η θητεία του στην Αριστερά τον εκδικήθηκε κι έτσι από τα βάθη της μνήμης του ανασύρθηκε ο κουλάκος!Βέβαια, ένας καλός δικηγόρος μπορεί να υποστηρίξει ότι “κουλάκος” εδώ είναι το υποκοριστικό του “κούλη”, αλλά αμφιβάλλω αν θα πείσει κανέναν!
