H παράδοση ξεκίνησε σε μια προσπάθεια να αποτρέπουν τις γυναικες από το το το σκασουν από το συζυγό τους. Οι γαμοι μεχρι και πρόσφατα ήταν αποτέλεσμα προσεκτικά κανονισμένου συνοικεσίου, τηρούσαν αυστηρά κριτηρια τάξης και ήταν ΠΟΛΥ δυσκολο να τελεστεί γάμος αναμεσα σε τάξεις. Το κοριτσάκι που καταφερνε κάτι τέτοιο θεωρούνταν εξαιρετικά τυχερό. Στην πορεία τα μικρά πόδια έγιναν σύμβολο ανωτερης κοινωνικής ταξης, η γυναικα που είχε δεμενα πόδια δεν εργαζόταν και άρα ειχε αρκετά μέσα για να συντηρηθεί. Αρα είχε και αρκετά μεγάλη προίκα. Επίσης αν ειχε περάσει τη διαδικασία ήταν μία ένεδειξη ότι είναι "υπάκουη". Πολυ χαμηλης κοινωνικής ταξης χωριατησες, υπηρέτριες και παμφτωχες γυναικες δεν εδεναν τα πόδια τους, γενικά θεωρούνταν τιμη για τα κοριτσάκια. Οι γυναικες που είχαν το πελμα τους αδετο χαρακτηριζονταν με διαφορα προσβλητικά επίθετα και δεν ειχαν καμια τυχη κοινωνικής ανόδου. Ο μνηστηρας δεν νομιζω οτι έβλεπε ποτε τα ποδια της γυναικας του εξω από τα πασουμακια οι κανονες για το σεξ και το πόσα ρουχα θα εβγαζαν κλπ ηταν το ίδιο αυστηροί με την γραφειοκρατία. Αλλα και να μην ηταν.... ουτε ο συζυγος ειχε λόγο στο ποια θα παντρευόταν, οι συζητησεις γίνονταν με τις οικογενειες από ειδικές προξενητρες. Αν κάποιος ενδιαφερεται στο βιβλίο snow flower and the secret fan της lisa See περιγραφεται με λεπτομέρειες η πρακτική, οι λόγοι που γινόταν όπως και πως γίνονταν οι γάμοι και οι σχεσεις αναμεσα στα ζευγαρια.